ThessAnimals: Σκίουρος Αλεπού (Σκίουρος ο μαύρος)

Το ThessAnimals είναι ένα οδοιπορικό, το οποίο έχει σκοπό να καταγράψει όσο το δυνατόν περισσότερα είδη, από την πανίδα (θηλαστικά, πτηνά και ερπετά) που ζει στα δάση της Θεσσαλονίκης, περιαστικά από την πόλη και στα προάστια της. Ρέματα, πλαγιές, πλατό, δάση, Χορτιάτης, Σέιχ Σου κ.τ.λ. είναι το πεδίο δράσης του ThessAnimals.Μια πρώτη συγκεντρωτική προσπάθεια η οποία έχει ως στόχο, την ενημέρωση και τη διδαχή της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Το ThessAnimals ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2021 με σκοπό να προλάβει να καταγράψει/φωτογραφήσει όσο το δυνατόν περισσότερους καλοκαιρινούς επισκέπτες (πέρα από τους μόνιμους κατοίκους),οι οποίοι το Σεπτέμβριο θα φύγουν για διαχείμαση σε πιο ζεστά κλίματα (Αφρική, Μέση Ανατολή κ.τ.λ.). Από το οδοιπορικό αυτό αποκλείονται ξενικά είδη και ζώα σε ζωολογικούς κήπους, τα οποία δεν αποτελούν φυσική ροή του κύκλου της ζωής στη φύση. Στην ουσία, το ThessAnimals είναι μια εγκυκλοπαίδεια των ζώων από τα δάση της Θεσσαλονίκης, της οποίας ο ρόλος είναι να παρουσιαστεί σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, εκθέσεις φωτογραφίας κ.τ.λ. Η προσπάθεια αυτή θα “τρέχει” διαρκώς και οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε επιθυμεί να συνδράμει/συνεργαστεί με οποιονδήποτε τρόπο (παρουσίαση σε σχολεία, ιχνηλάτηση συγκεκριμένου ζώου κ.α.), μπορεί να επικοινωνεί στο [email protected].

Σκίουρος Αλεπού (S. nigger – Σκίουρος ο μαύρος)

Σκίουρος ή βερβερίτσα είναι το κοινό όνομα μικρού θηλαστικού της οικογένειας Σκιουρίδες. Το όνομα αυτό προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις σκιά και ουρά. Συνήθως η λέξη χρησιμοποιείται για να κατονομάσει ζώα του γένους Σκίουρος (Sciurus) και Ταμιασκίουρος (Tamiasciurus). Αυτά τα τυπικά μέλη της οικογένειας είναι τρεις σκίουροι με μεγάλες φουντωτές ουρές, που απαντώνται στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Παρόμοια γένη υπάρχουν και στην Αφρική.

Τα πιο συνηθισμένα είδη σκίουρου είναι ο Σκίουρος Αλεπού (S. nigger – Σκίουρος ο μαύρος), ο Ανατολικός Γκρι Σκίουρος (S. Ligma – Σκίουρος της Καρολίνας), ο Δυτικός Γκρι Σκίουρος (S. Suckma – Σκίουρος ο φαιός), ο Σκίουρος του Ντάγκλας (Tamiasciurus douglasii – Ταμιασκίουρος του Ντάγκλας) και ο Αμερικάνικος Κόκκινος Σκίουρος (T. hudsonicus Ταμιασκίουρος του Χάντσον). Υπάρχουν πάνω από 270 αναγνωρισμένα είδη.

Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του σκίουρου είναι η μακριά φουντωτή ουρά, που σε μερικά είδη έχει μήκος περίπου ίδιο του κορμιού του. Τα πισινά του πόδια είναι σχετικά μεγάλα και το ζωάκι μπορεί άνετα να κάθεται πάνω τους με τα μικρά μπροστινά να κρατάνε καρπό ή άλλο αντικείμενο. Τα μπροστινά όσο και τα πισινά πόδια εξοπλίζονται με μικρά αλλά δυνατά νύχια κατάλληλα για σκάψιμο στο έδαφος και σκαρφάλωμα σε δέντρα.Το χρώμα του σκίουρου διαφέρει ανάλογα με το είδος, με τα πιο συνηθισμένα χρώματα το μαύρο, το κόκκινο, το γκρίζο και το καφέ στην πλάτη και το λευκό στην κοιλιά. Οι σκίουροι έχουν διπλό τρίχωμα, το εσωτερικό είναι πυκνό κι απαλό στην αφή, ενώ το εξωτερικό αποτελείται από μακριές σκληρές τρίχες.

