Τι φοβούνται και τι κρύβουν;
Γιατί αποφεύγουν τις φωτογραφίσεις και βιντεοσκοπήσεις των εργασιών που συντελούνται αυτή τη στιγμή στο σκάμμα του σταθμού Βενιζέλου;
Λέξεις: Απόστολος Σοφιαλίδης
Δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι για την υπ’ αριθ. 14764/29.11.2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (που επέτρεψε διεξαγωγή «συντηρητικής αποδείξεως» στο σκάμμα κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου για τις συντελούμενες εκεί εργασίες «απόσπασης» του Μνημείου της πόλης της Θεσσαλονίκης) και η «Αττικό Μετρό ΑΕ» άρχισε νέα «καμώματα».
Κατέθεσε το μεσημέρι της Πέμπτης αίτηση στο ίδιο δικαστήριο, με την οποία ζητεί να εκδοθεί «προσωρινή διαταγή» που θα εμποδίζει τη διενέργεια της συντηρητικής απόδειξης. Η αίτηση αυτή θα δικασθεί την Παρασκευή από το αρμόδιο δικαστήριο.
Θυμίζω ότι η συντηρητική απόδειξη ορίσθηκε να διεξαχθεί μέχρι την 08.12.2021, αφού στις 09.12.2021 πρέπει να κατατεθούν στο δικαστήριο που θα δικάσει την κύρια αγωγή των αιτούντων πολιτών τα αποδεικτικά μέσα όλων των διαδίκων!!!! Θυμίζω, επίσης, ότι η συντηρητική απόδειξη διατάχθηκε για να εκτιμηθεί από το δικαστήριο αν οι συντελούμενες εργασίες απόσπασης επιτρέπουν πράγματι ή όχι («de lege artis») την επαναφορά του κρίσιμου Μνημείου στη θέση του, σε ποσοστό 92%, όπως προβλέπει η Υπουργική Απόφαση της 04.03.2020.
Η συντηρητική απόδειξη διατάχθηκε για να διαθέτουν και οι πολίτες που άσκησαν την αγωγή αποδεικτικά μέσα για τους ισχυρισμούς και τα αιτήματα που έχουν δικαίωμα να υποβάλουν στη δίκη επί της αγωγής τους, αλλά και για να υποστηριχθεί το δικαιοδοτικό έργο του δικαστηρίου που θα δικάσει την αγωγή και θα εκδώσει απόφαση. Η βάση της αγωγής, με δυο λόγια συνίσταται στον ισχυρισμό ότι η κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου με την εφαρμοζόμενη από τον Αύγουστο του 2021 τεχνική λύση της «απόσπασης – επανατοποθέτησης» προσβάλλει παράνομα τις προσωπικότητες των εναγόντων, κατά την έννοια των διατάξεων του Αστικού Κώδικα. Εξ άλλου, η απόφαση για τη συντηρητική απόδειξη δεν προκαλεί καμία καθυστέρηση στο έργο και καμία οικονομική επιβάρυνση του Ελληνικού Δημοσίου ή της «Αττικό Μετρό ΑΕ».
Ανακύπτουν, λοιπόν, διάφορα εύλογα ερωτήματα, όπως: Τί φοβάται και τί κρύβει η «Αττικό Μετρό ΑΕ»; Γιατί προσπαθεί να αποφύγει τις φωτογραφίσεις, βιντεοσκοπήσεις και κινηματογραφήσεις των εργασιών που συντελούνται αυτή τη στιγμή στο σκάμμα του σταθμού Βενιζέλου; Και γιατί επανέρχεται, αφού το δικαστήριο επέτρεψε τη συντηρητική απόδειξη και υποχρέωσε την «Αττικό Μετρό ΑΕ» να την ανεχθεί και να μη την εμποδίσει; Και γιατί προσπαθεί να αγνοήσει ότι το δικαστήριο απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς που προέβαλε ή μπορούσε να προβάλει στη δίκη που προηγήθηκε, όπως και τους ισχυρισμούς της «ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ» και όλων εκείνων που την υποστήριξαν στη δίκη με πρόσθετες παρεμβάσεις;
Το βέβαιο είναι, ότι η «Αττικό Μετρό ΑΕ», με την υποστήριξη ή και την εντολή του Ελληνικού Δημοσίου (και σε κάθε περίπτωση με την ανοχή του) προκαλεί και διατηρεί σε υψηλούς τόνους την υπάρχουσα κοινωνική αντιπαράθεση και ανασφάλεια και παίζει με θεμέλια της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης, όπως είναι η απονομή Δικαιοσύνης.
