Τα Παράσιτα γράφουν ιστορία και ανανεώνουν την Ακαδημία
Όσα έγιναν στην 92η απονομή των βραβείων Όσκαρ.
Όσοι ξενύχτησαν για να δουν την 92η απονομή των βραβείων Όσκαρ είναι σίγουρο ότι τελειώνοντας το σώου είχαν ένα τεράστιο χαμόγελο. Κι αυτό γιατί ζήσανε μια μοναδική στιγμή όπου μια ξενόγλωσση ταινία μετά από 92 χρόνια έγραψε Ιστορία. Τα Παράσιτα του Μπονγκ Τζουν Χο (που πήρε τα 4 Όσκαρ της ταινίας του ως παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος της) έγραψαν Ιστορία και είναι από σήμερα η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία που κερδίζει τον τίτλο της καλύτερης ταινίας της χρονιάς. Και δεν είναι μόνο αυτό. Γιατί η ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο έγραψε με μοναδικό τρόπο πολλές πρωτιές κάνοντας την αποψινή βραδιά των Όσκαρ ξεχωριστή. Βάλτε μέσα σε αυτά πως είναι η πρώτη ταινία με καστ ασιατών (κορεατών) ηθοποιών και επίσης η πρώτη ταινία με Χρυσό Φοίνικα (από το 1955 και το Μάρτυ) που καταφέρνει που κερδίζει όσκαρ καλύτερης ταινίας. Γεγονός με εξαιρετική σημασία που δείχνει ότι το τέμπο του ενθουσιασμού για την ταινία δεν μειώθηκε καθόλου από τον Μαίο του 2019 μέχρι σήμερα. Είναι επίσης η μοναδική ταινία που κερδίζει ταυτόχρονα τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και καλύτερης Διεθνούς (ξενόγλωσσης) ταινίας ενώ σε ότι αφορά το Όσκαρ Διεθνούς ταινίας είναι η πρώτη ταινία από τη Ν.Κορέα που το καταφέρνει. Τέλος είναι η πρώτη κορεάτικη ταινία που κερδίζει το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου (και η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που το κερδίζει από το 2002 όταν ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είχε πάρει το συγκεκριμένο βραβείο για το Μίλα Της ενώ για την ιστορία να αναφέρουμε ότι μόλις πέντε ξενόγλωσσες έχουν καταφέρει να κερδίσουν το συγκεκριμένο Όσκαρ).
Τι κάνει όμως τα Παράσιτα τόσο ξεχωριστά σε σχέση με την περσινή Ρόμα του Κουαρόν, που επίσης έπαιζε δυνατά για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας αλλά τελικά έχασε από το Πράσινο Βιβλίο; Σε ότι αφορά την τακτική τους στην κούρσα τα Παράσιτα έκαναν μια πολύ πετυχημένη καμπάνια. Προβλήθηκαν σε σημαντικά φεστιβάλ της Αμερικής όπως το Τορόντο και το Τελιουραϊντ, αγκαλιάστηκαν από τους κριτικούς, βγήκαν στις αίθουσες της Αμρικής κάνοντας εντυπωσιακές εισπράξεις για μη αγγλόφωνη ταινία (πάνω από 34 εκ. δολάρια) κέρδιζαν συνεχώς διακρίσεις, δημιούργησαν έναν ευρύ και θερμό κύκλο υποστηρικτών που συνεχώς μεγάλωνε και τους έδινε δυναμική μέχρι που κατάφεραν να κερδίσουν μεγάλα βραβεία, όπως του Σωματείου Ηθοποιών και των Σεναριογράφων. Εκεί πλέον όλα μοιάζανε να έχουν κλειδώσει αλλά κανείς δεν το πίστευε μέχρι το τέλος. Ένας άλλος πολύ προφανής λόγος είναι το Netflix. Το οποίο στα φετινά Όσκαρ κέρδισε τη μερίδα του λέοντος σε υποψηφιότητες (24 συνολικά) αλλά περιορίστηκε σε μόλις 2 Όσκαρ (β γυναικείου για την Ιστορία Γάμου και του Ντοκιμαντέρ για το American Factory). Το μήνυμα είναι σαφές. Ούτε οι επιθετικές καμπάνιες βοηθούν, ούτε τα σπουδαία ονόματα σκηνοθετών και ηθοποιών για να φτάσεις στα Όσκαρ.Τα Παράσιτα – σε αντίθεση με τη Ρόμα που κέρδισε τον σεβασμό – είναι μια ταινία που πάνω απ’ όλα αγαπήθηκε. Ειδικότερα τα μέλη της Ακαδημίας είδαν σε αυτήν την ταινία την ευκαιρία να ανανεώσουν και να διευρύνουν τις προοπτικές τους και πάνω απ’ όλα το περίφημο diversity των Όσκαρ. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή τους αφορούσε προτάσεις και ιδέες που έχουν ανακυκλωθεί και έχουν συζητηθεί στο αμερικάνικο σινεμά πολλάκις. Τι νέο κόμιζαν (πέρα από το ότι είναι καλές ταινίες) άραγε το 1917 ή ο Ιρλανδός ή ακόμα και το Κάποτε στο Χόλυγουντ που δεν το έχει βραβεύσει η Ακαδημία σε αυτά τα 92 χρόνια; Είναι επίσης μια κίνηση πέρα από καλλιτεχνική και εμπορική και πολιτική που έρχεται σε αντίθεση με τις λογικές εθνικού προστατευτισμού που προσπαθεί να εφαρμόσει ο πρόεδρος Τραμπ. Τα Όσκαρ είναι πλέον μια διεθνής γιορτή.
Με τέσσερις ταινίες να έχουν διψήφιο αριθμό υποψηφιοτήτων και άλλες τόσες μοιρασμένες εδώ και εκεί η Ακαδημία προσπάθησε να αφήσει τους πάντες ικανοποιημένους και να μοιράσει τα βραβεία. Έτσι το Κάποτε στο Χόλυγουντ πήρε εκτός από τον β άνδρικό (για τον Μπραντ Πιτ που κέρδισε το πρώτο ερμηνευτικό του Όσκαρ κάνοντας μάλιστα και ένα μικρο πολιτικό σχόλιο για την απαλλαγή του Τραμπ από την πρόσφατη δίκη) και το βραβείο για τα σκηνικά.
Η Ιστορία Γάμου πήρε το β γυναικείο για την υπέροχη Λόρα Ντερν. Η Τζούντι επίσης κέρδισε αυτό που της αναλογούσε με τον Α γυναικείο να πηγαίνει στη Ρενέ Ζελβέγκερ ενώ ο Τζόκερ κέρδισε 2 ένα για τη μουσική και ένα για τον Α ανδρικό και τον Χοακίμ Φίνιξ (που έδωσε πιθανότατα τον πιο πολιτικό και πιο συγκινητικό λόγο της βραδιάς μιλώντας για την κλιματική αλλαγή και κατέληξε αναφέροντας τον αδικοχαμένο αδερφό του Ρίβερ Φίνιξ. Η Βόμβα επίσης πήρε το βραβείο για το μακιγιάζ-κομμώσεις, ο Τζότζο πήρε το βραβείο σεναρίου. Το Κόντρα σε Όλα πήρε το μονταζ και τον ήχο ενώ το Ροκετμαν το τραγούδι. Οι Μικρές Κυρίες πήραν τα κουστούμια. Και το 1917 περιορίστηκε σε 3 τεχνικά βραβεία ανάμεσα τους και αυτό για την Φωτογραφία με τον Ρότζερ Ντίκινς (ο οποίος πήρε το 2ο Όσκαρ του για την εκπληκτική δουλειά του στο 1917). Η ταινία του Σαμ Μέντες εκτιμηθηκε για τις τεχνικές αρετές της. Εκεί άλλωστε υπερείχε. Το Toy Story ξεπέρασε το εμπόδιο του Netflix και του Klaus και έγινε το πρώτο franchise ταινιών animation που δύο ταινίες της σειράς του (συγκεκριμένα το Toy Story 3 και 4) κερδίζουν το Όσκαρ animation.
Παράλληλα η Ακαδημία επιτέλεσε το καθήκον της στο diversity με πολλούς τρόπους. O Tαϊκα Γουαϊτίτι έγινε ο πρώτος Μαόρι που κερδίζει Όσκαρ για το σενάριο του JoJo Rabbit ενώ η ΧΙλντούρ Γκουντναντότιρ έγινε η 3η γυναίκα μουσικός που κερδίζει Όσκαρ αλλά και η πρώτη Ισλανδή.
