Πόσο δύσκολο είναι να διασταυρώσεις μια πληροφορία για εστία του ιού;
Μια πληροφορία από τρεις πλευρές, ένας μαραθώνιος επαφών και ακόμα σκοτάδι...
Χθες έφτασε σε μένα μια πληροφορία για κρούσματα του ιού σε εστιατόριο του κέντρου της Θεσσαλονίκης και προσπάθεια του ιδιοκτήτη να το αποκρύψει. Επειδή τέτοιες πληροφορίες φτάνουν καθημερινά όπως φαντάζεστε δεκάδες και πολλές είναι fake news, αποφάσισα να το διερευνήσω.
Έφτασα στην άμεση πηγή της πληροφορίας όπου και κατέγραψα μια επώνυμη καταγγελία από πρόσωπο που έτυχε να σχετίζεται μέχρι το κοντινό παρελθόν με την επιχείρηση. Με λεπτομέρειες. Πως πρόκειται δηλαδή για 5 συνολικά κρούσματα μεταξύ των 25 εργαζομένων, τρεις κυρίες στην κουζίνα και δυο άνδρες στο service που υποχρεώθηκαν σε τεστ σε ιδιωτικά εργαστήρια και απομακρύνθηκαν ορθώς σε καραντίνα από τον ιδιοκτήτη ο οποίος όμως δεν ενημέρωσε κανέναν.
Στα ντεσού της υπόθεσης της καταγγελίας υπάρχει και εκφοβισμός των εργαζομένων σε περίπτωση που μιλήσουν και άλλα αντατριχιαστικά.
Σε τηλεφώνημα μου στο ίδιο το εστιατόριο ζήτησα να μάθω αν ισχύει η πληροφορία και ο υπάλληλος που απάντησε θορυβημένος στο τηλέφωνο αφού μου είπε ότι το αφεντικό λείπει μου ζήτησε να μάθει ποιος μου έδωσε την πληροφορία. Στην επιμονή μου για διάψευση ή επαλήθευση η απάντηση ήταν δεν επαληθεύω ούτε επιβεβαιώνω.
Ξεκίνησα έναν αγώνα δρόμου να επιβεβαίωσω την πληροφορία και στο μεταξύ η καταγγελία μου ήρθε επώνυμα και από άλλο τρίτο πρόσωπο που σχετίζεται με εργαζόμενο πρόσωπο. Πάλι κρατώντας την ανωνυμία του ίδιο του εργαζόμενου για τους ίδιους λόγους φόβου απολύσεως.
Το πρώτο τηλεφώνημα μου ήταν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, κέντρο αναφοράς Covid-19 όπου ο ευγενέστατος διευθυντής του νοσοκομείου μου εξήγησε πως αν τα κρούσματα εξετάστηκαν σε ιδιωτικά εργαστήρια και δεν παρουσιάστηκαν στο νοσοκομείο είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν στο σύστημα τους. Με προέτρεψε να μιλήσω με τον ΕΟΔΥ και μάλιστα τηλεφώνησε παρουσία μου σε συνάδελφο του στην Αθήνα ο οποίος του είπε πως έχουν διασταυρώσει παρόμοια πληροφορία για άλλο εστιατόριο της Θεσσαλονίκης εκτός κέντρου.
Στην προσπάθεια μου να επικοινωνήσω με τον ΕΟΔΥ στην Αθήνα τηλεφώνησα δυο φορές στο γραφείο τύπου από το πρωί, μίλησα με δυο διαφορετικές υπαλλήλους και μου υποσχέθηκαν να μου τηλεφωνήσουν καθώς η καταγγελία ήταν σοβαρή και έπρεπε να μάθουν λεπτομέρειες. Όμως μέχρι αυτή την ώρα δεν μου τηλεφώνησε κανείς παρά την επανειλημμένη όχληση.
Μίλησα επίσης με το νομικό τμήμα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης αφού υπάρχει η υπόνοια εργασιακού εκφοβισμού και με προέτρεψαν να παροτρύνω τους εργαζόμενους να κάνουν ανώνυμη καταγγελία για να κινηθεί εισαγγελική παρέμβαση, αν και όπως μου είπαν σε τέτοιες περιπτώσεις σπάνια γίνεται κάτι τέτοιο.
Στο μεταξύ επιβεβαίωσε την πληροφορία και τρίτη πηγή. Σημειωτέον ότι σε καμία από τις τρεις δεν ανέφερα το όνομα του εστιατορίου, μου το ανέφεραν και οι τρεις αυτοβούλως και απλά διασταύρωνα.
Έχουν περάσει 24 ώρες από το πρώτο μήνυμα της είδησης. Παρά τον μαραθώνιο επαφών στάθηκε αδύνατο μέχρι τώρα να επιβεβαιώσω επίσημα την πληροφορία. Αυτό που μου επισήμαναν είναι ότι πολλοί εργαζόμενοι δεν δηλώνουν τον τόπο εργασίας τους διότι έτσι τους έχουν πει να κάνουν οι ιδιοκτήτες.
Και φτάνω στο διά ταύτα: Ποιος είναι ο τρόπος να επιβεβαιώσει κανείς μια τόσο σοβαρή καταγγελία; Μπορώ να αντιληφθώ ότι αυτή τη στιγμή στον ΕΟΔΥ γίνεται ο κακός χαμός από την πίεση. Αν όμως ισχύουν τέτοιες πληροφορίες τι θα συμβεί σε λίγες μέρες χωρίς έλεγχο;