Το αφήγημα της ελληνικής πόλης και η ανθρώπινη σεξουαλικότητα

Εντάξει, το έχουμε πει πολλές φορές ότι η ελληνική πόλη θεωρείται κατά γενική ομολογία άσχημη. Λέγοντας πόλη εννοώ αστικά κέντρα όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και το Ηράκλειο όπου η πολυκατοικία αποτελεί το κυρίαρχο αρχιτεκτονικό στοιχείο. Υπάρχουν όμως κάποιες φωνές που υποστηρίζουν ότι βλέπουμε παντού την ασχήμια γιατί έτσι έχουμε μάθει να κοιτάζουμε. 

Με λίγα λόγια, πολλά άτομα από την κοινότητα της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα πιστεύουν πως θα μπορούσαμε να μάθουμε στους πολίτες να αγαπάνε την αισθητική των πολυκατοικιών. Σύμφωνα με τα άτομα αυτά η ασχήμια της πόλης είναι πλασματική και οφείλεται σε ένα κυρίαρχο αφήγημα που επικρατεί στην Ελλάδα και κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι τα πάντα είναι καλύτερα στο εξωτερικό, ότι η χώρα μας υστερεί σε σχέση με άλλα κράτη και μόνο το μπαρόκ των Παρισίων αποτελεί σωστή αρχιτεκτονική.

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε πως η θεωρία αυτή μας λέει ότι οι άνθρωποι έχουν μάθει να αγαπάνε συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς όσον αφορά τα κτήρια. Οι ελληνικές πολυκατοικίες δεν ανήκουν σε αυτά τα πρότυπα ομορφιάς και για αυτό το λόγο δεν μας αρέσουν. 

Από την άλλη υπάρχουν άλλες ομάδες ανθρώπων που υποστηρίζουν πως η ομορφιά είναι αντικειμενική και δεν επηρεάζεται από τα αφηγήματα του νου και της κοινωνίας. Η θεωρία αυτή προκύπτει από την μελέτη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο διακριτό στον επιστημονικό κόσμο το γεγονός ότι τα πρότυπα ομορφιάς στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα καθορίζονται από εσωτερικές βιολογικές διεργασίες τις οποίες ο νους συνήθως αδυνατεί να ελέγξει.

Δηλαδή το τι μας αρέσει στο κρεβάτι είναι προκαθορισμένο ως επί το πλείστον μέσα στο σώμα μας και δεν μπορούμε να το παραλλάξουμε μέσω σκέψεων, θεωριών και αφηγημάτων μέσα στον εγκέφαλο μας.

Ετσι λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε την ελληνική πόλη. Είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να βλέπουμε τις πολυκατοικίες ως άσχημες.

Κατά τη δική μου άποψη η ανθρώπινη σεξουαλικότητα διαφέρει αρκετά από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε αισθητικά τα κτήρια στο περιβάλλον μας. Σίγουρα είναι τρομερά δύσκολο έως αδύνατο να τροποποιήσουμε τη σεξουαλική διάθεση και τον ερωτικό προσανατολισμό αλλά θεωρώ ότι δεν είναι αδύνατο να αναπτύξουμε την αρχιτεκτονική παιδεία των πολιτών.

Εγώ ο ίδιος σαν φοιτητής αρχιτεκτονικής μετά από πολλά θεωρητικά μαθήματα έχω μάθει να διαβάζω στις πολυκατοικίες αισθητικές ποιότητες. Ωστόσο αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι πως αν και πρακτικά δυνατό, το να μάθουμε στους πολίτες να αγαπάνε την ασχήμια είναι πάρα πολύ δύσκολο και θα χρειαζόταν μια ολοκληρωτικού τύπου πολιτική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για να επιτευχθεί.

Είναι σαφέστατα πιο εύκολο και προτιμότερο να προσδώσουμε νόημα, αφήγημα και αισθητική στα κτήρια των πόλεων μας εφαρμόζοντας μικροαλλαγές στο δομημένο αστικό περιβάλλον.

Δείτε επίσης…