Το Κράτος Εάλω

Όταν ξεκίνησα να γράφω στο φιλόξενο site της παράλλαξης, είχα πείσει τον εαυτό μου να αρθρογραφεί για ζητήματα που αφορούν κυρίως την τοπική αυτοδιοίκηση και την επιστήμη μου, την χωροταξία. Παρόλα αυτά, όντας και εγώ πολιτικό ον, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, μου είναι αδύνατον να μην σχολιάσω και να μην ασχοληθώ με τις πολιτικές που εφαρμόζει η κεντρική κυβέρνηση, ειδικότερα τώρα που άνοιξε η συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού του Κράτους για το 2022.

Το Κράτος Εάλω λοιπόν, ως μία παραλλαγή του η Πόλις Εάλω, καθώς μου φέρνει στο μυαλό τις ορδές των Οθωμανών που με τόσο πείσμα επί μήνες πολιορκούσαν την Πόλη, την ωραιότερη Πόλη της περιόδου.

Και αν θεωρείται ότι είμαι κανένας θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού κάνετε λάθος, είμαι υπέρμαχος του παρεμβατικού Κράτους. Άποψη μου είναι ότι μέσα από ένα υγιές κράτος δημιουργείται και μία υγιής οικονομίας και ότι οι επενδύσεις σε υποδομές και δημόσια έργα αποτελούν τον κύριο βραχίονα της οικονομικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης. Άλλωστε η σύγχρονη ιστορία στην Ελλάδα το έχει αποδείξει και η πανδημία ως γεγονός έρχεται να το επανεπιβεβαιώσει. Δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός ότι σε περιόδους πανδημίας οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι πιο νεοφιλελεύθερες κλήθηκαν να βασιστούν στο Κράτος εφαρμόζοντας πολιτικές στήριξης της κοινωνίας και της οικονομίας. Παράλληλα, σε μία περίοδο δημοσιονομικής χαλαρότητας η Ευρώπη έδωσε χώρο στα Κράτη Μέλη της να διαχειριστούν μία ασύμμετρη κρίση. Έδωσε δηλαδή, την ευχέρεια στα Κράτη Μέλη να σπαταλήσουν χρήματα και πόρους προκειμένου να στηρίξουν το σύστημα υγείας, τις κοινωνικές δομές και τους αδύναμους, αντίθετα εμείς εδώ στην Ελλάδα ακολουθήσαμε ένα διαφορετικό μοντέλο.

Μόλις την Παρασκευή είχαμε την διαμαρτυρία του Συλλόγου Ιδιοκτητών Παιδικών Σταθμών καθώς 1.690 ιδιωτικές δομές Βρεφονηπιακών Σταθμών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ «Δράση Εναρμόνιση Οικογενειακής & Επαγγελματικής Ζωής» 2021-2022 και στο παράλληλο πρόγραμμα «Οικονομικής Στήριξης Οικογενειών», φιλοξενώντας 65.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας και παραμένουν απλήρωτοι επί 4 μήνες, δηλαδή από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Επίσης, την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε τις διαμαρτυρίες από τον σύλλογο εργοληπτών δημοσιών έργων σχετικά με την στάση πληρωμών των συγχρηματοδοτούμενων έργων όπως και την έντονη ενόχληση ιδιοκτήτων ακινήτων που έχουν ενταχθεί στον προηγούμενο κύκλο του Εξοικονομώ για καθυστέρηση και μη είσπραξη των απαιτούμενων κονδυλίων για την υλοποίηση των ενεργειακών τους αναγκών, ειδικά σε μία περίοδο όπου ο πληθωρισμός καλπάζει.

Οι συγκεκριμένες παραγωγικές δραστηριότητες με μεγάλο κύκλο εργασιών καθώς και η κυβερνητική πολιτική της διακοπής της χρηματοδότης τους οδηγούν στον στραγγαλισμό του ιδιωτικού τομέα και κατ’ επέκταση της μεσαίας τάξη, την οποία προεκλογικά οι κυβερνώντες είχαν θέση ως κόρην οφθαλμού. Παράλληλα, πρόσφατα τόσο ο κύριος Σκυλακάκης όσο και ο κύριος Σταϊκούρας παραδέχθηκαν σε δηλώσεις τους ότι η παύση πληρωμών γίνεται προκειμένου να χρηματοδοτηθούν άλλες δραστηριότητες ειδικά τώρα που ολοκληρώνεται το οικονομικό έτος και ότι από την νέα χρονιά θα ανευρεθούν οι πόροι για να χρηματοδοτηθούν οι συγκεκριμένες δράσεις. Επομένως, είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση χρηματοδοτεί το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της από τα εν λόγω ευρωπαϊκά κονδύλια.

Και εύλογα κάποιος θα διερωτάται, πως γίνεται μια φιλελεύθερη κυβέρνηση να στερεί αναγκαίους πόρους και κονδύλια από τον ιδιωτικό τομέα. Πως γίνεται να τους οδηγεί στην εξαθλίωση και στην αγανάκτηση; Και στην τελική που κατευθύνονται τα δεσμευμένα ευρωπαϊκά κονδύλια, σε ποιες τσέπες πάνε, σε ποιους κατευθύνονται. Μήπως πάνε στις απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, στον στρατό οκταμήνων, στα δικά μας παιδιά γενικότερα;

Πάντως όχι στη υγεία και στην κοινωνία!

Άλλωστε, ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να το περιμένει αυτό, διαχρονικά η συντηρητική παράταξη είχε την αντίληψη ότι το κράτος της ανήκει, θεωρούσε ότι το μαγαζί είναι δικό της. Το χρέωνε το μαγαζί και μετά έφευγε αλώβητη, δημιουργώντας μύθους και αφηγήματα για να επανέλθει ξανά και να κάνει τα ίδια.