Πως είναι να καίγεσαι στην πύρινη κόλαση

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι περιττά, όταν αντικρίζεις αποσβολωμένος, αυτό που ευχόσουν να μην γίνει πραγματικότητα. Αυτή όμως η στιγμή, δεν ανήκει σε εκείνες. Πώς μπορείς να αφήσεις τη σιωπή σου να μη σπάσει όταν εχθές το μεσημέρι σημειώθηκαν 56 ανοιχτές πυρκαγιές σ’ όλη τη χώρα και όταν το σήμερα παρουσιάζεται πιο αβέβαιο από κάθε χθες; Όταν η λέξη φρίκη μοιάζει τόση λίγη, φτωχή και ανήμπορη να περιγράψει τις εικόνες, που μεταδίδονται αδιάκοπα ήδη από το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης;  Ένα ατέλειωτο, βαθύ κόκκινο πέπλο, το οποίο παρασέρνεται από τον αέρα και εμείς μένουμε να το κοιτάμε.

Από την μια πλευρά υπάρχουν τα λόγια των επίσημων αρμόδιων(;) φορέων που έχουν αναλάβει να εκτελέσουν το δύσκολο έργο της πυρόσβεσης και επιτήρησης των περιοχών. Η Αστυνομία, το Πυροσβεστικό Σώμα, το Λιμενικό Σώμα, ο Στρατός. Ξεκινώντας από το πρώτο για να καταλήξουμε στο τελευταίο, θα μιλήσουμε με αριθμούς. Αυτούς που βγήκαν στη δημοσιότητα εχθές , ημέρα Παρασκευή 6 Αυγούστου.

Σύμφωνα,λοιπόν, με την Αστυνομία, μέχρι χθές διατέθηκαν:

• Στην Αττική, 842 αστυνομικοί και 335 οχήματα, που ανταποκρίθηκαν σε 259 κλήσεις του Κέντρου Άμεσης Δράσης και συνέδραμαν στην προληπτική εκκένωση οικισμών και σε 303 απεγκλωβισμούς ατόμων
• Στην Εύβοια, 44 αστυνομικοί και 20 οχήματα, που συνέδραμαν στην προληπτική εκκένωση 11 οικισμών και στη μεταφορά 12 ατόμων (ηλικιωμένων και εγκύων).
• Στη Μεσσηνία, 22 αστυνομικοί και 8 οχήματα, που συνέδραμαν στην προληπτική εκκένωση 2 οικισμών.
• Στη Λακωνία, 15 αστυνομικοί και 6 οχήματα που συνέδραμαν στην προληπτική εκκένωση 4 οικισμών.

Αντίστοιχα, η επίσημη ανακοίνωση του Πυροσβεστικού Σώματος για τη συνδρομή του: 

• Η δασική πυρκαγιά που εκδηλώθηκε χθες 5 Αυγούστου, στην περιοχή Βασιλικά Πάρνηθας, του δήμου Αχαρνών Αττικής, είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 450 πυροσβέστες με 40 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 150 οχήματα, το Κινητό Επιχειρησιακό Κέντρο ΟΛΥΜΠΟΣ, 3 Ε/Π και 7Α/Φ. Συνδρομή παρέχουν 40 πυροσβέστες από τη Κύπρο, ο Ελληνικός Στρατός με πεζοπόρα τμήματα, η ΕΛ.ΑΣ., εθελοντές πυροσβέστες καθώς και υδροφόρες και μηχανήματα έργου Ο.Τ.Α.

• Η δασική πυρκαγιά που εκδηλώθηκε την 3η Αυγούστου, στην περιοχή Μυρτιά του δήμου Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας Ευβοίας, είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 240 πυροσβέστες με 10 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 65 οχήματα, 2 Α/Φ και 1 Ε/Π. Συνδρομή παρέχουν το Λιμενικό Σώμα, ο Ελληνικός Στρατός με πεζοπόρα τμήματα, εθελοντές πυροσβέστες και η τοπική αυτοδιοίκηση με υδροφόρες και μηχανήματα έργου.

• Η δασική πυρκαγιά που εκδηλώθηκε προχθές στην περιοχή Ηράκλεια του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας Ηλείας, είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 310 πυροσβέστες, με 10 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 105 οχήματα, ομάδα Σ.μη.Ε.Α., το 2ο Κινητό Επιχειρησιακό Κέντρο ΟΛΥΜΠΟΣ, 2 Α/Φ και 2 Ε/Π. Συνδρομή παρέχουν ο Ελληνικός Στρατός και η ΕΛ.ΑΣ, εθελοντές πυροσβέστες, υδροφόρες και μηχανήματα έργου ΟΤΑ.

