Πίσω από ένα τιμόνι στην ζούγκλα των δρόμων της πόλης

Λέξεις: Κατερίνα Αλεξία Τσιβελεκίδη

Ζω στη Μηχανιώνα. Εργάζομαι δυτικά, κάπου κοντά στα Διαβατά. Έχω τη χαρά να διανύω τη πόλη από τέρμα ανατολικά προς τέρμα δυτικά και τούμπαλιν σε καθημερινή βάση. Νωρίς το πρωί και νωρίς το απόγευμα. Βγαίνω στο δρόμο νωρίς το πρωί κατά τις εξίμιση με το ερώτημα “ποιο φανάρι άραγε δε λειτουργεί σήμερα;”…

Τρία στα τέσσερα φανάρια είναι σταθερά στο πορτοκαλί αναβοσβήνοντας ρυθμικά (δεν έχω θέμα με τα λαμπάκια ,αλλά τα προτιμώ στο έλατο)… μάλλον όμως συχνά πυκνά ξεμένουν από λάμπες φαναριών στη περιοχή.

Μήπως να προτείνουμε στους χορηγούς του χριστουγεννιάτικου στολισμού του δήμου Θεσσαλονίκης να προσφέρουν μερικές στους αρμόδιους; Σιγά το πρόβλημα θα μου πείτε τώρα…

Αν οι οδηγοί των φορτηγών των αγαπημένων ιχθυοπωλών που φεύγουν από την ιχθυόσκαλα φορτωμένα με εμπόρευμα, δεν έτρεχαν σα να τους έχει πάρει στο κυνήγι θυμωμένο πούμα χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους από εκείνες τις εξετάσεις για τα σήματα, ίσως και να μη παίζαμε οι υπόλοιποι τη ζωή μας και τα αμαξάκια μας κορώνα γράμματα κάθε πρωί…

Δεν έχουν ιδέα τι θα πει φλας, “stop” αλλά και όριο ταχύτητας σε έναν στενό επαρχιακό δρόμο με διασταυρώσεις χωρίς φανάρια σε λειτουργία και χίλια μύρια στενάκια δεξιά κι αριστερά από τα οποία προσπαθούν να βγουν άλλα αυτοκίνητα χωρίς να έχουν ορατότητα…

Όχι δεν είναι ότι είναι τυφλοί οι άνθρωποι…ο δήμος και όποιος αρμόδιος είναι που εθελοτυφλεί κι έχει αφήσει τη ζούγκλα γύρω τους από θάμνους, καλαμιές και κάθε λογής βλάστηση να μη τους αφήνει να βγουν στο κεντρικό δρόμο αν δε κάνει αισθητή τη παρουσία του στο οδόστρωμα του, το μισό αμάξι!

Από τη Περαία και μετά, στο δρόμο προς αεροδρόμιο, στη Μουδανιών και στον περιφερειακό και σε μια ώρα χωρίς ιδιαίτερη κίνηση εφτά στους δέκα οδηγοί ζουν το παιδικό τους όνειρο μάλλον να γίνουν “Σουμάχερ”.

Στους αγαπημένους ιχθυοπώλες προστίθενται φορτηγά μικρά και μεγάλα, λεωφορεία τουριστικών πρακτορείων και Ι.Χ αυτοκίνητα που κάνουν ωραιότατα οχταράκια αλλάζοντας λωρίδες με αστραπιαίους ρυθμού, ξεχνώντας φλας κλπ κλπ.

Ακόμη και ένα απορριμματοφόρο που συναντώ εννιά στις δέκα στον περιφερειακό!!! Μάλλον δοκιμάζει τις δυνατότητες του οχήματος και υποβάλλει σχετική αναφορά στην εταιρεία που τα προμηθεύει στο δήμο που ανήκει… Σημειώστε ότι δε ξέρω σε ποιον δήμο, γιατί λίγο το σκοτάδι, λίγο που δεν έχει όλα τα φώτα αναμμένα, λίγο η ταχύτητα πού να προλάβω η δόλια να διαβάσω.

