62ο ΦΚΘ: Όσα έγιναν το τελευταίο 24ωρο

Με επιτυχία συνεχίζεται το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Δείτε παρακάτω, όλα όσα έγιναν την πέμπτη μέρα της διοργάνωσης.

 

Απονομή των βραβείων της Αγοράς στο 62^ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής των βραβείων της Αγοράς του 62ου ΦΚΘ, τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου, στην Αποθήκη Γ΄, σηματοδοτώντας την ολοκλήρωση των δράσεων Crossroads Co-Production Forum και Agora Works in Progress της φετινής Αγοράς, όπου συμμετείχαν πάνω από 400 επαγγελματίες του σινεμά τόσο με φυσική παρουσία στη Θεσσαλονίκη όσο και διαδικτυακά. Οι δραστηριότητες της Αγοράς θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος του Φεστιβάλ. Η Αγορά του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης επέστρεψε φέτος στην ιστορική Αποθήκη Γ΄, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μετά από διάλειμμα ενός έτους όπου οργανώθηκε διαδικτυακά, ανοίγοντας τις πόρτες της σε διαπιστευμένους καλεσμένους για συναντήσεις και δραστηριότητες της βιομηχανίας: προγραμματίστηκαν 325 δια ζώσης συναντήσεις που αφορούσαν τα πρότζεκτ που είχαν επιλεγεί, ενώ οι συναντήσεις θα συνεχιστούν και διαδικτυακά, από τις 10 έως τις 12 Νοεμβρίου.

Η Ελίζ Ζαλαντό, Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, προλόγισε την απονομή των βραβείων της Αγοράς με μια σύντομη δήλωση, καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους: «Καλώς ήρθατε στα βραβεία της Αγοράς, είναι άλλωστε η πρώτη βράβευση έπειτα από τέσσερις συνεχόμενες που έγιναν διαδικτυακά και είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας υποδεχόμαστε, όχι μόνο γιατί έχουμε την ευκαιρία να σας γνωρίσουμε όλους από κοντά, αλλά γιατί και οι νικητές των βραβείων θα είναι εδώ μαζί μας. Ευχαριστούμε που είστε εδώ μαζί μας σήμερα».

