H Θεσσαλονίκη αργοπεθαίνει

Η χθεσινή μέρα είναι μια μέρα σημαδιακή για τη Θεσσαλονίκη. Η ανακοίνωση της ακύρωσης της ΔΕΘ, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, αναμενόμενη μεν, αφού ακυρώνονται παρόμοια γεγονότα και εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, ήταν η χαριστική βολή σε μια πόλη που πνέει τα λοίσθια εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνια.

Από την έναρξη του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και δώθε η Θεσσαλονίκη δεν σήκωσε ποτέ κεφάλι. Όλα αυτά τα χρόνια η πόλη γνώρισε μια απίστευτη παρακμή, αποβιομηχάνιση, αποδυνάμωση και εγκατάλειψη και τις ίδιες τραγικές συγκοινωνίες.

Χωρίς κανένα μεγάλο έργο στην πραγματικότητα υλοποιημένο, με δεκάδες εξαγγελίες από όλες τις κυβερνήσεις, οι οποίες συνέβαιναν πάντα με ένταση στα εγκαίνια της ΔΕΘ και άπειρα χειροκροτήματα από τοπικούς παραγοντίσκους και πολιτικούς οι οποίοι είναι ανύπαρκτοι την υπόλοιπη χρονιά και φυσικά δεν εκπροσωπούνται σε παραγωγικά υπουργεία (δεν πιστεύω να θεωρεί κανείς υπουργείο το ανέκδοτο που ονομάζεται ΥΜΑΘ), η  πόλη μοιάζει με μια ψυχοκόρη που έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα της και μόνο μια φορά το χρόνο της φορούν το ίδιο καλό φόρεμα και την δείχνουν στο επίσημο κάλεσμα.

Η ΔΕΘ που τα τελευταία χρόνια απέκτησε είναι η αλήθεια μια δυναμική και φέτος αναμένονταν να συμβάλει συνολικά στην πόλη γύρω στα 150 εκ. ευρώ, μια σημαντική ανάσα στην αποδεκατισμένη οικονομία της η οποία έχασε μέσα σε 5 μήνες πανδημίας ότι κέρδισε από τα ανοίγματα στον τουρισμό που έκανε η διοίκηση Μπουτάρη, είδε να σταματούν όλα τα έργα που ήταν σε εξέλιξη ή θα ξεκινούσαν (Μουσείο Ολοκαυτώματος, Πλατεία Ελευθερίας), ζει μια τρομακτική στασιμότητα στο μοναδικό έργο πνοής (Μετρό) πληρώνοντας διαρκώς μόνο αποζημιώσεις καθυστέρησης στον εργολάβο και δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ούτε το 2023 παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, ετοιμάζεται να θυσιάσει ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας της με το τεμαχισμό των αρχαιοτήτων  της Εγνατίας, χάρη στις ιδεοληψίες τοπικών αρχόντων και τα συμφέροντα αυτής της ανήκουστης λύσης για όσους επωφεληθούν από την απόσπαση, βλέπει δεκάδες επιχειρήσεις να κλείνουν από την άνοιξη και δώθε και εκατοντάδες ακίνητα να ερημώνουν (μόνο στη Σβώλου μετρήσαμε 18 ξενοίκιαστα καταστήματα την προηγούμενη εβδομάδα), θα νοιώσει μια ακόμα απίστευτη οικονομική αιμορραγία το φθινόπωρο, αν τα μαθήματα γίνουν εξ αποστάσεως στα πανεπιστήμια, αφού αποτελεί τη μεγαλύτερη φοιτητούπολη της Ελλάδας και οι φοιτητές που δεν θα έρθουν και δεν θα κυκλοφορήσουν θα προκαλέσουν ένα ακόμα σοκ.

Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός που σχεδιάζει να έρθει το Σεπτέμβριο να εκφωνήσει έναν ακόμα λόγο γεμάτο καθρεφτάκια για ιθαγενείς σκοπεύει να προσφέρει ουσιαστικά ανακουφιστικά αντισταθίσματα για όλη αυτή την κολοσσιαία καταστροφή ή απλά θα πετάξει πάλι πυροτεχνήματα για την Πρωτεύουσα των Βαλκανίων, θα δειπνήσει στα εστιατόρια της, θα φωτογραφηθεί με τοπικούς βουλευτές, οι άρχοντες θα ανεβάσουν selfie και θα φύγει. Όπως κάνουν όλοι οι πρωθυπουργοί σε αυτή την εγκατειλημμένη πόλη. Αν δεν το κάνει όμως μην εκπλαγεί για όσα θα ακολουθήσουν.

Η Θεσσαλονίκη πεθαίνει. Όποιος δεν το βλέπει ζει σε ένα σύννεφο. Καιρός να ξυπνήσει.

ΥΓ. Η Αθήνα με περισσότερα κρούσματα από τη Θεσσαλονίκη δεν θα δει κανένα μπαρ και εστιατόριο της να κλείνει στις 12 το βράδυ…