Η Θεσσαλονίκη σε μια ανθρώπινη αλυσίδα βοήθειας για την Ουκρανία

Περισσότερους από 40 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, έστειλε μέχρι τώρα ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε περιοχές της Ουκρανίας, με την προσφορά των πολιτών και επιχειρήσεων της πόλης να είναι άμεση και πολύτιμη, τόσο όσο και η καθημερινή βοήθεια εθελοντών που θυσιάζουν ώρες από την οικογένεια τους για να είναι εκεί και να συσκευάζουν πακέτα για τους ανθρώπους που βιώνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία για πάνω από δύο, πλέον, εβδομάδες. 

Η πρωτοβουλία του Δήμου Θεσσαλονίκης που ανακοινώθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της προηγούμενης Δευτέρας, πήρε σάρκα και οστά μόλις την επόμενη μέρα όπου από το πρωί της Τρίτης, 1 Μαρτίου, ο εντεταλμένος Πολιτικής προστασίας Βασίλης Μωυσίδης συντόνισε τις ομάδες και την διαδικασία συλλογής ειδών ανάγκης στο Φουαγιέ του Δημαρχείου με ομάδες εθελοντών, κυρίων Ουκρανών που ζουν στην Θεσσαλονίκη, αλλά και εθελοντών και υπαλλήλων του Δήμου που διέθεσαν τον εαυτό τους στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Η Ναταλία, είναι από την Ουκρανία. Είναι μία νέα γυναίκα που ήρθε στην Ελλάδα πριν οκτώ χρόνια και ζει στη Θεσσαλονίκη με τον Έλληνα σύζυγο της και το παιδάκι της. Από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης πως οργανώνουν αυτή τη δράση για την πατρίδα της, ήταν σίγουρη πως αυτή ήταν η ευκαιρία να βοηθήσει την χώρα της.

«Έχουμε κάνει ομάδες μέσα από τα social media, είμαστε γύρω στα 60 άτομα που κάποιος μπορεί πρωί, άλλος μπορεί μεσημέρι και άλλος απόγευμα ή Σαββατοκύριακο και κάπως έτσι τα κανονίζουμε μεταξύ μας για να είναι πάντα κάποιος εκεί.

Με όλα αυτά που γίνονται δεν μπορώ να μείνω σπίτι. Το παιδί μου πηγαίνει και το παίρνει άλλος από το σχολείο για να μπορώ να είμαι εδώ. Και ο άντρας μου με βοηθάει πάρα πολύ για να είμαι εδώ»

Έχουν ήδη φύγει από την πόλη δύο μεγάλα φορτηγά και 3 λεωφορεία με πακέτα περισσοτέρων από 40 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας που έχουν φτάσει στις πόλεις Λβιβ, Κίεβο, Οδησσό, Τσερνιβτσί, Τσορνομορο και Κοζέν.

«Έχουν ήδη παραλάβει. Μας στέλνουν φωτογραφίες. Κάνουν πακέτα με φάρμακα και τα στέλνουν στον στρατό. Να σας πω την αλήθεια, τα πρώτα δέματα που φύγαν για την Ουκρανία και έφτασαν, όταν μας έστειλαν φωτογραφίες τα κορίτσια από εκεί, ήταν στα γόνατα. Θέλανε με αυτό τον τρόπο να μας ευχαριστήσουν για τη βοήθεια. Υπάρχει άμεση ανάγκη για πράγματα εκεί. Χρειάζονται από όλα. Σκεφτείτε ότι ο κόσμος που φεύγει από το σπίτι του είναι σχεδόν με τίποτα. Με ένα παντελόνι, ένα μπουφάν και τις ταυτότητες τους φεύγουν.» αναφέρει η Ναταλία που από τη μία σκέφτεται τον κάθε Ουκρανό αλλά από την άλλη, σπάει η φωνή της όταν μου μιλάει για την οικογένεια της που παραμένει στην Ουκρανία.