Τον λόγο αμέσως μετά πήρε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος ξεκίνησε την απονομή των βραβείων με το νεοσυσταθέν Onassis Cinema Award. «Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που είμαστε μαζί ξανά. Το πρώτο βραβείο είναι από το Ίδρυμα Ωνάση. Το ίδρυμα Ωνάση αγαπάει και στηρίζει το ελληνικό σινεμά και τους καλλιτέχνες, απελευθερώνοντας τις δυνατότητες και το ταλέντο καταξιωμένων και ανερχόμενων παραγωγών ταινιών, και αγκαλιάζει τις δημιουργικές διαδικασίες, τις ερευνητικές προσεγγίσεις και την καλλιτεχνική τους εξέλιξη. Ως μέρος της μακροχρόνιας και διαρκούς συνεργασίας με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Onassis Culture παρουσιάζει ένα νέο βραβείο φέτος, το Onassis Cinema Award, το οποίο θα δοθεί σε ελληνικό πρότζεκτ που συμμετείχε στο φετινό Agora Film Market. Το βραβείο του 2021 πηγαίνει στην ταινία Bastards του Νίκου Πάστρα, που συμμετείχε στο τμήμα Agora Works in Progress. Όπως δήλωσε το Ίδρυμα Ωνάση, η ταινία αυτή επιλέχθηκε γιατί μοιάζει πολιτική, χωρίς να κάνει καμία αναφορά στην πολιτική. Μιλάει για τις αλήθειας μιας νέας γενιάς που ζει χωρίς δίχτυ ασφαλείας και το κάνει με τον δυναμισμό μιας φρέσκιας κινηματογραφικής γλώσσας. Επίσης, συμβαδίζει με μια σταθερή και διαχρονική αξία του Ιδρύματος Ωνάση: το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στην ελευθερία. Είναι μια ταινία που θέλουμε σύντομα να δούμε στα σινεμά», κατέληξε σχετικά. Ο Νίκος Πάστρας, σκηνοθέτης του Bastards, και ο παραγωγός Νικόλας Αλαβάνος ανέβηκαν για να παραλάβουν το βραβείο τους, ευχαριστώντας το Φεστιβάλ, την Agora και το Ίδρυμα Ωνάση για τη βράβευσή τους. Στη συνέχεια ανακοινώθηκαν τα βραβεία του Crossroads Co-Production Forum. Η κριτική επιτροπή του 17 ου Crossroads Co-production Forum απαρτίστηκε από τους Virginie Devesa, CEO της Sales & Acquisitions, Alpha Violet (Γαλλία), Alessandro Gropplero, επικεφαλής When East Meets West Co-production Forum, Trieste FF (Ιταλία) και Κωνσταντίνο Βασίλαρο, παραγωγό StudioBauhaus (Ελλάδα). Το πρώτο βραβείο, Finos Film Award, «για τη φιλόδοξη, γεμάτη πολιτική ιστορία και οπτική που μας πηγαίνει στο παρελθόν, για να καταλάβουμε το παρόν και ίσως μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον» απονεμήθηκε από την Finos Film για να στηρίξει την τοπική βιομηχανία με 3.000 ευρώ στο Prometheus, σε σκηνοθεσία Γιώργου Φουρτούνη και παραγωγή Ελένης Κοσσυφίδου, Blackbird Productions, Ελλάδα, οι οποίοι ευχαρίστησαν θερμά την επιτροπή για τη βράβευσή τους. Το βραβείο Thessaloniki EAVE Marketing Workshop Scholarship δόθηκε στην Kamila Dohnalova – Last Films (Τσεχία) από το πρότζεκτ HEAD NURSE για να συμμετάσχει στο εργαστήριο του 2022. Το επόμενο βραβείο παρουσιάστηκε από την Initiative Film και αφορά 6 μήνες συμβουλευτικών υπηρεσιών για την στρατηγική εξέλιξης στο πρότζεκτ Baby, σε σκηνοθεσία Νίκου Κυρίτση και παραγωγή Μαρίας Δρανδάκη (Ελλάδα), οι οποίοι ευχαρίστησαν θερμά για το βραβείο. Αμέσως μετά, κλήθηκε να δώσει το βραβείο CNC Award ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Ελλάδα Nicolas Eybalin. «Για αυτή τη γενναιόδωρη και ανοιχτόκαρδη ιστορία σε μια μεταβατική περίοδο για τον κόσμο και τη χώρα των κινηματογραφιστών, αλλά και για το πώς μπορούμε να συλλάβουμε την ομορφιά και το γέλιο στην πιο άσχημη περίσταση που ένα παιδί θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, η επιτροπή έδωσε το γαλλικό CNC (CENTRE NATIONAL DU CINEMA ET DE L’ IMAGE ANIMEE) Development Award αξίας 8.000 ευρώ στο 2000: A Post – War Odyssey, σε σκηνοθεσία Zgjim Teziqi και παραγωγή Valmira Hysemi, Plan Bee Films (Κόσοβο).* Εμφανώς συγκινημένοι, οι συντελεστές της ταινίας παρέλαβαν το βραβείο τους και ευχαρίστησαν την επιτροπή. *Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν θίγει τις θέσεις ως προς το καθεστώς, είναι δε σύμφωνος με την UNSCR 1244/1999 και τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου για τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.