Σημειώστε επίσης ότι δεν είμαι ο τύπος του οδηγού που μπλοκάρει τη κίνηση πηγαίνοντας με εβδομήντα στο μεσαίο ρεύμα μπλοκάροντας τη κίνηση. Είμαι όμως η οδηγός που δε ξέρω σε ποιο καθρέφτη να πρωτοκοιτάξω, βλέπετε δυο ματάκια μόνο μου δώσε ο Θεούλης, για να υπολογίσω τι και ποιος και από πού θα πεταχτεί πατητός με 140 και βάλε μπροστά μου! Το πιο αστείο είναι οι πινακίδες που ενημερώνουν ότι δήθεν παρακολουθείται ο δρόμος για παραβάσεις! Που άπαξ και αποφασίσει πότε η τροχαία να βγει στους παραπάνω δρόμους, θα βγάλει από τα πρόστιμα τους μισθούς της επόμενης πενταετίας όλων των οργάνων τάξεως της πόλης (τροχαίας κι ασφαλείας μαζί) σε μια βδομάδα!

Πάμε τώρα στην επιστροφή… Οι επιλογές είναι ο περιφερειακός και το κέντρο της πόλης. Στον περιφερειακό κόλαση από κίνηση γιατί όλο και κάποιο ατύχημα συμβαίνει. Είναι η μόνη περίπτωση που έχω δει τροχαία στον περιφερειακό. Βλέπετε το σκεπτικό να υπάρχει έλεγχος, για να μη προκύψει το ατύχημα ούτε που τους περνάει από το μυαλό. Στο κέντρο, πάλι κόλαση από κίνηση και οργισμένους ντελιβεράδες που μετά τις καραντινες, ζωή να χουν, έχουν δεκαπλασιαστεί. Το καταλαβαίνω ότι τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι, αλλά δε καταλαβαίνω για ποιον ακριβώς λόγο, προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους πρέπει να περνούν με κόκκινο ,να αγνοούν τα στοπ και κάθε είδους σήμανση αλλά και τα αυτοκίνητα !!! Απλά πετάγονται από δεξιά, από αριστερά, από πίσω, από μπροστά πολλές φορές ταυτόχρονα (ένας από δεξιά ,ένας από αριστερά), πλακωνόμαστε στα φρένα και τις πιρουέτες εμείς με τα αυτοκίνητα για να μη χτυπήσουμε τον ντελιβερά που κρυώνει ,ζεσταίνεται, δεν έχει ένσημα κλπ κλπ αλλά και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα γύρω μας!

Στους ντελιβεραδες προσθέστε τα ταξί. Έτεροι σερίφηδες των δρόμων στο κέντρο .Κι επειδή κι αυτοί “για το μεροκάματο ” όπως κι οι ντελιβεραδες, πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον με τα αμάξια μας και να χάνουμε τα δικά μας μεροκάματα τρέχοντας στα συνεργεία!!!

Αρχίζω να πιστεύω ότι οι αρμόδιοι της τροχαίας στη Θεσσαλονίκη φτάνουν στην υπηρεσία τους με ελικόπτερο που τους παραλάμβανει από το σπίτι και τους αποβιβάζει στη ταράτσα του κτιρίου της τροχαίας! Δε μπορώ αλλιώς να εξηγήσω για ποιον ρημαδιασμένο λόγο, δε βρίσκεται πουθενά στο δρόμο να βάλει μια τάξη στο χάος!!! Έστω για ένα δύο μήνες βρε αδερφέ ,έτσι για να θυμίσει στους οδηγούς ότι οι πινακίδες στις άκρες των δρόμων ,οι διαγραμμίσεις, τα φανάρια δε τοποθετήθηκαν για λόγους διακοσμητικούς, έτσι για να χρωματίζουν τις διαδρομές μας!!!! Και τέλος πάντων, πώς γίνεται να κάνω τόσα χιλιόμετρα καθημερινά και να βλέπω τροχαία και περιπολικό μόνο σε περίπτωση ατυχήματος !!! Γιατί να μην προλάβουν το ατύχημα.

Είναι καταστάσεις που ναι, τις συνηθίσαμε αλλά δε θα ήταν καλύτερα για όλους να συνηθίσουμε σε κάτι διαφορετικό, πιο ασφαλές;