Βουλεβάρτα και αέρηδες κοπανιστοί

Λέξεις: Χάρης Χεϊζάνογλου

Μερικά πράγματα είναι βεβαίως αποτέλεσμα ιδεολογίας, όπως π.χ. το να μην πιστεύεις στον σχεδιασμό αλλά στην αυτορρύθμιση, και σίγουρα σε κάποιο βαθμό ευθύνεται και αυτό για τις φωτιές και τις πλημμύρες, γιατί αυτά τα πράγματα δεν λύνονται με αυτορρύθμιση αλλά με σχεδιασμό που κανείς δεν θέλει να κάνει…

Όμως ακόμα και αυτό στη βάση του είναι θέμα IQ… Γιατί τελικά όταν κάτι συμβαίνει και ξανασυμβαίνει και ξανασυμβαίνει για δεκαετίες χωρίς να αλλάζει τίποτα στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα και στον τρόπο που παράγουμε χωρικό σχεδιασμό (σε όλες τις κλίμακες) είναι γιατί αυτοί που έχουν υποτίθεται τον ρόλο να λύσουν το πρόβλημα είναι άσχετοι και ηλίθιοι… Και όχι μόνο γιατί δεν ξέρουν να το λύσουν οι ίδιοι, αλλά γιατί ούτε αντιλαμβάνονται ότι είναι άσχετοι και ότι υπάρχουν οι ειδικοί στους οποίους πρέπει να ανατεθεί η ευθύνη της μελέτης και της λύσης, ούτε αναλαμβάνουν την ευθύνη της ανικανότητάς τους, ούτε τελικά παραιτούνται ώστε να κάνουν στην άκρη και να αφήσουν αυτούς που ξέρουν να το λύσουν να αναλάβουν δράση…

Και επειδή αυτοί που έχουν τον ρόλο να το λύσουν συνήθως δεν είναι διορισμένοι αλλά αιρετοί, την ευθύνη την έχει αυτός που τους ψηφίζει ο οποίος επίσης είναι ηλίθιος. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος, ή πιο σωστά μια μεγάλη πλειοψηφία, ψοφάει για πλατάνια, σιντριβάνια, ουρανοξύστες, καζίνο, γήπεδα, βουλεβάρτα, επενδύσεις, πλακοστρώσεις, αναπλάσεις, μαρίνες, ριβιέρες και ένα σωρό αερολογίες γιατί νομίζει ότι έτσι θα τον κάνουν Ευρωπαίο οι επενδυτές, οι υπουργοί και οι βλαχοδήμαρχοι και θα ξεπεράσει το σύνδρομο κατωτερότητας…

Γιατί αυτό είναι όλο τελικά, αυτό έχουν ως στόχο τα βουλεβάρτα οι πλάτανοι, οι περίπατοι, οι ριβιέρες και τα παχιά τα λόγια, μια ομαδική ψυχοθεραπεία για ένα εθνικό σύνδρομο κατωτερότητας ενός λαού που δεν ξεπέρασε ποτέ το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ αστική τάξη, ότι δεν ήταν ποτέ ο ίδιος αστική τάξη και ο οποίος σήμερα δεν μπορεί και να συμβιβαστεί με το ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αστική τάξη… και φωνάζει «ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ»… Τί θέλει; Θέλει κάποιον να του πει την αλήθεια; Όχι φυσικά, γιατί η αλήθεια είναι δύσκολη, θέλει κάποιον να του πει αυτό που θέλει να ακούσει. Γι’ αυτό δεν είναι καλή ιδέα να βγει κάποιος (ο Μπακογιάννης) και να πει ότι επειδή κάηκε η Αττική θα έχουμε πλημμύρες και πρέπει να ετοιμάσουμε έναν σχεδιασμό για τις πλημμύρες. Δεν είναι καλή ιδέα να πει ότι πρέπει να επενδύσουμε σε υποδομές προστασίας και όχι εξωραϊσμού…

Όχι φυσικά, ο κόσμος θέλει σιντριβάνια και instagramable πλατάνια για να νιώθει Ευρωπαίος και να μπορεί να λέει σε όσους λένε ότι δεν λειτουργεί έτσι ο σχεδιασμός ότι είναι οπισθοδρομικοί, εχθροί της ανάπτυξης που μισούν το ωραίο κλπ… Γιατί ή πρέπει να βγάζουμε τα γούστα μας να τα μετρήσουμε, ή να ακούμε ότι είμαστε άπλυτοι, οπισθοδρομικοί κομμουνιστές που δεν θέλουμε να έχουμε εδώ αυτά που έχουν στην ωραία Ευρώπη (στην οποία κανείς από όλους αυτούς δεν έχει πάει παρά μόνο για ψώνια).

Και ΝΑΑΑΑ τα φωτορεαλιστικά… Και ΝΑΑΑ τα βίντεο με τους ουρανοξύστες και τις μουσικές… Και ΝΑΑΑΑ τα παχιά τα λόγια περί επενδύσεων και ανάπτυξης… Και ΝΑΑΑΑ τα φτυάρια στο Ελληνικό για να γιορτάσει η ΝΔ αγκαλιά με τη Λάμδα το τίποτα… Και ΝΑΑΑΑΑ τα πλατάνια του Μπακογιάννη…. Και ΝΑΑΑΑΑ τελικά πώς πλημμυρίζει η Αθήνα και κατεβαίνουν οι χείμαρροι στο Μοναστηράκι μια μέρα μετά… Γιατί Karma is a bitch, ή όπως πίστευαν οι Αρχαίοι μετά την ύβρη έρχεται η Νέμεσις, η θεία δίκη…

Γιατί ύβρις; Γιατί η Αθήνα, η Αττική, η Ελλάδα ολόκληρη πάσχει σοβαρά από έλλειψη υποδομών κάθε είδους, πάσχει βαριά στο θεσμικό πλαίσιο μέσα από το οποίο παράγεται ο σχεδιασμός (σε όλες τις κλίμακές του), πάσχει ως κοινωνικό και οικονομικό συνεχές και αυτό φυσικά έχει χωρική διάσταση και ως αιτία και ως αποτέλεσμα. Και αντί αυτοί που μιλάνε να λένε για όλα αυτά, τη μία καταγγέλλουν τη δημόσια διαβούλευση που θα αναδείκνυε όλα αυτά και την άλλη τάζουν πλατάνια και καλλωπισμούς, λες και το πρόβλημα είναι αισθητικό… Λες και αν πλύνουμε και ντύσουμε τον άρρωστο αυτός αυτόματα θεραπεύεται.

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και κανείς δεν θέλει τη θεραπεία… ενδεχομένως ούτε ο ίδιος ο ασθενής… Καλή τύχη.