Το κυρίως βραβείο 2|35 post-production award απονεμήθηκε στο Shibboleth της σκηνοθέτιδας Αλεξάνδρας Ματθαίου και της παραγωγού Τώνιας Μισιαλή, Bark like a Cat Films (Κύπρος). Το σκεπτικό της επιτροπής: «Παρότι δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο δίλημμα της σκηνοθέτιδας αν το να μένει κανείς ζωντανός μέχρι το τέλος του χρόνου είναι ευλογία ή κατάρα, θέλουμε να ζήσουμε για πάντα μέσα στο μαγικό κινηματογραφικό κόσμο που η σκηνοθέτις θέλει να δημιουργήσει με το Shibboleth». Μάλιστα, ανακοινώθηκε περαιτέρω ενίσχυση για τη σκηνοθέτιδα για να καταφέρει να μεταφέρει το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη, με την απονομή της διαπίστευσης PRODUCERS NETWORK για το Φεστιβάλ των Καννών του 2022 στην παραγωγό Τώνια Μισιαλή. Σειρά είχαν τα βραβεία Agora Works In Progress, με την κριτική επιτροπή που απαρτίστηκε από την Dorota Lech, Lead Programmer, Discover Section, Toronto IFF (Καναδάς), τον Νίκο Σμπιλίρη, παραγωγό, Boo Productions (Ελλάδα) και τη Simon Gabrielle, Acquisitions & Sales, Indie Sales (Γαλλία). Η κριτική επιτροπή δήλωσε εντυπωσιασμένη από την ποιότητα και την ποικιλομορφία των οκτώ πρότζεκτ που συμμετείχαν, διευκρινίζοντας πως η τελική ετυμηγορία ήταν πολύ δύσκολη. To Asterisk* Marketing Award κατέληξε στην Rusudan Perveli για το πρωτότυπο πρότζεκτ THREE JUMPS ONE, σκηνοθεσίας και παραγωγής Rusudan Perveli, Caucasian FILMPDROP, συμπαραγωγής Ranko Pauković – Editson (Γεωργία, Ολλανδία). Σκεπτικό: «Με την πρόθεση να υποστηρίξουμε τις γυναίκες σκηνοθέτιδες που αρθρώνουν στεντόρεια φωνή, το βραβείο πηγαίνει στη Rusudan και το πρότζεκτ THREE JUMPS, ONE. Πιστεύουμε πως πρόκειται για μια συναρπαστική σκηνοθετική φωνή από τη Γεωργία, μια χώρα με πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες, και θέλουμε να την υποστηρίξουμε σε αυτή την κρίσιμη φάση της καριέρας της». Το ERT Agora Works in Progress Award αξίας 2.000 ευρώ και του Musou AWARD που προσφέρει σύνθεση και παραγωγή για ένα αυθεντικό σάουντρακ, μουσική επίβλεψη και βοήθεια στην εξασφάλιση μουσικής για τη χρήση της ταινίας αλλά και υπηρεσίες ηχητικής παραγωγής δόθηκε στο SILENCE 6-9, σε σκηνοθεσία Χρήσου Πασσαλή και παραγωγή Μαρίας Δρανδάκη, Homemade Films (Ελλάδα) γιατί «γοητευτήκαμε από αυτή την μοναδική και γενναία οπτική στη μοντέρνα αγάπη και περιμένουμε το ντεμπούτο αυτής της πολλά υποσχόμενης ομάδας».

Agora Talks: Παρουσίαση έρευνας «Ευρωπαϊκά φεστιβάλ κινηματογράφου σε μετάβαση; Covid και όχι μόνο»

Στο πλαίσιο των Agora Talks του 62^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου, στην Αποθήκη Γ΄, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η παρουσίαση της έρευνας με θέμα «Πανευρωπαϊκά Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε Μετάβαση; Covid και όχι μόνο».

Η έρευνα εστιάζει την προσοχή της στο διάστημα Αύγουστος 2020-Ιούλιος 2021 και επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο τα φεστιβάλ αξιοποίησαν διαφορετικά μοντέλα θέασης: φυσικής παρουσίας, όπου τα φεστιβάλ λειτουργούν σε φυσικούς χώρους, υβριδικά, όπου τα φεστιβάλ συνδυάζουν τη φυσική παρουσία και τη διαδικτυακή θέαση, και online, όπου τα φεστιβάλ προέβαλαν ταινίες μόνο διαδικτυακά. Ο αριθμός των φεστιβάλ που συμμετείχαν στην έρευνα είναι 13, ενώ τα ερευνητικά δεδομένα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, 12 συνεντεύξεις με καλλιτεχνικούς διευθυντές, γενικούς διευθυντές και επικεφαλής προγράμματος. Αναλυτικότερα, τα κινηματογραφικά φεστιβάλ που συμμετείχαν ήταν τα παρακάτω: Κάννες, Μπερλινάλε, Βενετία, Σαν Σεμπαστιάν, Ζυρίχη, Κάρλοβι Βάρι, BFI του Λονδίνου, Ρότερνταμ, Θεσσαλονίκη, Γκέτεμποργκ, Γάνδη, Les Arcs και Δουβλίνο. Την έρευνα υποστήριξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το ερευνητικό πρόγραμμα CONEX-Plus του Πανεπιστημίου Carlos III της Μαδρίτης, αλλά και η Γερουσία του Βερολίνου.

Την εκδήλωσε προλόγισε η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ελίζ Ζαλαντό. «Η κατάσταση στην πανδημία ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τα φεστιβάλ. Κάναμε αυτήν την έρευνα γιατί αισθανθήκαμε πως πρέπει να καταγράψουμε την κατάσταση αυτή με ένα συστηματικό τρόπο. Επιλέξαμε τα φεστιβάλ που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Δεν επικεντρωθήκαμε στις αγορές, διότι είχαν τα δικά τους προβλήματα, αλλά στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ διότι λειτουργούμε κάτω από παρόμοιο πλαίσιο. Η κατάσταση άλλαζε συνέχεια. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να μαζέψεις δεδομένα», σημείωσε σχετικά.

Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσίασε ο Dr. Roderik Smits, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης. Όπως ο εξήγησε, τα φεστιβάλ με το μεγαλύτερο διεθνές γόητρο, όπως της Βενετίας, των Καννών και του Βερολίνου, επέλεξαν να επιμένουν στο μοντέλο της φυσικής παρουσίας. Ο κ. Smit επισήμανε πως η τάση αυτή επεξηγείται μέσα από τις πρόσθετες λειτουργίες τους. «Είναι φεστιβάλ πουφιλοξενούν τις μεγαλύτερες πρεμιέρες διεθνών και εθνικών ταινιών και ειδικά ταινιών υψηλού καλλιτεχνικού γοήτρου. Είναι επίσης φεστιβάλ που στηρίζονται πολύ στη εμπειρία της μεγάλης οθόνης. Επιπλέον, συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομία της έδρας τους ή της χώρας τους. Δεν μπορώ να φανταστώ τα φεστιβάλ αυτά να λειτουργούν μέσα από ένα διαφορετικό μοντέλο», επισήμανε.

Συνέχισε λέγοντας πως η εμπειρία της μεγάλης οθόνης είναι δύσκολο να αναπαραχθεί μέσα από online προβολές. «Η εμπειρία της μεγάλης οθόνης αφορά τη συλλογική παρακολούθηση ταινιών με χαρακτηριστικά υψηλής ποιότητας εικόνας και ήχου. Υπάρχουν, ωστόσο, πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρει το υβριδικό μοντέλο, το οποίο, όπως αποκάλυψε η έρευνα, είναι εν τέλει αυτό που προτιμήθηκε ως εναλλακτική από τα περισσότερα φεστιβάλ. Διευκολύνονται διαδικασίες όπως η συνεργασία των κριτικών επιτροπών, η ένταξη κριτικών κινηματογράφου και άλλων μέσων επικοινωνίας που αυξάνουν την αναγνωρισιμότητα του φεστιβάλ και των ταινιών, η οργάνωση δραστηριοτήτων για την αύξηση του ενδιαφέροντος του κοινού όπως τα Q&A, ενώ δίνονται και επαυξημένες δυνατότητες δικτύωσης μεταξύ των διαφορετικών συντελεστών της βιομηχανίας του κινηματογράφου. Δίνεται επίσης ευελιξία στο κοινό, ενώ αυξάνεται η προσβασιμότητα και η συμμετοχικότητα», τόνισε.

Τη θέση αυτή υποστήριξε και η Ελίζ Ζαλαντό, η οποία εξήγησε πως το Φεστιβάλ αγκάλιασε το υβριδικό μοτίβο, λαμβάνοντας σημαντικά οφέλη.«Στην αρχή υπήρχε αβεβαιότητα. Τα φεστιβάλ φοβόντουσαν ότι θα χάσουν την ταυτότητά τους. Δεν ξέραμε αν ο κόσμος θα αγόραζε τα εισιτήρια για τις ηλεκτρονικές προβολές και φοβηθήκαμε ότι ίσως για το κοινό να μην έβγαζε νόημα. Είχε όμως μεγάλη απήχηση τελικά και μέσα από αυτή τη διαδικασία διευρύναμε το κοινό μας. Ειδικά όσον αφορά το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, παρατηρήσαμε ότι το 40% του κοινού που αγόραζε τα εισιτήρια για τις διαδικτυακές προβολές δεν είχε έρθει ποτέ στο φεστιβάλ. Οπότε, με αυτό το μοντέλο μπορέσαμε να προσεγγίσουμε περισσότερους πολίτες», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Σε σχετική ερώτηση του κοινού για το μέλλον των φεστιβάλ και τη σύνδεσή του με το μέλλον οπτικοακουστικής αγοράς, η κ. Ζαλαντό υποστήριξε πως το υβριδικό μοντέλο θα κυριαρχήσει. «Πρέπει να είμαστε υβριδικοί. Και οι αγορές θα γίνουν υβριδικές. Το μέλλον των φεστιβάλ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον των αγορών. Δεν είμαστε ο μόνος παίκτης στη βιομηχανία αυτή. Μην ξεχνάμε, επίσης ότι πολλά φεστιβάλ είναι και αγορές την ίδια στιγμή. Δεν ανησυχώ για τα φεστιβάλ βραχυπρόθεσμα. Έχουμε αυξήσει το κοινό μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Σκεφτείτε ότι πλατφόρμες streaming όπως το Netflix διοργανώνουν φεστιβάλ ταινιών. Μεγαλύτερη ανησυχία έχω για τους διανομείς. Θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για αυτούς», δήλωσε χαρακτηριστικά. Από τη μεριά του ο κ. Smit, δήλωσε επιφυλακτικός. «Εγώ βλέπω τις πλατφόρμες ως έναν κίνδυνο. Πρέπει να δώσουμε να δώσουμε ακόμα περισσότερα στο κοινό, απ’ ότι ήδη δίνουμε», σημείωσε.

Η κ. Ζαλαντό επισήμανε ακολούθως την ανάγκη να στηριχθεί η κουλτούρα της αίθουσας.«Πρέπει να στηρίξουμε τις αίθουσες, να τις προστατέψουμε. Τα αποκλειστικά διαδικτυακό μοντέλο δεν μπορεί να δουλέψει. Τα φεστιβάλ είναι εκδηλώσεις κοινότητας. Δεν είμαστε streamers, αυτό το κάνουν οι πλατφόρμες και μάλιστα πολύ καλά», είπε η κ. Ζαλαντό. Όπως εξήγησε, μάλιστα, στο τέλος της παρουσίασης, ο καλύτερος τρόπος να στηριχθεί η αίθουσα είναι μέσω της διαρκούς δραστηριοποίησης. Τα φεστιβάλ πρέπει να δηλώνουν συνεχώς την παρουσία τους και να δίνουν κάτι ξεχωριστό στο κοινό. «Εάν θέλεις ο κόσμος να σηκωθεί από το καναπέ του και να έρθει στο φεστιβάλ πρέπει να του δώσεις κίνητρο. Το να έχεις παρουσία όλο το έτος μέσα από δράσεις και εκδηλώσεις βοηθάει πολύ. Όπως και το να βρίσκεσαι σε επαφή με τοπικούς οργανισμούς, φορείς, ενώσεις, μουσεία. Πρέπει, επίσης, να τους δίνεις το αίσθημα της αποκλειστικής στιγμής. Ότι, δηλαδή, αν δεν έρθουν στην αίθουσα θα χάσουν κάτι μοναδικό που δεν θα επαναληφθεί», κατέληξε σχετικά.

Τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, πραγματοποιήθηκε προβολή της ταινίας Άγρια συμμορία του Σαμ Πέκινπα, που επέλεξε ο Πάνος Βουτσαράς στο πλαίσιο της carte blanche που παραχωρεί το 62ο ΦΚΘ στους καλεσμένους του μεγάλου αφιερώματος στο μοντάζ, «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του». Οι εννέα κορυφαίοι μοντέρ από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, που θα παραδώσουν σεμινάρια και masterclasses στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης, επέλεξαν ο καθένας από μία ταινία που θεωρούν εμβληματική για την τέχνη του μοντάζ ή που έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την καριέρα τους.

Agora Talks: «Ξαναχτίζοντας τη μηχανή μιας ιστορίας: Η επιχειρηματική υπόθεση για ριζοσπαστική ένταξη σε κινηματογράφο και τηλεόραση την εποχή του streaming».

Στο πλαίσιο των Agora Talks του 62^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου στην Αποθήκη Γ΄, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρουσίαση με θέμα «Ξαναχτίζοντας τη μηχανή μιας ιστορίας: Η επιχειρηματική υπόθεση για ριζοσπαστική ένταξη σε κινηματογράφο και τηλεόραση την εποχή του streaming».

Με τη φράση «Αυτοί που λένε τις ιστορίες κυβερνάνε τον κόσμο» εισήγαγε ο σκηνοθέτης και ειδικός στα ΜΜΕ, Nusrat Durrani, το κοινό στο θέμα της παρουσίασής του, που αφορούσε την ανάδειξη ενός νέου τρόπου αφήγησης στην οπτικοακουστική βιομηχανία. Ο κ. Durrani υποστήριξε ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει το δυτικό πρότυπο εξιστόρησης και να δώσει τη θέση του σε ένα νέο, πιο συμπεριληπτικό μοντέλο. «Έχουμε δύο επιλογές. Ή να συνεχίσουμε να λέμε τις ίδιες ιστορίες που πάντα λέγαμε μέσα από τις χολιγουντιανές παραγωγές, αναμασώντας το παρελθόν και τα δυτικά πρότυπα ή να φτιάξουμε μια νέα αφήγηση που να αντανακλά όλους μας», εξήγησε.

Όπως επισήμανε, τα δυτικά πρότυπα ιστοριών είναι υπερβολικά περιορισμένα και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα των ανθρώπων. «Πρέπει να μπορώ να βλέπω κάποιον σαν εμένα σε αυτές τις ιστορίες, τις ταινίες, τις σειρές. Το κοινό θέλει αυθεντικές ιστορίες με χαρακτήρες με τους οποίους μπορεί να ταυτιστεί». Ο κ. Durrani παρουσίασε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα, συμπεριληπτική αφήγηση των καιρών μας. «Αρχικά, πρέπει να συνδεθούμε στο νέο οικοσύστημα. Υπάρχουν τόσες ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί. Τόσες φωνές, που έχουν υπέροχες ιστορίες να αφηγηθούν. Τόσοι τόποι που δεν έχουμε εξερευνήσει δημιουργικά», σημείωσε.

Το επόμενο σημαντικό βήμα, όπως εξήγησε, είναι να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν, μιας και το δυτικό πρότυπο αφηγήσεων απορρίπτει την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ο κ. Durrani επισήμανε πως ήρθε η ώρα να τιμήσουμε όλες τις διαφορετικές ταυτότητες των ανθρώπων αυτού του κόσμου. «Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας είτε απουσιάζει από τις αφηγήσεις είτε εμφανίζεται ως καρικατούρα. Πού βρίσκονται οι ιθαγενείς πληθυσμοί, οι φυλές, οι πρόσφυγες, οι μειονότητες, οι μουσουλμάνοι, οι LGBTQ, οι ηλικιωμένοι, οι φτωχοί, τα άτομα με αναπηρία; Γιατί δεν λέγονται ιστορίες για αυτούς; Ποιος θα πει τις ιστορίες τους; Τα άτομα αυτά είναι αόρατα για τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας. Πρέπει να τους δώσουμε φωνή», τόνισε.

