Ο Βασίλης έχει την μουσική “συνταγή”
Ο One of Vas μιλάει την μουσική του, το φαρμακείο του και θυμάται την πρώτη φορά που βρέθηκε σε live κοινό.
Εικόνες: Κική Παπαδοπούλου
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που κάνουν δύο δουλειές στη ζωή τους. Βέβαια ο Βασίλης Τσαβδαρίδης συνδυάζει μοναδικά τις δύο εργασίες του όσο παράταιρες και αν φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Καθημερινά είναι στο φαρμακείο του, ενώ ξεκλέβει αρκετό χρόνο για την μουσική, που αγαπάει με όλη του την ψυχή. Καλλιτεχνικά τον βρίσκουμε με το όνομα «One of Vas» και αν τον ακούσεις, είναι εύκολο να κολλήσεις.
Ο Βασίλης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Βύρωνα. Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να παίζει μουσική. Η αρχή όλων για εκείνον ήταν μία παλιά κιθάρα του πατέρα του, που υπήρχε στο σπίτι ενώ η επισφράγιση της μελλοντικής πορείας του σ’ αυτόν το χώρο ήταν όταν “προσγειώθηκε” στο σπίτι ένα αρμόνιο. Τότε ήταν μόλις 10 ετών.
«Η πρώτη φορά που τραγούδησα μπροστά σε ζωντανό κοινό ήταν στην πλατεία Ταπητουργείου στο Βύρωνα στα 14 μου χρόνια. Θυμάμαι να παίζω το Creep των αγαπημένων μου “Ραδιοκέφαλων”. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσα να με δω στο μέλλον. Ένιωσα μια στιγμιαία ενηλικίωση, μία ειλικρινή πρόθεση να μιλάω έκτοτε και μέσα από τη μουσική»
Βέβαια η ζωή μπορεί να τα φέρει διαφορετικά σε πολλούς από εμάς, όπως και στον Βασίλη. Μπορεί η μεγάλη του αγάπη να είναι η μουσική, όμως ταυτόχρονα θα τον βρείτε και στο φαρμακείο του. Πως μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους; Ο Βασίλης εξηγεί ότι:
«Συνδυάζονται όπως ένας αγώνας δρόμου μ’ ένα μπουκάλι νερό. Σίγουρα μου αρέσουν οι μεγάλες αποστάσεις, όμως η μουσική θα είναι αυτή που στο τέλος θα με ξεδιψάσει.
Στο αν είμαι περισσότερο φαρμακοποιός ή μουσικός, εγώ απαντάω ότι γενικά είσαι αυτό που νιώθεις. Πάντα θα ρίσκαρα για κάτι που επιθυμεί περισσότερο η καρδιά και λιγότερο η λογική. Θέλω στην ζωή μου να είμαι “σταθερά” ευτυχισμένος μέσα μου κρατώντας πάντα τις ισορροπίες με τις ανάγκες της ζωής»
Όσοι είναι πελάτες στο φαρμακείο του Βασίλη κάθε φορά που πηγαίνουν έρχονται αντιμέτωποι με μία έκπληξη. Ένα πιάνο βρίσκεται εκεί και αποτελεί μόνιμη εγκατάσταση.
«Καμιά φορά όταν το κοιτούν οι πελάτες τους λέω “το καλύτερο φάρμακο του φαρμακείου”. Μ’ αρέσει πολύ να παρατηρώ τις αντιδράσεις των παιδιών. Όταν εξυπηρετηθούν οι γονείς τους πάμε απέναντι στο πιάνο για ένα μίνι αποχαιρετιστήριο κονσέρτο. Πριν την πανδημία αυτές οι στιγμές ήταν σίγουρα περισσότερες»
Ο Βασίλης είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης και αν πετύχεις κάποιο video του χωρίς να ξέρεις γι’ αυτόν μπορείς εύκολα να πιστέψεις πως πρόκειται για κάποιον μουσικό από το εξωτερικό, καθώς είναι πολύ ξεχωριστός.
«Θεωρώ πως είναι καλό ένας καλλιτέχνης να δημιουργεί ερωτήματα στο κοινό του. Ποιος είναι, από που έρχεται και που το πάει. Ποτέ η μουσική που γράφω δεν είναι προσανατολισμένη προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Πιστεύω πως οι Έλληνες ακούνε και τη μουσική που προτείνω εγώ. Δεν θα άλλαζα το ύφος της μουσικής μου για να με γνωρίσει περισσότερος κόσμος. Δεν επιδιώκω τη δημοφιλία, σίγουρα όμως είναι ευπρόσδεκτη. Θα ήθελα να γράφω μουσική μέχρι το τέλος. Στοχεύω περισσότερο στην διάρκεια και λιγότερο στην κορυφή»
Η εταιρεία του στο Βερολίνο τον βοήθησε πολύ να δικτυωθεί με διάφορους καλλιτέχνες στο εξωτερικό. Μία μπάντα που εκτιμά στην Ελλάδα και θα ήθελε να συνεργαστεί είναι οι Finikaru, ενώ εκτός συνόρων θα ήθελα να τραγουδήσει πάνω στα υπέροχα πιανιστικά θέματα του Ισλανδού Olafur Arnalds.
«Για μένα η μουσική άλλες φορές είναι ένα πρίσμα που με βοηθά να χρωματίζω τις σκέψεις μου και άλλες ένα μέσο που βοηθά να κρατάω την ψυχραιμία μου μέσα στην παράνοια της καθημερινότητας. Η παρουσία της στη ζωή μου με ηρεμεί»
«Για μένα είναι θησαυρός να βρεθώ ένα σαββατοκύριακο κάπου στο χάρτη, για μία ζωντανή εμφάνιση. Τίποτα το φοβερό, να ταξιδεύω και να προτείνω την μουσική μου. Προτιμώ να πατάω στην γη. Πλέον δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα. Γνωρίζω καλά πως έχω μεγαλύτερη θέληση παρά ταλέντο.
Μελλοντικά από τον Βασίλη να περιμένουμε πολλή μουσική και πολλές συμβουλές ανοσοδιέγερσης.
Διαβάστε επίσης:
