Ο Σιωπηλός Δρόμος είναι ένα σπουδαίο κομμάτι ποιοτικής τηλεόρασης
Θέλουμε κι άλλες τέτοιες σειρές στην ελληνική τηλεόραση, με τόσο προσεγμένη υπόθεση και υπέροχο cast.
Παρακολουθώντας με μία δόση λύπης το τελευταίο επεισόδιο της σειράς ”Σιωπηλός Δρόμος” και λέω «με μία δόση λύπης» γιατί στεναχωριέμαι πραγματικά που τελείωσε, θυμήθηκα τους λόγους που κάποτε παρακολουθούσαμε τηλεόραση με προσμονή.
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής: όταν είδα το trailer σκέφτηκα πως έχει πολλά κοινά στοιχεία με το ”Έτερος Εγώ” μα όταν τα επεισόδια εκτυλίχθηκαν στην οθόνη δεν είχαν κανένα απολύτως κοινό στοιχείο. Αστυνομική σειρά μυστηρίου, γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις που δεν τις προβλέπεις, δεν τις σκέφτεσαι, απλά σκάνε σαν μικρές εκρήξεις μπροστά σε κάθε επεισόδιο.
Μία υπόθεση καθόλου προβλεπόμενη, μία απαγωγή εννέα παιδιών με καταγωγή από πλούσιες οικογένειες στο Βαθύ Αττικής, ο πρωταγωνιστής που έψαχνε την δικαίωση απελπισμένα και την διεκδίκησε με όποιο βίαιο τρόπο και ένα εργατικό ατύχημα. Θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα και αυτό είναι που αρχικά σε συνεπαίρνει. Τίποτα εξωπραγματικό, τίποτα αδιανόητο, όλα κατανοητά με στοιχεία που συμβαδίζουν αρμονικά στην ελληνική πραγματικότητα.
Φανταστείτε λοιπόν, μία κοινωνία ιδανικά πλασμένη με βάση την πατριαρχία και την ευπορία αποτελούμενη από προύχοντες, να χάνει -στην πιο καθημερινή της ρουτίνα που δεν είναι άλλη από το πρωινό σχολικό- τα παιδιά της, με αφορμή παλιά λάθη που ενδεχομένως να στοίχισαν ανθρώπινες ζωές απέναντι στο χρήμα. Έτσι οι πλούσιοι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με τον φόβο όσο το παραμύθι του ”Αυλητή” ξετυλίγεται με ανώνυμες κλήσεις και οι έρευνες τις αστυνομίας συνεχίζονται με αργούς ρυθμούς.
Η επιλογή του cast ήταν πραγματικά ιδανική. Χρησιμοποιήθηκαν ηθοποιοί που έχουμε συναντήσει στο θέατρο και στον κινηματογράφο και σχεδόν ποτέ στην τηλεόραση. Ένας τέλειος συνδυασμός, ο καθένας κατάλληλος για τον ρόλο του, ερμηνείες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν εκείνες του εξωτερικού, που ξεπηδούν αβίαστα από σκηνή σε σκηνή και μεταλλάσσονται, από τραγικές φιγούρες, σε δυναμικές.
Σκηνικά ευφάνταστα προσαρμοσμένα στην υπόθεση και στους τόπους ”του εγκλήματος”, χαμηλό budget για μία αξιόλογη ποιοτική παραγωγή, υπέροχα γυρισμένη και σκηνοθετημένη.
Μία ιστορία 13 επεισοδίων, απόδειξη για το πώς η ελληνική μυθοπλασία, ειδικά όταν έχει μυαλά σαν το απόλυτο δίδυμο των ”Άγριων Μελισσών” Πέτρου Καλκόβαλη και της Μελίνας Τσαμπάνη, είναι ικανή να κάνει τα πάντα, να φέρει τα πάνω κάτω στην οθόνη σου έστω και με ελάχιστα επεισόδια. Αν σκεφτούμε πως για 13 Κυριακές αφιερώσαμε μία ώρα με κομμένη την ανάσα μπροστά στην τηλεόραση, σίγουρα το δίδυμο των Σεναριογράφων και το άψογο cast κατάφεραν να μας φέρουν την ελπίδα που αποζητούσαμε 10 χρόνια για την μυθοπλασία.
Οι τελευταίες εξελίξεις για το ταξίδι του ”Σιωπηλού Δρόμου” φαίνεται να έχουν προορισμό το εξωτερικό, σύμφωνα με ρεπορτάζ του κ. Μελλά. Η υπέροχη παραγωγή του MEGA έχει συζητηθεί πολύ σε γνωστά τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού που ενδιαφέρονται πλέον όχι μόνο για την αγορά της σειράς, αλλά της ιστορίας για να γυριστεί εξ ολοκλήρου στη χώρα τους με δικούς τους συντελεστές.
Ήταν σίγουρα μία ευχάριστη έκπληξη για όλα εκείνα που περιμένουμε την επόμενη σεζόν στην τηλεόραση, γέννησε ελπίδες για τα μεγάλα κανάλια που έχουν βαλτώσει με τα reality και την trash tv, έδωσε αέρα στους ηθοποιούς που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην μικρή οθόνη και τους έχουμε ξεχωρίσει στην μεγάλη και στις σκηνές, μία φρέσκια προσπάθεια που υποκλιθήκαμε μπροστά της.
Οι ελληνικές σειρές είναι μία σταθερή συνήθεια, τις ξεκινάς οικογενειακά στην πρεμιέρα, είναι μία μίνι εκδήλωση στο σπίτι όπου ο καθένας θα πιάσει έναν καναπέ και όταν φτάσουν οι διαφημίσεις θα συζητήσετε όσα δεν σας άρεσαν ή εκείνα που σας συνεπήραν.
Και ναι, τις έχουμε ανάγκη.
Δείτε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