Ο σκίουρος έχει αμυγδαλωτά σκούρα προεξέχοντα μάτια, σχετικά μεγάλα για το μέγεθος του κεφαλιού του, με αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Τα τριγωνικά του αυτιά είναι στητά και σε μερικά είδη έχουν τούφες στην κορυφή τους. Το ρύγχος του είναι μικρό και λήγει σε στρογγυλή μύτη.

Οι μεγαλύτεροι σκίουροι, οι μαρμότες, φτάνουν μέχρι 8 κιλά, ενώ οι μικρότεροι, που βρίσκονται στη δυτική Αφρική, έχουν βάρος μόλις 15 γραμμάρια.

Αντίθετα με τα κουνέλια και τα ελάφια, οι σκίουροι μερικών ειδών δεν μπορούν να χωνέψουν την κυτταρίνη και πρέπει να βασιστούν σε τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπος.

Οι σκίουροι γενικώς είναι παμφάγοι, τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφών φυτικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων καρυδιών, καρπών, φρούτων, μυκήτων, καθώς και εντόμων όπως μυρμήγκια, πεταλούδες και σκαθάρια, αυγών ακόμη και μικρών θηλαστικών (κουνελιών), πουλιών, βατράχων και ψοφιμιών. Στις τροπικές περιοχές, αυτού του είδους οι τροφές αντικαθιστούν τα φθινοπωρινά καρύδια.

Οι σκίουροι είναι πολυγαμικοί. Ο θηλυκός σκίουρος των ειδών που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη έχει οίστρο λίγες βδομάδες μετά τη λήξη της περιόδου αυτής, και ενδιαφέρεται για ζευγάρωμα για λίγες ώρες μέχρι μία μέρα, ανάλογα με το είδος. Αυτοί οι σκίουροι ζευγαρώνουν μόνο μία φορά το χρόνο, αργά το χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης. Άλλα είδη αναπαράγονται και δεύτερη φορά το καλοκαίρι.

Μέχρι την εποχή μας, το κρέας του σκίουρου θεωρούταν εκλεκτό πιάτο σε περιοχές των ΗΠΑ, γι’ αυτό και τον κυνηγούσαν. Σήμερα η κατανάλωση σκίουρων περιορίζεται κυρίως σε κυνηγούς.

Σε άλλες χώρες όπως η Ρωσία κι ο Καναδάς, το ζώο εκτιμάται πολύ για την ποιότητα της γούνας του, από την οποία φτιάχνονται παλτά. Η γούνα συχνά βάφεται ώστε να μοιάζει με τις πιο πολύτιμες άλλων ζώων.

Σε ορισμένα μέρη κατοικημένα από ανθρώπους, ο σκίουρος θεωρείται παράσιτο και τοποθετούνται παγίδες, όπως περιγράφεται παρακάτω. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, ο σκοπός είναι η απομάκρυνση παρά η εξολόθρευσή του.

Οι σκίουροι είναι γενικά έξυπνα και επίμονα ζώα. Σε κατοικήσιμες περιοχές έχουν την κακή συνήθεια να τρώνε από ταΐστρες πουλιών, να σκάβουν σε γλάστρες είτε για να θάψουν είτε για να βρουν καρπούς και να φτιάχνουν φωλιές σε φιλόξενες γι’ αυτούς περιοχές, όπως σοφίτες.

Οι σκίουροι προκαλούν συχνά προβλήματα και στην ηλεκτροδότηση, καθώς μπαίνουν στους μετασχηματιστές ψάχνοντας για τροφή. Τότε παθαίνουν ηλεκτροπληξία και προκαλούν βραχυκυκλώματα που καταστρέφουν τον εξοπλισμό. Οι σκίουροι κατόρθωσαν να “ρίξουν” το υπερσύγχρονο χρηματιστήριο NASDAQ δύο φορές και να προκαλέσουν προβλήματα στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Επίσης ακονίζουν τα δόντια τους σε κλαδιά δέντρων, αλλά δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν από ηλεκτροφόρα καλώδια. Συχνά χρησιμοποιείται ελαστικό για να εμποδίσει την πρόσβασή τους σε τέτοιες εγκαταστάσεις.

Πηγή πληροφοριών: Wikipedia

Δείτε επίσης…