Όλοι πήραν και απο κάτι. εκτός από τον Ιρλανδό του Σκορτσέζε που έμεινε με άδεια χέρια (είναι η δεύτερη φορά που ταινία του Σκορτσέζε δεν κερδίζει κανένα Όσκαρ καθώς αυτό συνέβη το 2002 και στους Γκανγκστερ της Νέας Υόρκης). Βέβαια ο Σκορτσέζε κέρδισε την αγάπη όλων των φετινών νικητών καθώς αναφέρθηκε 7-8 φορές και αυτός και οι ταινίες του και το πόσο σημαντικές ήταν για να ασχοληθούν όλοι με το χώρο του σινεμά.
Σε ότι αφορά την ίδια την απονομή παρά το πολύ μέτριο ξεκίνημα με την Τζανέλ Μονέ (που εντυπωσίασε στο κόκκινο χαλί με το φόρεμα της) και τον Μπίλι Πόρτερ να προσπαθούν να ανεβάσουν την διάθεση όλων στη συνέχεια τα πράματα κύλησαν συμπαθητικά και μετρημένα με αρκετές χαριτωμένες ατάκες διαφόρων παρουσιαστών (Μάγια Ρούντολφ και Κριστίν Γουιγκ, Σάλμα Χάγιεκ), τους Τζειμς Κόρντεν και Ρέμπελ Γουίλσον που δικαιούνται ένα όσκαρ για την πιο διασκεδαστική απονομή βραβείου καθώς εμφανίστηκαν στη σκηνή του Κοντακ ντυμένοι με τα κουστούμια τους από το μιούζικαλ Cats, πολύ τραγούδι (έκπληξη της βραδιάς η αναίτια εμφάνιση του Έμινεμ να τραγουδάει το βραβευμένο προ 17 ετών Lose Yourself από το 8 Mile κάτι που ενθουσιασε τους νεότερους που βρίσκονταν στο Κόντακ και στο τουίτερ αλλά άφησε παγερά αδιάφορο τον Μάρτιν Σκορτσέζε). Ήταν εμφανής πάντως η απουσία ενός κεντρικού παρουσιαστή που θα συνδέσει όλα αυτά τα σκόρπια πράματα. Μένει βέβαια να δούμε αν και φέτος η τηλεθέαση θα δικαιώσει την Ακαδημία για την επιλογή της αυτή.
Ταινίας: Παράσιτα
Σκηνοθεσίας : Μπονγκ Τζουν Χο (Παράσιτα)
Α Ανδρικού ρόλου: Χοακίμ Φίνιξ (Τζόκερ)
Α Γυναικείου ρόλου: Ρενέ Ζελβέγκερ (Τζούντι)
Β Ανδρικού ρόλου : Μπραντ Πιτ (Κάποτε στο Χόλυγουντ)
Β Γυναικείου Ρόλου : Λόρα Ντέρν (Ιστορία Γάμου)
Πρωτότυπου Σεναρίου : Μπονγκ Τζουν Χο – Τζιν Γουόν Χαν (Παράσιτα)
Διασκευασμένου Σεναρίου : Ταϊκά Γουαϊτίτι (Jo Jo Rabbit)
Φωτογραφίας : Ρότζερ Ντίκινς (1917)
Μουσικής: Χιλντούρ Γκουντναντότιρ (Τζόκερ)
Τραγουδιού: Έλτον Τζον – Μπεν Τάπιν (Rocketman)
Μοντάζ: Κόντρα Σε Όλα
Διεύθυνσης Παραγωγής : Κάποτε στο Χόλυγουντ
Κουστουμιών: Μικρές Κυρίες
Μακιγιάζ – Κομμώσεις: Βόμβα
Μοντάζ Ήχου : Κόντρα Σε Όλα
Μίξης Ήχου: 1917
Οπτικών Εφέ: 1917
Διεθνούς ταινίας: Παράσιτα (Νότια Κορέα)
Ντοκιμαντέρ : American Factory
Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους: Learning to Skateboard in a Warzone (When you are a girl)
Ταινίας Animation : Toy Story 4
Ταινία Animation μικρού μήκους : Hair Love
Ταινίας μικρού μήκους : The Neighbor’s Window
