Τα πτηνά του Δέλτα Αξιού φωνάζουν SOS

Αν τα πτηνά που ζουν στη περιοχή του Δέλτα Αξιού και συγκεκριμένα στη πλευρά του Θερμαϊκού Κόλπου είχαν ανθρώπινη φωνή, μία λέξη θα φώναζαν ομόφωνα: Απελπισία!

Δεν υπάρχει κάποια επιεικέστερη λέξη για να περιγράψει κανείς την κατάσταση η οποία επικρατεί στο ανάχωμα από το Καλοχώρι μέχρι και τις καλύβες των ψαράδων στη Χαλάστρα. Μία διαδρομή 6 φρικιαστικών χιλιομέτρων στην άλλη άκρη του Θερμαϊκού, από αυτή που βλέπει η πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων.

Το νερό έχει υποχωρήσει αισθητά (10 μέτρα σε κάποια σημεία) σε τέτοιο σημείο, που τα κάποτε υποβρύχια σκουπίδια κάθε λογής, είναι πλέον ορατά σε όλη τη διαδρομή. Όχι πως δεν υπήρχαν και πριν άφθονα σκουπίδια και εκτός υδάτων.

Οι κάποτε χαριτωμένες ψαροκαλύβες κατά μήκος του αναχώματος, βρίσκονται πλέον είτε κατεστραμμένες και πεσμένες, είτε παρατημένες στον περίγυρο των σκουπιδιών. Μια περιοχή την οποία, δίχως καμία απολύτως ελπίδα προσπαθεί να διατηρήσει και να επιτηρήσει ένας Φορέας Διαχείρισης (Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου).

Ακόμη και η λέξη “Προστατευόμενων” ηχεί αστεία, την στιγμή που ο Φορέας Διαχείρισης δεν έχει ούτε το επαρκές ανθρώπινο δυναμικό αλλά ούτε και τις απαραίτητες αρμοδιότητες, ώστε μια περιοχή η οποία ανήκει στο δίκτυο NATURA 2000 να προστατευτεί από τον αδιάκοπο βιασμό της από ανθρώπους κάθε είδους.

Επί σειρά ετών οι διοικήσεις του Φορέα Διαχείρισης φωνάζουν και διαμαρτύρονται ανελλιπώς για την άθλια κατάσταση και την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και αρμοδιοτήτων, όμως φαίνεται πως δεν υπάρχουν τα κατάλληλα αυτιά να ακούσουν είτε αυτούς, είτε οποιονδήποτε άλλον.

Επειδή είναι αδύνατον να περιγράψει κανείς με εικόνες την απελπιστική κατάσταση εκεί, ας απολαύσουμε τουλάχιστον κάποια καρέ από φλαμίνγκο, στρειδοφάγους, φαλαρίδες, κορμοράνους, αβοκέτες, βαρβάρες, γλάρους, τουρλίδες, μαυροβουτηχτάρια και λευκοτσικνιάδες. Ίσως καλύτερα που τα πτηνά δε μιλούν την ανθρώπινη γλώσσα. Έτσι κι αλλιώς δε θα τα άκουγε κανείς.