Το 12ο Δημοτικό, το πάρκινγκ και η απουσία προγραμματισμού για τον Κελλάριο κόλπο
Ο Γιώργος Δημαρέλος αρθρογραφεί για ένα διαχρονικό πρόβλημα του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Πριν από 4 χρόνια, τέτοια εποχή, την επικαιρότητα στο Δήμο Θεσσαλονίκης μονοπωλούσε το κλείσιμο ή μη του 12ου Δημοτικού Σχολείου στο χώρο μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής.
Λέξεις: Γιώργος Δημαρέλος
Το 12ο στεγαζόταν προσωρινά εκεί, καθώς η φυσική του θέση ήταν στην περιοχή Φαλήρου, σε ένα πολύπαθο διατηρητέο, το οποίο η αλήθεια είναι ότι πολλές διοικήσεις δεν μπόρεσαν να το αποκαταστήσουν ώστε να καταστεί λειτουργικό. Στεγαζόταν προσωρινά, σε λυόμενες κατασκευές, που είχαν τοποθετηθεί εκεί για τον σεισμό του 1978…
Τα τελευταία χρόνια, πριν το 2017, η κατάσταση των κατασκευών αυτών είχε φτάσει σε τέτοιο χάλι, όπου τα ατυχήματα πλέον γινόταν σχετικά συχνά και οι τεχνικές υπηρεσίες δεν αναλάμβαναν την ευθύνη των επιδιορθώσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκπόνηση ενός σχεδίου κλεισίματος του σχολείου και διαμοιρασμού των παιδιών στα κατάλληλα σχολεία, βάσει της δηλωμένης διεύθυνσης κατοικίας. Εντέλει, από τα 100 παιδιά περίπου, τα 95 πήγαν σε τρία διαφορετικά σχολεία.
Η σχολική κοινότητα ήταν προφανώς ενοχλημένη για όλους τους σωστούς αλλά και λάθος λόγους και ο δραστήριος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου πίεζε τη διοίκηση προκειμένου το σχολείο να παραμείνει ανοιχτό με κάθε κόστος.
Αυτήν την πίεση είχε προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τότε η αντιπολίτευση, η οποία κατηγόρησε τη διοίκηση ότι υποκύπτει στις πιέσεις του Μεγάρου Μουσικής, έτσι ώστε να γίνει εκεί πάρκινγκ. Σήμερα, το 2021, η τότε αντιπολίτευση και σημερινή διοίκηση αποφάσισε ο χώρος να γίνει πάρκινγκ.
Εκτός του αστείου ή τραγικού της υπόθεσης, αυτό που προβληματίζει ακόμα περισσότερο σε αυτή την απόφαση είναι και η απουσία ενός προγραμματισμού, μίας έστω εξαγγελίας πίσω από αυτή τη κίνηση που θα δώσει ένα όραμα για την περιοχή.
Η περιοχή του Κελλάριου Όρμου είναι μία άκρως υποβαθμισμένη περιοχή με πολλή δυναμική, καθώς εκτός από τον όρμο, το ψηφιδωτό της περιοχής συνθέτουν και οι χώροι άθλησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το εργοστάσιο Αλλατίνη. Υπάρχουν πλέον τα πολεοδομικά εργαλεία προκειμένου να υπάρξει ένα οραματικό σχέδιο για την περιοχή, που θα συνδυάζει ιδιωτική πρωτοβουλία και συνεργασία δημόσιων φορέων. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν πρέπει να ασχολείται μόνο με τα εύκολα.
Για να πάψει ένας τουλάχιστον λόγος για τον οποίο η Θεσσαλονίκη αποκαλείται… παρακόρη.
*Ο Γιώργος Δημαρέλος είναι πολιτικός μηχανικός και συγκοινωνιολόγος, πρώην αντιδήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.
