Ζώντας τον εφιάλτη της οδού Δελφών
Μια γειτονιά που ζει από το 2008 έναν ατέλειωτο εφιάλτη.
Εικόνες: Σοφία Λαμπρινόπουλου
Πριν από έντεκα χρόνια, το Μάρτιο του 2010, οι κάτοικοι της Δελφών βγήκαν στους δρόμους για την υποβάθμιση της ζωής τους. Για αυτό που αποτελούσε το καθημερινό σκηνικό ενός εφιάλτη, που τότε δεν γνώριζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τελειώσει σύντομα.
Σε αυτή την περιοχή της πόλης το έγκλημα που συντελείται εδώ και 13 χρόνια είναι πρωτοφανές. Μεταξύ των οδών Πέτρου Συνδίκα και Μπότσαρη οι λαμαρίνες της Αττικό Μετρό έχουν καταπιεί τις ζωές των ανθρώπων.
Ένα δυστοπικό τοπίο ζωής, ίσως το χειρότερο από κάθε άλλο σημείο που περνά το μετρό στην πόλη, χωρίς ίχνος αποζημίωσης αφού όπως δήλωσε ο κ. Σταϊκούρας «Το θέμα των αποζημιώσεων ή λήψης οικονομικών μέτρων ανακούφισης των επαγγελματιών είναι ένα θέμα πολύπλοκο και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να προχωρήσει η ελληνική Πολιτεία σε καμία σχετική νομοθετική ρύθμιση, που θα απαιτείτο για κάτι τέτοιο, προτού ολοκληρωθεί το έργο και γίνει αποτίμηση των πιθανών αποζημιώσεων που κρίνονται παραδεκτές».
Στο μεταξύ μια γενιά παιδιών μεγάλωσε στην περιοχή ζώντας σε αυτή την ερημοποίηση της γειτονιάς τους και έπεται συνέχεια. Εσύ θα μπορούσες να ζήσεις έτσι;
Κλειστά καταστήματα από τον πρώτο και όλας μήνα, περιορισμός σχολικών αυλών καθώς και πρόσβασης σε νοσοκομεία, κόψιμο όλων των δέντρων της γειτονιάς που μοιάζει κρανίου τόπος σε σχέση με τον ίδιο δρόμο μετά τη Μπότσαρη που είναι γεμάτος πλατανομουριές, εγκληματικότητα και κλοπές διαρκείς και οι διαβεβαιώσεις κοροϊδία της εταιρείας που μοιάζουν με κλισέ: Η περιοχή θα έχει μεγάλα οφέλη καθώς θα διαθέτει το σταθμό Ανάληψης.
