WebEx, ΕΒΕ, και Αριστεία…
Αυτήν την παράνοια προσπαθώ να συνειδητοποιήσω από εχθές το πρωί. Και δεν μπορώ.
Λέξεις: Νίκος Ανδρεάδης
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ άφωνος τις εξελίξεις σχετικά με τον νέο κανονισμό των Ελάχιστων Βάσεων Εισαγωγής (ΕΒΕ) για την εισαγωγή των υποψηφίων στις σχολές τη φετινή χρονιά. Διαβάζω συνεχώς άρθρα για μαθητές που συγκέντρωσαν περισσότερα από 20.000 μόρια (με άριστα τις 24.000, δεν πρόκειται για εντυπωσιασμό) και, παρ’ όλα αυτά δεν καταφέρνουν να εισαχθούν στο τμήμα της επιλογής τους. Ένας από αυτούς είναι κι ο αδερφός μου…
Τον τελευταίο έναν χρόνο παρακολούθησα τον αδερφό μου να μελετά με σθένος, υπομονή κι επιμονή, να διατηρεί την ψυχραιμία του και να αντεπεξέρχεται στις πιο αντίξοες συνθήκες, αυτές της πανδημίας, του φόβου για την υγεία, τη δική του και της οικογένειάς του, της ατελείωτης καραντίνας, και των διαδικτυακών μαθημάτων.
Ακόμη κι εγώ, που ως υποψήφιος αρίστευσα στις πανελλαδικές εξετάσεις του 2016, δεν μπορώ να διανοηθώ την ψυχική δύναμη που απαιτεί το κατόρθωμα του αδερφού μου, όχι να αριστεύσει στις εξετάσεις, αλλά να φτάσει μέχρι το εξεταστικό κέντρο αλώβητος, κουβαλώντας στις πλάτες του έναν χρόνο αντισηπτικών, SMS στο 13033, και WebEx. Το κατόρθωμά του, όμως, δε σταματά εκεί, κατάφερε να συγκεντρώσει 17.700 μόρια από τα τέσσερα μαθήματα, και 3.200 μόρια από τα δύο ειδικά μαθήματα σχεδίου, γράφοντας 13.5 στο ελεύθερο σχέδιο, και 18.9 στο γραμμικό· δύο μαθήματα τα οποία δε διδάχθηκε καν στο σχολείο…
Βλέπετε σχολές όπως η Αρχιτεκτονική και η Μουσικολογία δεν αφορούν όλους τους μαθητές, παρά μόνο όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα αντίστοιχα φροντιστήρια, καθώς, παρότι πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, δε διδάσκονται στα λύκεια! Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτόν τον παραλογισμό που –χρόνια τώρα– χαρακτηρίζει τις πανελλαδικές εξετάσεις, εν μέσω μίας πανδημίας και κατόπιν μιας χρονιάς τα ⅔ της οποίας οι μαθητές τα πέρασαν κλεισμένοι στα δωμάτιά τους, ο αδερφός μου έρχεται αντιμέτωπος όχι με μία, όχι με δύο, αλλά με τρεις ΕΒΕ: μία για τα τέσσερα μαθήματα, μία για το ελεύθερο σχέδιο, και μία για το γραμμικό!
Και για να το κάνω λιανά: μετά από 6 μήνες καραντίνας, 6 μήνες διαδικτυακών μαθημάτων με κακή σύνδεση στο διαδίκτυο, και 6 μήνες να σχεδιάζει μόνος του στο δωμάτιό του με τους καθηγητές του να τον “επιτηρούν” μέσω κάμερας, ο αδερφός μου καλείται να αριστεύσει στις πανελλαδικές εξετάσεις. Και το πέτυχε. Και συγκέντρωσε 20.900 μόρια. Και τον συγχαρήκαμε. Και πήραμε τηλέφωνο φίλους και γνωστούς και μας πήραν κι αυτοί και τους είπαμε ότι περνάει στο σχολή που ήθελε: στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ. Και μετά μάθαμε ότι για τις σχολές αρχιτεκτονικής δε θα υπάρχει μόνο ΕΒΕ επί του συνολικού βαθμού, αλλά και επί των ειδικών μαθημάτων, ξεχωριστά. Και αγχωθήκαμε. Και πήραμε τηλέφωνα καθηγητές και φίλους.
Και μας είπαν ότι στα τέλη Μαΐου (ούτε έναν μήνα πριν τις εξετάσεις!) ανακοινώθηκε όντως ότι θα υπάρξουν ξεχωριστές ΕΒΕ στα ειδικά μαθήματα. Και βγήκαν οι ΕΒΕ. Και διαπιστώσαμε ότι, με 20.900 μόρια, ο αδερφός μου δεν μπορεί καν να δηλώσει την Αρχιτεκτονική ΑΠΘ στο μηχανογραφικό του. Και πέσαμε απ’ τα σύννεφα…
Και για να το κάνω πιο εύληπτο: ο αδερφός μου έγραψε 17.700 μόρια στα μαθήματα (με ΕΒΕ στα 13.300), 18,9 στο γραμμικό σχέδιο (με ΕΒΕ 15,5), και 13,5 στο ελεύθερο σχέδιο (με ΕΒΕ 14), άρα δε δικαιούται να δηλώσει την Αρχιτεκτονική ΑΠΘ. Ένας μαθητής που έγραψε 13.400 στα μαθήματα, 14,1 στο ελεύθερο σχέδιο, και 15,6 στο γραμμικό –θα αφήσω στην κρίση του αναγνώστη ποιος από τους δύο υποψηφίους είναι καταλληλότερος για να “μπει” στην αρχιτεκτονική– δικαιούται να τη δηλώσει κανονικά…
Αυτήν την παράνοια προσπαθώ να συνειδητοποιήσω από εχθές το πρωί. Και δεν μπορώ. Σ’ αυτό το σύστημα της αριστείας, ούτε οι άριστοι δεν επιβραβεύονται…