«Εγώ είμαι από Δυτική Ουκρανία, από το Τερνόπιλ και εκεί ακόμα δεν ρίχνουν βόμβες. Είναι κοντά στο Λβιβ. Όλοι από την κεντρική και την Ανατολική Ουκρανία περνάνε τώρα μέσα από τη Δυτική. Άλλοι μένουν εκεί και περιμένουν ώστε κάποια στιγμή να γυρίσουν στο Κίεβο και άλλοι βγαίνουν από την χώρα. Ξέρω ότι είχαμε κόσμο από το Ντονέτσκ, από την Μαριούπολη, από το Χάρκοβο που πλέον δεν υπάρχει και πολλοί δεν έχουν κάπου να γυρίσουν άμεσα. Οπότε ο κόσμος φεύγει έξω πάει στα σύνορα.

Όλη μου η οικογένεια είναι εκεί, δεν ήρθε κανένας. Δεν έφυγε κανείς γιατί δεν υπάρχει ακόμα άμεσος κίνδυνος και πρέπει ξέρετε να μείνει και κάποιος για να υποστηρίξει την κατάσταση. Θέλει ανθρώπους. Μέχρι και εμείς εδώ που μαζεύουμε τα πράγματα όταν πάνε εκεί πρέπει κάποιος να τα παραλάβει και να τα διαχειριστεί. Κάποιος θα πρέπει να μαγειρέψει ή κάποιος να βοηθήσει τους μετανάστες.

Εμείς στέλνουμε πράγματα και όταν φτάνουν εκεί στα κέντρα κάποιοι άλλοι τα παίρνουν και ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων τα μοιράζουν.

Η μαμά μου, μου λέει συνέχεια «αγάπη μου αυτό θα τελειώσει σε λίγο, από το σπίτι μου και την πατρίδα μου εγώ δεν φεύγω». Εμείς έχουμε μεγάλη ελπίδα για το Πάσχα, να πάμε στους δικούς μου και να γιορτάσουμε την ειρήνη και το Πάσχα μαζί. Γιατί αυτό δεν πρέπει άλλο να προχωρήσει πρέπει να σταματήσει γρήγορα…»

Η παραλαβή των ειδών, γίνεται στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης σε 24ωρη βάση. Την επόμενη μέρα, οι ομάδες εθελοντών κατηγοριοποιούν τα είδη και εκτιμούν τι αξίζει να φύγει και τι είναι σε κακή κατάσταση, ώστε να μην πιάνουν χώρο χωρίς λόγο στα λεωφορεία, τα είδη που δεν θα χρησιμοποιηθούν όταν φτάσουν στην Ουκρανία. Δίνεται μεγάλη προσοχή στις ημερομηνίες λήξεως των φαρμάκων και των τροφίμων και συσκευάζονται κατόπιν ανά κατηγορία. Τα αντιβιοτικά μπαίνουν σε ένα κουτί, τα αντιφλεγμονώδη σε άλλο, οι γάζες, το οινόπνευμα κ.ο.κ

Αφού κλείσουν τα κουτιά, γράφεται πάνω, στα ουκρανικά και στα αγγλικά, τι περιέχει το κάθε κουτί, τοποθετείται το λογότυπο του Δήμου Θεσσαλονίκης και ετοιμάζεται για αποστολή. Ανάλογα με τον όγκο, από την επόμενη μέχρι και δύο ή τρεις μέρες, παραλαμβάνει τα πακέτα ένα λεωφορείο και φεύγουνε κατευθείαν για την Ουκρανία.

«Η μεγαλύτερη ανάγκη είναι σε φάρμακα αυτή τη στιγμή. Έχουμε τρεις κατηγορίες στα είδη, τα φάρμακα, τα φαγητά και τα ρούχα που σε αυτή την κατηγορία βάζουμε και πράγματα που είναι για τα παιδιά όπως είναι πάνες. Ρούχα ανδρικά, γυναικεία, παιδικά, παπούτσια, κουβέρτες, παπλώματα, πετσέτες καθώς υπάρχει και μεγάλη ανάγκη και σε είδη όπως οδοντόβουρτσες μέχρι σερβιέτες για τις γυναίκες.

Από ρούχα ευτυχώς είμαστε καλυμμένοι γιατί φέρνει ο κόσμος. Τώρα ζητάμε πιο πολύ φάρμακα, φαγητά, είδη πρώτης ανάγκης και πράγματα επιβίωσης όπως είναι ο φακός, οι μπαταρίες ή τα μικρά χαλάκια.