• Η δασική πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στην Ανατολική Μάνη Λακωνίας σε Καστανιά και Καρυούπολη είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 88 πυροσβέστες με 3 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 25 οχήματα, και 1 Ε/Π. Συνδρομή παρέχουν εθελοντές πυροσβέστες και υδροφόρες ΟΤΑ.

• Η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε χθες στην περιοχή Λιμογάρδι Φθιώτιδας είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 27 πυροσβέστες με 2 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων, 8 οχήματα και 1 Ε/Π.

Το Λιμενικό Σώμα είχε προχωρήσει από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, στον απεγκλωβισμό 631 ανθρώπων από τις παραλίες λόγω των πυρκαγιών ενώ σύμφωνα με τη ΓΕΕΘΑ διατέθηκαν:

• 100 άτομα στη Βαρυμπόμπη και Λίμνη Εύβοιας
• 4 ερπυστριοφόρα μηχανήματα στη Βαρυμπόμπη
• 45 εποχούμενες περίπολοι όλο το 24ωρο για πιθανές αναζωπυρώσεις στην Αττική
• 9 εποχούμενες περίπολοι για τη συνδρομή εκκένωσης στην Αρχαία Ολυμπία
• 50 άτομα για την κατάσβεση της φωτιάς στην Αρχαία Ολυμπία
• Συντονιστικά κέντρα με επικεφαλής αξιωματικούς

Ίσως, τα δεδομένα στοιχεία για κάποιους είναι αρκετά για να εξηγήσουν αυτά που οι λέξεις δυσκολεύονται να κάνουν. Ίσως πάλι όχι. Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά.  Αυτή ανήκει σ΄εκείνους που την εφήμερη όψη τους φλογίζει η φωτιά και που τα λόγια τους πονούν πολύ περισσότερο κι από το απόλυτο μηδενικό.

«Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρία, τέσσερα πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά. Κι εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Τα αφεντικά του έλειπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε γι’ αυτό. Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν πρόλαβαν να φύγουν από τα πεύκα, καθώς γίνονταν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα.

Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις φλόγες 50 μέτρων να μας ζώνουν από παντού. Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες. Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια, κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθήσουν όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη. Θα ήθελα να ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας.

Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν, την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας. Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες. Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά.

Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα.

Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων, που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύριζαν… Μα δεν θα ξεχάσω ότι καταφέραμε τέσσερα παιδιά με ένα όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε πέντε σπίτια και μερικά πρόβατα.

Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ, όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου».

Αυτά φέρεται να είναι μερικά από τα λόγια ενός πυροσβέστη που κυκλοφορούν τις τελευταίες ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Πώς μπορείς να μιλάς; Ξέρεις πως είναι να καίγεται το σπίτι σου», «Δεν θέλω να φύγω, κορίτσι μου, εδώ είναι η ζωή μου. Καίγεται η ζωή μου», «Θα φύγω, αλλά πρώτα θα κάνω ό,τι μπορώ για να σώσω ό,τι μπορώ», «Τρεις ώρες δεν υπάρχει ούτε ένα  πυροσβεστικό. Παρακαλάμε. Έχουνε φέρει 1.000 αστυνομικούς που δεν κάνουνε τίποτα. Εγώ πυροσβέστες θέλω, να σώσουνε το χωριό, ό,τι σώζεται γιατί [η φωτιά] έχει μπει μες το χωριό», «Που είναι αυτοί για να τα σβήσουν. Έπρεπε να ήταν εδώ. Καιγόμαστε».

Λέξεις που προσπαθούσαν να φτιάξουν προτάσεις, όταν μια κάμερα και ένα μικρόφωνο έδωσε το λόγο στους κατοίκους των περιοχών να εκφράσουν τον πανικό, την οργή, το άγχος, το φόβο. Το φόβο που κόβει την ανάσα, τόσο γρήγορα όσο και ο καπνός.

Τέλος, υπάρχουμε και εμείς που κοιτάμε από μακριά. Που όχι δεν ξέρουμε πως είναι να καίγεται το σπίτι μας και δεν θα θέλαμε ούτε να το φανταστούμε . Όμως, στενάζουμε γιατί πονάμε και πονάμε γιατί συμπονούμε. Γι’ αυτό και έχουν ξεκινήσει δράσεις εθελοντών και φορέων για τους πυρόπληκτους. Επώνυμων και ανώνυμων. Δεν είναι το αντίδοτο. Είναι το βάλσαμο της στιγμής. Το βάλσαμο της ελπίδας ότι δεν θα κινδυνέψει άλλη ανθρώπινη ζωή και ότι «δεν θα ξεχάσουμε να λεγόμαστε ακόμα άνθρωποι και να χρωστάμε στη φύση ένα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μας».

Δείτε επίσης: