Κωδικό όνομα «Κοπές»

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Σήμερα θα σου μιλήσω για την μόδα που μεσουρανεί στην εστίαση εδώ και μερικά χρόνια. Ξεκίνησε από τα ακριβά εστιατόρια αλλά θα την βρεις πλέον παντού. Κάτι σαν την «ρόκα παρμεζάνα» ή το σταμναγκάθι.

Κωδικό όνομα «Κοπές»!

Δηλαδή, ρε φίλε, πιο πριν δεν το κόβαμε το κρέας; Πήγαινες στο χασάπη και σου έδινε όλο το μοσχάρι και το πετούσες επάνω στην θράκα σαν τον άνθρωπο των σπηλαίων και ύστερα καθόσασταν όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά και το τρώγατε σαν τους Φλιντστόουνς;

Πας στο εστιατόριο και έρχεται ο σερβιτόρος. Σου λέει τι προσφέρει το μαγαζί και στο τέλος παίρνει ύφος υπασπιστή που αναγγέλλει την έλευση του βασιλιά. «Έχουμε και κοπές!» Ταραμ παμπαμ! Σου το λέει με τέτοια μεγαλοπρέπεια που με δυσκολία συγκρατιέσαι να μην σηκωθείς όρθιος και να αρχίσεις να ζητωκραυγάζεις. «Έχουν κοπές! Έχουν κοπές!».

Στις κοπές δίνουν διάφορα ποιητικά ονόματα. Όσο πιο ποιητικό το όνομα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να κόψουν από εσένα κάποιο ζωτικό όργανο για να τις πληρώσεις. Σου δίνουν και βιογραφικό του μοσχαριού. «Μοσχάρι Αργεντινής, δώδεκα μηνών παλαίωσης».

Σιγά μην του κάνουμε και γενέθλια του μετανάστη…

Στα εστιατόρια που θέλουν να δείξουν ότι παίρνουν πολύ σοβαρά το θέμα «κοπές», έχουν στη μόστρα και ένα ψυγείο βιτρίνα όπου κρεμάνε κάτι τεράστια κομμάτια κρέατος, με κάτι κοκάλες να!. Περνάς από εκεί και νομίζεις ότι θα παίξεις σε remake του Jurassic Park! Έχουν και κάτι περίεργα χρώματα τα γέρικα κομμάτια κρέατος που κρέμονται σε εκείνα τα τσιγκέλια.

Αν αποφασίσεις να κάνεις την αποκοτιά και να παραγγείλεις την κοπή που σου προτείνουν βλέπεις απευθείας να σχηματίζεται ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο στόμα του σερβιτόρου. «Καλώς τα παιδιά. Καλώς το 3-0», που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος… Τώρα αρχίζει να μιλάει με γραμμάρια και εσύ κάνεις πολλαπλασιαμούς και το κεφάλι σου μυρμηγκιάζει. «Αγοράζετε μπριζόλα σε αξία κοσμήματος!». Σου δίνει τεχνικές πληροφορίες σε στυλ «είναι αδύνατο να μην το γνωρίζεις. Ντροπή σου!». Εσύ κάθεσαι και ακούς για ποσοστό λίπους που κατά περίπτωση μπορεί να θεωρείται καλό ή κακό. Για το πάχος του κομματιού και τον τρόπο που το έκοψαν. Σου λένε και από που το έκοψαν, δείχνοντας σημεία του δικού τους σώματος.

Όταν τελειώσουν με την ανατομία έρχεται η στιγμή που όλοι περιμέναμε. «Πώς το θέλετε ψημένο;». Εδώ υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση. Αν δεν πεις «medium rare» ή πιο άψητο, ο σερβιτόρος φεύγει καρφί για την κουζίνα και φέρνει όλο το προσωπικό και σε δείχνουν και γελάνε. Έχω πετύχει άνθρωπο να παραγγέλνει σε στυλ «medium rare προς το well done. Δεν θέλω να βλέπω αίματα στο πιάτο μου. Δεν θέλω να τρώω ροζ σάρκες». Πες την αλήθεια ρε φίλε ότι θέλεις να φας τη σόλα του παπουτσιού σου αλλά ντρέπεσαι να το πεις. Σε κάθε περίπτωση ο σερβιτόρος φεύγει χολωμένος για την κουζίνα χωρίς να πει κουβέντα. Κλοτσάει την πόρτα και λέει κάτι σαν «ανάθεμα την τύχη μου την μαύρη που με έριξε στα βλαχαδερά για να βγάλω το μεροκάματο. Στα Βλάχικα στη Βάρη να πας!».

Τελικό στάδιο η γαρνιτούρα. Ρωτάς δειλά τον σερβιτόρο «αυτή η χρυσή μπριζόλα έχει κάποια γαρνιτούρα;». Σε κοιτάει υποτιμητικά και σκέφτεται «μα τι να προσθέσω σε έναν πίνακα του Μποττιτσέλλι;» Αν τον βρεις στις καλές του και θέλει, σου απαντάει «Βεβαίως όλες οι κοπές σερβίρονται με ψητά λαχανικά και πατάτες baby». Αυτό στην γλώσσα των εστιατορίων σημαίνει ένα κακοψημένο κομμάτι πράσινης πιπεριάς, ένα πορτοκαλί πιπεριάς, ένα μικρό μανιτάρι και μια πατατούλα που αρνείται να μεγαλώσει ή να αποχωριστεί την φλούδα της. That’s it».

Πριν από μερικά χρόνια υπήρχε κατάστημα στη Θεσσαλονίκη που αν έκανες το λάθος να ζητήσεις ας πούμε μουστάρδα μαζί, γιατί έτσι σου αρέσει ρε αδελφέ, σου έλεγε «βεβαίως!» και σου σέρβιρε τρία πλιτς από, ας πούμε σως και σου τις χρέωνε χωριστά. Περιέργως τώρα έκλεισε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί.

Σε αφήνω τώρα πάω για «κοπές»!

*Πηγή Εικόνας: pexels-mali