Ως ανθρωπιστική βοήθεια εμείς δεν μπορούμε να στείλουμε ούτε κράνος, ούτε προστατευτικά γιλέκα. Χρειάζεται άλλη διαδικασία για αυτό. Αλλά αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει και σε τέτοια πράγματα είμαστε ανοιχτοί να τον κατευθύνουμε.» αναφέρει η Ναταλία.

Τα είδη που συλλέγονται, σύμφωνα με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ενδεικτικά είναι τα εξής:

• Ιατροφαρμακευτικό υλικό (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, γάζες, επίδεσμοι, κουτιά πρώτων βοηθειών, οινόπνευμα, φυσιολογικοί οροί, κ.ά.)
• Ζεστά ρούχα για παιδιά και ενήλικες
• Παπλώματα και κλινοσκεπάσματα
• Είδη βρεφικής φροντίδας (πάνες, κ.ά.)
• Βρεφικές τροφές και παιδικά γάλατα
• Είδη ατομικής υγιεινής
• Γάλατα και τρόφιμα μακράς διάρκειας
• Κονσέρβες
• Δημητριακά, παξιμάδια

Η ανταπόκριση του απλού κόσμου, σύμφωνα με την ουκρανή εθελόντρια είναι τεράστια και πιο μεγάλη η ευγνωμοσύνη της για κάθε έναν από αυτούς.

«Δεν είναι μόνο οι ουκρανοί που μας βοηθάνε. Έρχονται και πόντιοι, Ρώσοι, Έλληνες, Άγγλοι και Λευκορώσοι. Και Γεωργιανοί. Έρχονται και μας φέρνουν πράγματα και μας υποστηρίζουν. Εδώ στο δήμο Θεσσαλονίκης αλλά και στην πλατεία Αριστοτέλους. Έρχονται με σημαίες και ξέρουν πολύ καλά πως είναι αυτό γιατί το έχουνε περάσει. Έχουμε πάρα πολύ μεγάλη υποστήριξη από τη Θεσσαλονίκη. Όσες φορές κι αν πω το ευχαριστώ δεν θα φτάσει. Γιατί τόσο η Θεσσαλονίκη όσο και όλη η Ελλάδα κάνουν πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μας βοηθήσουν. Στον Δήμο εδώ, φέρνουν και από άλλους Δήμους. Φέρανε ας πούμε από το Δήμο Θερμαϊκού. Τα πεθερικά μου μένουν στη Θάσο και κάθε καλοκαίρι εμείς πηγαίνουμε εκεί. Τώρα περιμένουμε από το Δήμο Θάσου να μας στείλει τα πακέτα του. Ξέρω ότι μαζεύουν και σε άλλα νησιά.»

Σύμφωνα με τον Δήμο Θεσσαλονίκης και μέχρι αυτή τη στιγμή έχει στείλει στην Θεσσαλονίκη, την δική του ανθρωπιστική βοήθεια και ο Δήμος Μυτιλήνης αλλά και ο Δήμος Κομοτηνής ενώ καθημερινά δέχονται τηλέφωνα από άλλους Δήμους που επιθυμούν να στείλουν πακέτα ώστε να φύγουν όλα μαζί για την Ουκρανία τις επόμενες μέρες.

Χαρακτηριστική στιγμή αυτών των ημερών αλλά και ένδειξη της προσφοράς των πολιτών με όσα έχουν και με όποιον τρόπο μπορούν να προσφέρουν , ήταν μία ηλικιωμένη γυναίκα που έπλεξε μόνη της μάλλινες κάλτσες για τους αμάχους στην Ουκρανία και τις πήγε στο Δημαρχείο για να τις στείλει. Πιο έντονη συναισθηματικά στιγμή που όμως, σύμφωνα με τους εθελοντές που μιλήσαμε και γεμάτη ικανοποίηση για όσα κάνουν, ήταν όταν είδαν τις φωτογραφίες από την Ουκρανία και μέσα σε αυτά που παρέλαβαν ήταν και οι μάλλινες κάλτσες της γιαγιάς…

«Με ρωτάνε αυτές τις μέρες από ποια πόλη είμαι και πλέον η απάντησή μου είναι ότι είμαι από όλη την Ουκρανία» λέει η Ναταλία. «Σήμερα είμαι από το Λβιβ μέχρι το Ντόνετσκ. Πονάω για κάθε άνθρωπο για κάθε ψυχή. Για όλο αυτό τον κόσμο που έχασε τις ζωές τους. Βλέπω αυτό που γίνεται στη Μαριούπολη και δεν υπάρχουν λόγια. Ούτε καμία δικαιολογία. Γι’ αυτό δουλεύουμε ασταμάτητα εδώ, για να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Για τους δικούς μας ανθρώπους. Και πρέπει να σταματήσει όλο αυτό.»

