Σταύρος Τσιώλης, forever!

Μετά από επαναλήψεις χάριν μαθήσεως /ευχαριστήσεως / τέρψεως, από τον Πανικό μέχρι το Φτάσαμεεε! / από την πολλοστή περιπλάνηση με την ίδια, σαν την πρώτη φορά λαχτάρα σε όλες του τις Γυναίκες: αυτές που θα περιμένουν, αυτές που δεν θέλει να κλαίνε κι αυτές που περάσανε από δω / από την Τόσο Μακρινή Απουσία και το Σχετικά με το Βασίλη / από τον Έρωτα στη Χουρμαδιά μέχρι το Χαμένο Θησαυρό του Χουρσίτ Πάσα / αλλά και τα θεατρικά του από το Πανοπτικόν και τα ταξίδια με τον ΠΑΟΚ με τα κοκκινομπλέ πατίνια, έχουμε και αυτό το πολύτιμο γραπτό υλικό χαρισμένο από το Σταύρο για να βυθιστούμε στο Σταύρο και να κατανοήσουμε το βυθό του Σταύρου.

Κεφάλια πέντε, ανάσες τέσσερες; Τι είναι;

Έτσι σαν αίνιγμα που ορίζει και ορίζεται από τη ζωή, με τον πιο ασύλληπτο και συγκλονιστικό κοινωνικό θεσμό δεν μπορούσε τότε να το απαντήσει, ποιο αθώο παιδί θα μπορούσε; Τίνος παιδιού το μυαλό θα πήγαινε στην Κηδεία; Ακόμα και στα χρόνια της Κατοχής, όπως σκορπισμένα τα θυμάται ο Τσιώλης, που η βία και ο πόνος ήταν σαν μόνιμη ομίχλη καθισμένα, του παιδιού η ψυχή δραπετεύει σκαρφαλωμένη στην καρυδιά, πιασμένη από την περιέργεια και τη λαχτάρα για τις νέες εικόνες και πληροφορίες, αναστατωμένη από τα παιδικά χτυποκάρδια.

Το βιβλιαράκι αυτό είναι μια μικρή ιστορία αποτελούμενη από ιστορίες και μικρότερες ιστορίες που κουβαλάνε ιστορία. Λογοτεχνική αποτύπωση της παιδικότητας του Σταύρου Τσιώλη και της κατεχόμενης παιδικότητας γενικά, λαογραφία του αρκαδικού σύμπαντος, σύντομα πολιτικά μαθήματα για τις μαύρες καμπαρντίνες και τα σεβρά κλειστοκάμαρα παπούτσια, τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες και την ”πώληση λαδιού”, κοινωνιολογική ανάλυση της επαρχίας και των ιδιωματισμών της, γαστρονομική ανάδειξη της βραστής γίδας και των κουκιών, βαθύτερη γνωριμία με τον κινηματογραφικό κόσμο του Τσιώλη.

Πώς ένα ρυζογαλάκι μπορεί να πει τόσο πολλά για την εποχή, αλλά και το χαρακτήρα του μικρού Σταύρου, που τον διαμόρφωσε μέχρι τέλους. Δεν γίνεται να μη φύγει δάκρυ.

Εντυπωσιακό και το μάζεμα βολιών από τα παιδιά μετά από πυροβολισμούς των Γερμανών, για να πουλήσουν το μολύβι σε τεχνίτες που το χρησιμοποιούσαν για την επισκευή των μαγειρικών σκευών.

Ένα τελευταίο διαμάντι του μεγάλου Σταύρου Τσιώλη, που προέκυψε ως μια περιγραφή της πρώτης φοράς που αντίκρυσε τη θάλασσα.