Περίσσεια αδιαφορία για το δημόσιο χώρο, μανιώδης προφύλαξη του ιδιωτικού

Λέξεις: Χρήστος Λαζάρου

Η οικογένεια ή η συγγένεια αποτελεί έναν από τους πυρήνες της νοοτροπίας του ελλαδικού χώρου. Στη φιλοσοφία αυτή η τάση ονομάζεται νόμος του αίματος και συναντάται λίγο ή πολύ σε όλο τον ανατολικό κόσμο.

Πρόκειται για ένα τύπο συμπεριφοράς όπου τα μέλη της οικογένειας έχουν απόλυτη σημασία για το άτομο και όσοι άνθρωποι βρίσκονται έξω από τους δεσμούς της συγγένειας θεωρούνται παρακατιανοί ή ακόμα και εχθροί.

Ο νόμος του αίματος εκφράζεται με πολλούς τρόπους στην κοινωνία μας. Όσον αφορά την καθημερινότητα βλέπουμε ότι η σχέση του Έλληνα με το κράτος είναι ένα μανιφέστο αυτής της ιδεολογίας.

Η οικογενειοκρατία στα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής και η φοροδιαφυγή από όλα τα κοινωνικά στρώματα δείχνουν την αδιαφορία των πολιτών για συλλογικότητα και αξιοκρατία.

Μια άλλη παράμετρος σχετικά με το νόμο του αίματος έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Γενικά φαίνεται ότι είναι δύσκολο να κάνουμε ενδοσκόπηση και να κοιταχτούμε από έξω προς τα μέσα.

Ο νους μας κατακρατεί ως προσωπική άποψη τη θέση μας μέσα στην οικογένεια και το πώς οι συγγενείς μας εκφράζονται για εμάς.

Όλα τα παραπάνω έχουν βεβαίως αντίκρισμα και στην αρχιτεκτονική μας.

Είναι σαφές πλέον ότι οι Έλληνες δείχνουν περίσσεια αδιαφορία για το δημόσιο χώρο ενώ αντίθετα προφυλάσσουν μανιωδώς τον προσωπικό – ιδιωτικό τους χώρο.

Ακόμα δεν είναι τυχαίο το ότι κάνουμε τα πάντα για να διακοσμήσουμε όμορφα το εσωτερικό του σπιτιού μας αλλά ποτέ μα ποτέ δεν μας νοιάζει η εξωτερική όψη του κτηρίου στο οποίο ζούμε.

Μονή εξαίρεση εδώ είναι οι kitsch στολισμοί των Χριστουγέννων στα μπαλκόνια.