«Υπήρχε κίνδυνος και όλοι το ξέραμε αλλά κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί ότι όντως θα γίνει πόλεμος. Όλες αυτές τις μέρες του πολέμου εγώ αυτό που λέω είναι ότι η χώρα μου δεν πονάει μόνο αυτές τις 16 μέρες. Πόλεμος στην Ουκρανία γίνεται 8 χρόνια. Ήταν όλα αυτά τα χρόνια γεμάτα προβοκάτσια. Είχαμε πάντα το νου μας αλλά κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Κυκλοφορούν πολλά ψέματα και ας είναι ο λαός μας μικρός και η Ρωσία είναι μία μεγάλη δύναμη, να ξέρετε ότι κρατάει ακόμα γερά.

Τώρα περάσανε 2 εκατομμύρια άνθρωποι τα σύνορα και η Ευρώπη περιμένει άλλα τρία γιατί λέει συνολικά εκτιμούν ότι θα είναι στα πέντε εκατομμύρια οι άνθρωποι που θα φύγουν από την Ουκρανία. Είναι φρικτό το νούμερο. Ο πρώτος κόσμος που έφτασε στην Ελλάδα ήταν κυρίως αυτοί που είχαν συγγενείς και δικούς τους ανθρώπους εδώ. Τώρα σιγά-σιγά από τα σύνορα προχωράει κόσμος που δεν έχει κανέναν. Και δεν έμεινε για αυτούς πίσω τίποτα. Είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω…»

Σύμφωνα με την Ναταλία, ένα δεύτερο σημείο που προσφέρει σπουδαίο έργο αυτές τις μέρες, είναι το Μοναστήρι στην Ιερά Μονή Βλατάδων, όπου «Μαζεύουμε πράγματα και οι μετανάστες που έχουν έρθει ήδη στην Θεσσαλονίκη ή στις γύρω περιοχές, μπορούν να πάνε και να πάρουν ρούχα, τρόφιμα και φάρμακα επειδή ξέρουμε καλά πόσο δύσκολο είναι να έρχονται σε μία ξένη χώρα και να μην έχουν ούτε τα βασικά»

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ήταν ίσως ο πρώτος Δήμος της χώρας που ανακοίνωσε και διοργάνωσε αυτή την τεράστια και σπουδαία αλυσίδα βοήθειας για τον λαό της Ουκρανίας, μαζί με το Ουκρανικό Προξενείο και τους Φαρμακοποιούς του Κόσμου, συνεχίζοντας να συλλέγει είδη και να συντονίζει την μεγαλύτερη αποστολή που έχει πραγματοποιήσει ποτέ, ενώ όπως ανακοίνωσε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Σωκράτης Δημητριάδης, μέσα στον Μάρτιο εκτιμάται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί και οι εργασίες για τη δημιουργία πέντε δωματίων, που θα γίνουν σε ανεξάρτητο χώρο που στεγάζεται το Υπνωτήριο Αστέγων και θα έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενηθούν 30 πρόσφυγες, ως επί το πλείστον γυναίκες με τα παιδιά τους ενώ προγραμματίζονται και άλλες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση.

«Ο Δήμος Θεσσαλονίκης μας έδωσε πολύ μεγάλη υποστήριξη. Και τεράστια βοήθεια» μου λέει η Ναταλία λίγο πριν την αφήσω για να συνεχίσει να συσκευάζει κουτιά.

«Εμείς θα συνεχίσουμε για όσο μας ζητάνε βοήθεια και αυτή τη στιγμή υπάρχει τεράστια ανάγκη. Μακάρι γρήγορα να τελειώσουν όλα αυτά. Κάθε μέρα ξέρεις, σε κάθε μήνυμα που μου έρχεται στο τηλέφωνο, ελπίζω ότι θα το ανοίξω και θα γράφει ότι τελείωσε ο πόλεμος…»

Δείτε επίσης: