Το 2021 είναι ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό – Οι συντάκτες μας γράφουν
Τι περιμένουμε λοιπόν από το 2021 που έχει συμπληρώσει μόλις 5 σελίδες από τις 365;
Τους τελευταίους μήνες όλοι σπρώχναμε με μανία τις ημέρες του 2020 και προσμονούσαμε να μπει αυτή η νέα χρονιά. Bιώσαμε πολλά, ήταν πραγματικά μία γεμάτη χρονιά με περισσότερα άσχημα γεγονότα παρά ελπίδα. Τώρα όμως που έπεσαν οι τίτλοι τέλους της ας κοιτάξουμε μπροστά.
Τι περιμένουμε λοιπόν από το 2021 που έχει συμπληρώσει μόλις 5 σελίδες από τις 365;
*Σας ευχόμαστε μία καλύτερη χρονιά από αυτήν που πέρασε
Ζήστε την κάθε μέρα ξεχωριστά
2021 VS Προσδοκίες: 1-0…
Mε πολλά χαμόγελα και υψηλές προσδοκίες μπήκε- σχεδόν- για όλους το 2021, γεγονός ευτυχές μιας και η ελπίδα είναι η μόνη που μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς στο χάος και τη δίνη. Στη σωρεία στόχων και σκοπών, ξεχώρισαν σίγουρα οι ευχές για υγεία, αλλά και σωτηρία από τον ιό και τους περιορισμούς που αυτός έχει επιφέρει. Την ίδια ώρα, το όλο εορταστικό κλίμα, φάνηκε να επαναφέρει στο νου το πιο ουσιώδες ερώτημα: Τι πρέπει τελικά να περιμένουμε το λαμπερό και πολυαναμενόμενο 2021;
Αν κάποιος μεγαλύτερος (ή έστω άνω των 30) διαβάζει τούτες τις σειρές στοιχηματίζω πως κρυφογελά σε κάποια γωνιά του καναπέ του, κάποια θέση αστικού λεωφορείου ή ίσως μια θέση του γραφείου του. Και αυτό, διότι η ερώτηση στην πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να είναι ρητορική.
Τα χρόνια που πέρασαν με κερασάκι το 2020, δίδαξαν τον κόσμο απ’ άκρη σ’ άκρη πως τίποτε και κανένας δεν πρέπει να αναμένεται μελλοντικά. Ήταν μάλιστα η προηγούμενη δεκαετία, ιδίως στην τοποθεσία Ελλάδα- που κατέστησε για τα καλά σαφές πως το μυαλό χρειάζεται για λίγο να σταματήσει να προγραμματίζει. Είναι και εκείνος ο αστάθμητος παράγοντας, άλλωστε, που λέγεται «ζωή» και που καταφέρνει ανεξαρτήτως χρονιάς όλα να τα παίρνει και όλα να τα διαμορφώνει κατά τα προσωπικά του «γούστα».
Σαφώς η τεχνολογία «προχωρά» και εξελίσσεται με τους ειδικούς της να υπόσχονται το νέο έτος θαύματα. Σαφώς, επίσης, μ’ αγωνία αναμένουμε πολλές και διαφορετικές φαντεζί εκδηλώσεις, που είχαν ακυρωθεί και που έχουν ήδη μπει στην ατζέντα του νέου έτους. Επειδή, όμως, ξαναλέω είναι και αυτός ο αστάθμητος παράγοντας και επειδή το 2020 ήταν πραγματικά… άλλο πράγμα, είναι ενδεχομένως τώρα η ώρα να σταματήσουμε να περιμένουμε. Μένει μονάχα να αρχίσουμε να ζούμε και όλα τα άλλα θα έρθουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!
*Στέλλα Παϊσανίδη
Απαλείφοντας σχέδια, δημιουργώντας παύσεις
Μία φρικτή χρονιά έφτασε ηρωικά στο τέλος της την Πέμπτη και να μην σας τα πολυλογώ, ναι ανήκω σε εκείνους που έσπρωχνε τα τελευταία λεπτά του 2020 μανιακά. Τα πρώτα δεύτερα της νέας χρονιάς ακουγόντουσαν ευχές, τις οποίες πιο δυνατά δεν είπαμε ποτέ, αγκαλιασμένες οικογένειες και παρέες στα μπαλκόνια συζητούσαν και μετέδισαν μηνύματα αισιοδοξίας στους απέναντι και στους δίπλα, ακουγόταν παντού ”πάει αυτή η καταραμένη χρονιά”, φωνάξαμε καλή χρονιά με όλη μας την ψυχή και πραγματικά το εννοούσαμε. Ωστόσο, τώρα που ο ενθουσιασμός αποσύρθηκε δεν είμαι βέβαιη για εκείνο που θα ακολουθήσει, δεν ξέρω αν είναι η αρχή του φωτός ή μίαν αρχή για κάτι ακόμα σκοτεινότερο.
Όπως και να ‘χει μας αξίζει μιαν ανάσα παύσης από την αδιανόητη καθημερινότητα των τελευταίων 12 μηνών. Η περασμένη χρονιά μου έμαθε να ονειρεύομαι και να μην σχεδιάζω, για αυτό και φέτος λέω πραγματικά να μην οργανώσω τίποτα, κανένα ταξίδι το καλοκαίρι, κανένα πάρτι στα γενέθλια, καμία γιορτή και μικρή εκδρομή. Είναι η πρώτη χρονιά που θέλω να κυλήσω μαζί με τις εξελίξεις και τις παύσεις που θα φέρει. Όσο σχεδιάζαμε πέρισυ τόσο πιο πολύ απογοητευόμασταν. Θα περιμένω με λαχτάρα τις συναυλίες, τα θέατρα, τα σινεμά, θα μετρώ αντίστροφα για την μέρα που θα τρέξω να βρω άφοβα όλους εκείνους που δεν έχουμε ανταμώσει μήνες ατέλειωτους, θα φαντάζομαι και θα χτίζω στιγμές στα αγαπημένα μου στέκια της πόλης που κατέβασαν ρολά, θα ονειρεύομαι όλα εκείνα που εύχομαι να σχεδιάσω στο κοντινότερο μέλλον.
Μα σε όλον αυτό τον ρομαντισμό, θα υπάρχουν τεράστιες περίοδοι αδράνειας και στασιμότητας που θα κληθώ να γεμίσω με εκείνα που θα με κρατήσουν ζωντανή για να διαδεχτώ το φως όταν αυτό φτάσει και σκεπάσει την μοναξιά και την καχυποψία του 2020. Από το 2021 λοιπόν δεν περιμένω τίποτα, δεν χωρούν πια οι προσμονές, το μόναδικό που λαχταρώ πραγματικά είναι ηρεμία και μία εμφανέστατα καλύτερη χρονιά από εκείνη που πέρασε και μας τσάκισε. 2021 λοιπόν είσαι ένα ταξίδι με προορισμό το άγνωστο.
*Μυρτώ Τούλα
Πορεία προς τη λύτρωση
Το 2021 δεν είναι μια νέα αρχή, είναι η ακριβής συνέχεια του 2020 και των δύσκολων γεγονότων που το σημάδεψαν. Όπως φάνηκε με την έλευση του νέου χρόνου δεν κάναμε restart και δεν μπήκαμε σε νέα μονοπάτια καθημερινότητας.
Και είναι λογικό. Δεν αλλάζει μια συνθήκη, τόσο βαθιά εδραιωμένη πλέον, μέσα σε λίγες μέρες ή σε μια βδομάδα. Αν κάτι πιστεύει και εύχεται σύσσωμη η κοινωνία για το 2021, είναι αυτό να αποτελέσει την τελική και αμετάκλητη πορεία προς τη λύτρωση. Σε όλα φα επίπεδα με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Κανείς δεν μπορεί να μιλάει με σιγουριά, κάνεις δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τις εξελίξεις. Σε πρώτη φάση όλοι ευχόμαστε να λήξει σύντομα, άμεσα, όλο αυτό το αλαλούμ με τα λοκνταουν. Μπες ένα μήνα, βγες ένα μήνα, ξαναμπές 3 μήνες. Εντελώς παράλογο, αναποτελεσματικό και τραυματικό.
Αυτό που τώρα έρχεται σε απόλυτη προτεραιότητα είναι το 2021 σταδιακά και προσεκτικά, να αποκτήσουμε τις συνήθειες μια νέας ελεύθερης ρουτίνας, με ιδιαίτερη προσοχή απέναντι στον ιό που θα συνεχίζει να υπάρχει αλλά και με σεβασμό σε βασικά δικαιώματα και ανάγκες της κοινωνίας. Το 2021 περιμένουμε να λήξει οριστικά η δυσάρεστη συνθήκη των lockdown και να βρούμε επιτέλους τους ρυθμούς μιας κατάστασης που θα θυμίζει εν πολλοίς την προηγούμενη.
Άγνωστο τι θα συμβεί, αν θα συμβεί και με ποιες εξελίξεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο θα συνδυαστούν. Ας ελπίσουμε στο καλύτερο.
*Βαγγέλης Θεοδωράκης
Μετά το σκοτάδι έρχεται πάντα το φως!
Μία από τις πιο περίεργες και δύσκολες χρονιές τελείωσε, μία χρονιά που ο καθένας μας ήρθε αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις αντοχές του. Συνήθως λέμε πώς ̈Μετά το σκοτάδι έρχεται το φώς” και σε αυτή την περίπτωση ελπίζω να ισχύσει.
2021 και ελπίζω ο νέος χρόνος να θυμίζει λίγο παραπάνω την πραγματικότητα που είχαμε συνηθίσει. Οι μέρες μας να ξεκινάνε με εμάς να πηγαίνουμε στα γραφεία που εργαζόμαστε, να συναντάμε γνωστούς και μη και να μην φοβόμαστε για τις αποστάσεις. Να γελάμε και το χαμόγελο μας να φαίνεται. Να πηγαίνουμε στα σινεμά το απόγευμα και να φεύγουμε μετά από τρεις προβολές. Να περπατάμε όλη την Νέα Παραλία με ένα καφέ στο χέρι με την παρέα μας. Οι ώρες που περνάμε εκτός του σπίτιου να είναι περισσότερες από αυτές στο σπίτι. Να μην ακυρώνουμε καφέδες και βόλτες με τους φίλους γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Να ζήσουμε λίγο παραπάνω, να αφήσουμε όλα όσα μας κρατούσαν πίσω. Μετά από τόσο σκοτάδι, ελπίζω βγούμε πιο φωτεινοί.
*Εύα Καβάζη
Εύχομαι το 2021…να είναι σαν ένα πυροτέχνημα
Ποτέ δεν ήμουν από εκείνους τους τύπους που κάθε αρχή του χρόνου έκαναν σχέδια και προγραμμάτιζαν με ακρίβεια τι θα κάνουν και τι όχι. Πάντα έχω στο νου μου διάφορα πράγματα που θέλω να υλοποιήσω, μα ποτέ δεν βγάζω αυστηρό πρόγραμμα. Σίγουρα το 2020 οποίοι έκαναν σχέδια, δεν θα χάρηκαν πολύ με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα. Έτσι, για το 2021, αν πρέπει να σκεφτώ κάτι που θέλω να γίνει πραγματικότητα αυτό είναι να καταφέρουμε όλα εκείνα που ευχηθήκαμε και ονειρευτήκαμε να συμβούν φέτος, έστω και με μικρή καθυστέρηση.
Πέρα από όσα επιθυμώ να καταφέρω σε προσωπικό επίπεδο, υπάρχουν και κάποιες ευχές για όλους, που μέσα από την καρδιά μου θέλω να εκπληρωθούν πολύ σύντομα. Ελπίζω να μπορέσουμε να γεμίσουμε ασφυκτικά πολύ τις αίθουσες των κινηματογράφων και των θεάτρων. Να καταφέρουμε να χαθούμε μέσα στο πλήθος στις συναυλίες και να τραγουδήσουμε δίχως να σκεφτόμαστε τίποτα. Να κλάψουμε, να γελάσουμε, να γιορτάσουμε και να σφίξουμε στις αγκαλιές μας όλους εκείνους που τόσο καιρό στερηθήκαμε. Να ξεκινήσουμε πάλι σχέδια για το μέλλον. Να ταξιδέψουμε σε χώρες και σε μέρη, που βλέπουμε μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μας και επιθυμούμε τόσο πολύ να βρεθούμε εκεί, απαλλαγμένοι από το άγχος του ιού και της μάσκας. Να βλέπουμε χαμόγελα και όχι μάσκες. Να μπορέσουμε να τις πετάξουμε μακριά από τις ζωές μας μία και καλή.
Μακάρι το νέο έτος να είναι σαν ένα πυροτέχνημα στην μουντή και βαρετή πραγματικότητα που ζήσαμε το 2020 και ο καθένας ξεχωριστά να μπορέσει να ζήσει ό,τι επιθυμεί. Και όσοι πέρασαν δύσκολη την χρονιά που έφυγε, να θυμούνται πως τα πράγματα κάποιοι στιγμή θα φτιάξουν… Ίσως το 2021 να είναι αυτή η ευκαιρία!
*Νίκος Γκάγιας
