Η διαφορετικότητα είναι πλούτος, όχι απειλή

Η 17η Μαΐου τιμάται ως η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας.

Η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας έχει σκοπό να συντονίσει τις διεθνείς προσπάθειες, που στοχεύουν στον σεβασμό της διαφορετικότητας των ομοφυλοφίλων, ανδρών και γυναικών.

Επελέγη η 17η Μαΐου, επειδή αυτή την ημέρα του 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ο όρος «ομοφοβία» ή «ομοφυλοφοβία» («homophobia») επινοήθηκε την δεκαετία του εξήντα από τον αμερικανό ψυχολόγο Τζορτζ Γουάινμπεργκ.

Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετωπίζουν σε όλο τον κόσμο διακρίσεις μόνο και μόνο γι’ αυτό που είναι.

Η πανδημία μάλιστα επιδείνωσε και άλλο αυτήν την κατάσταση, όπως είχε σημειώσει στο περσινό του μήνυμα ο Αντόνιο Γκουτέρες, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καταγράψει την επιδείνωση των διακρίσεων, της βίας, της ρητορικής μίσους, του κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού και των εμποδίων στην πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στην απασχόληση και στις βασικές υπηρεσίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+.

Παράλληλα, παρατηρούνται ενοχλητικές προσπάθειες μείωσης της νομικής και κοινωνικής προστασίας των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Παρακάτω, θα θυμηθούμε ιστορίες ανθρώπων και περιστατικά που έχουν καταγραφεί από την parallaxi σε ρεπορτάζ, άρθρα και συνεντεύξεις που έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς στην ιστοσελίδα.

2022: Το δικαίωμα στην αλλαγή

Την ημέρα που το 2021 παρέδιδε τη σκυτάλη στο 2022, η Ειρήνη Περπερίδου σταχυολόγησε τα σημαντικότερα πράγματα που έγιναν αναφορικά με την προάσπιση και προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

«Η δουλειά που οφείλουμε να κάνουμε ως κοινωνία και ως άτομα, όντως είναι μεγάλη, όμως ήδη έχουμε ξεκινήσει να οικοδομούμε έναν πιο διαφανή και ισοτικό κόσμο και αυτό διότι πια μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα και να καταγγέλλουμε παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές, δεν ντρεπόμαστε για τις λανθασμένες πράξεις άλλων ατόμων!»

Μια διαφήμιση απειλή για μια “κανονικότητα”

Η διαφήμιση της Pantene, που έγινε πράγματι viral και αντικείμενο μαζικής συζήτησης στα social media της Ελλάδας των αρχών του 2022, αποτελεί μια από τις ελάχιστες προσπάθειες να έρθει αυτή η δυσκολία στο φως, για να γίνει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης. Στην Ελλάδα, δε μετράμε πολλές τέτοιες προσπάθειες –πόσω μάλλον για να έχει προξενήσει τόσο σάλο και ένσταση η προβολή της συγκεκριμένης. 

Είμαστε μια κουλτούρα εμποτισμένη στην σισετεροκανονικότητα, δηλαδή στη διαρκή ανάγκη κανονικοποίησης συγκεκριμένων (πολύ συγκεκριμένων) ταυτοτήτων και σωμάτων ως φυσιολογικά. Κάθε άλλη προσπάθεια ορατότητας, φαίνεται πως αποτελεί απειλή για αυτή την κανονικότητα.

Ο Κωνσταντίνος Αργυρίου είχε γράψει γιατί είναι δύσκολο να χρειάζεται να υποστείς ενάμιση λεπτό διαφήμισης όπου παρελαύνουν «υπερήφανα» άτομα που μπορεί να αποτελούν απειλή για την κοινωνική συνοχή. Πώς να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί τι είναι αυτό που βλέπει, και πώς να μη συμμετέχεις στην ανάγκη ενός μεγαλύτερου παιδιού, για παράδειγμα ενός εφήβου, που θα χλευάσει αυτό το περιεχόμενο;

Το συμβάν στο Πανόραμα και το μάθημα ενάντια στον ρατσισμό

Η parallaxi τον Δεκέμβριο του 2021 είχε φέρει στο φως το περιστατικό ρατσιστικής – ομοφοβικής επίθεσης σε βάρος δύο μαθητριών του 1ο Γυμνάσιο Πανοράματος, από ομάδα συμμαθητών τους, διότι σε εκδήλωση ανταλλαγής δώρων, πρόσφεραν σημαιάκια της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Το ρεπορτάζ έδωσε το έναυσμα για μία εξαιρετική παρέμβαση την οποία περιέγραψε ο Κώστας Παπαϊωάννου. 

«Σχεδιασμός και αυτοσχεδιασμός. Λίγες οδηγίες, λίγες “άνωθεν” παρεμβάσεις. Δεν χόρταινες να ακούς και να βλέπεις. Η διευθύντρια, οι δυο μαθήτριες, οι απολογούμενοι μαθητές, εκπρόσωποι του συλλόγου γονέων, οι καθηγητές. Τα φύλα επίτηδες ανακατεύτηκαν, οι μαθήτριες ήταν αγόρι και κορίτσι, το ίδιο και οι μαθητές».

Σεξισμός, ομοφοβία και ακροδεξία: Κάτι να καίει

Η θηλυκότητα, στη φασιστική λογική γίνεται κατανοητή ως αδυναμία κι αποτελεί αντικείμενο περιφρόνησης. Ο Άρης Καλαντίδης είχε γράψει με αφορμή την περιφρονητική απάντηση του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος στην απόφαση του ανώτατου Γερμανικού δικαστηρίου να δώσει το δικαίωμα σε πολίτες της Γερμανίας την επιλογή να αναγραφούν ως φύλο στα επίσημα έγγραφα, μαζί με τα γνωστά «θηλυκό» και «αρσενικό» και το «άλλο» (divers).

Μια συνομιλία από καρδιάς με τις νέες drag queens της Θεσσαλονίκης

Ο Μιχαήλ Παπαβασιλείου μας παρουσίασε τις Haus of Proletarea έναν οίκο, μία οικογένεια – όπως αναφέρουν οι ίδιες – από τη Θεσσαλονίκη που απαρτίζεται από εφτά φοιτήτριες. Άνθρωποι από 19 έως 23 ετών που αποφάσισαν να εξωτερικεύσουν αυτό που κρατούσαν μέσα τους εδώ και πολύ καιρό. Δημιούργησαν μια Drag Show ομάδα με κύριο στόχο να αποδείξουν ότι όλοι πρέπει να δείχνουν αυτό που νιώθουν πραγματικά και να μην φοβούνται τίποτα και κανέναν.

Δύο αγόρια που δέχτηκαν ομοφοβική επίθεση αφηγούνται

«Το αίμα είχε καλύψει το πρόσωπο μου

Έχουν περάσει πάνω από 5 χρόνια από εκείνο το ξημέρωμα. Και πάνω από 5 χρόνια τώρα δεν έχω καταφέρει να περάσω από εκείνο το στενό δρομάκι χωρίς να νιώσω δύσπνοια και ταχυκαρδία. Πάνω από 5 χρόνια τώρα προσπαθώ να υπερνικήσω τον φόβο μου και το άγχος που μου δημιουργείται κάθε φορά που θα με πλησιάσει κάποιος από πίσω σε έναν δρόμο, σε ένα πεζοδρόμιο. Συνήθως κοντοστέκομαι και τον αφήνω να προπορευτεί μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ πως δεν θέλει να με βλάψει».

Η Μυρτώ Τούλα είχε δώσει το λόγο σε δύο αγόρια που είχαν δεχτεί άγρια ομοφοβική επίθεση, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους, την απορία τους γιατί συνέβη αυτό.

Η ακριτική ποδοσφαιρική που παίζει μπάλα αλλιώς

Η parallaxi παρουσίασε τον περασμένο Νοέμβριο την αξιέπαινη προσπάθεια της Δόξας Ορεστιάδας, μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που κατάφερε να στρέψει πάνω της τα βλέμματα για έναν καλό λόγο.

Η ακριτική ομάδα που ένωσε όλη την Ελλάδα με τις φανέλες που έστειλαν ηχηρό μήνυμα κατά της ομοφοβίας.

*πηγή κεντρικής φωτογραφίας: unsplash