Όπως επισήμανε, κάθε μία από τις παραπάνω ομάδες κρύβει μέσα της έναν ανεκμετάλλευτο πλούτο ιστοριών, αφηγήσεων και εμπειριών που πρέπει να ειπωθούν, αν θέλουμε κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε μια συλλογική αφήγηση που να μας αντικατοπτρίζει όλους.  «Οι ιστορίες των ιθαγενών που είναι αόρατοι μέσα στις χώρες τους. Των εκτοπισμένων πληθυσμών και προσφύγων που ξεπέρασαν τρομερές δυσκολίες. Των Μουσουλμάνων του πλανήτη που συνήθως συνδέονται με την έννοια της βίας. Των Ρομά, που διατηρούν την ταυτότητά τους παρά τις διακρίσεις σε βάρος τους. Της νεολαίας των αναπτυσσόμενων χωρών με τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Των ηλικιωμένων. Των μειονοτήτων, τις οποίες η βιομηχανία αντιμετωπίζει ως μη υπαρκτές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες; Υπάρχει τόσος ανεκμετάλλευτος πλούτος αφηγήσεων», τόνισε.

Αναφερόμενος ειδικά στο παράδειγμα της Ελλάδας, εξήγησε πως η πλούσια μυθολογία της, η γεωγραφική θέση της, αλλά και η σύγχρονη πραγματικότητά που βιώνει, της δίνουν μεγάλα περιθώρια όσον αφορά τον εμπλουτισμό της αφήγησης. «Οι Έλληνες ως λαός έχουν τεράστιο πλούτο ιστοριών και μυθολογίας. Τα Βαλκάνια στα οποία ανήκουν είναι ένας ανεξερεύνητος τόπος, γεμάτος με εκπληκτικές ιστορίες που πρέπει να ειπωθούν. Υπάρχουν, επίσης, τόσες ταλαντούχες νέες φωνές που μπορούν να δώσουν μια νέα οπτική στις τοπικές αφηγήσεις. Και η έλευση των προσφύγων δίνει πλούσιο υλικό αφήγησης», επισήμανε.

Φτάνοντας στο τρίτο μέρος της παρουσίασής του, ο κ. Durrani εξήγησε, πως για να δημιουργήσουμε αυτή τη νέα αφήγηση πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη δημιουργικότητα. Κι αυτό θα το καταφέρουμε μέσα από την εκ νέου πλαισίωση του πλανήτη και την εμβάθυνση της θεματολογίας. «Η Αφρική και η Ασία και οι κάθε είδους τοπικοί πληθυσμοί δεν μπορούν να αποτελούν απλώς το φόντο των ιστοριών για τους λευκούς. Ήρθε η ώρα να ψάξουμε βαθύτερα στις τοπικές ιστορίες και μυθολογίες. Είναι, επίσης σημαντικό να προβάλλουμε τις γλώσσες των λαών, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την έννοια της ταυτότητας»,  εξήγησε.

Τον επαναπροσδιορισμό της δημιουργικότητας θα τον επιτύχουμε, όπως υποστήριξε και μέσω του φιλτραρίσματος του υλικού, υπό το πρίσμα της ίσης εκπροσώπησης, αλλά και μέσω της τοποθέτησης της κάμερας στα χέρια των νέων δημιουργών και των γυναικών. «Οφείλουμε να φιλτράρουμε το υλικό μέσα από το φίλτρο της δίκαιης εκπροσώπησης. Οφείλουμε να δώσουμε φωνή σε νέα τοπικά ταλέντα. Και να αφήσουμε τις γυναίκες να πουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες. Στο δυτικό πρότυπο αφήγησης κυριαρχούν οι οπτικές των αντρών», επισήμανε.

Ο κ. Durrani κατέληξε πως μόνο μέσα από την υιοθέτηση όλων των παραπάνω πρακτικών θα καταφέρουν οι εταιρείες να ανταποκριθούν στα αιτήματα της νέας εποχής και να συνεχίσουν να είναι πετυχημένες. «Το κοινό είναι πιστό σε πλατφόρμες στις οποίες βλέπει αυθεντικές ιστορίες για τον εαυτό του. Ήρθε η ώρα να αλλάξει η αφήγηση αυτού του κόσμου. Είναι επιχειρηματική επιταγή. Ο κόσμος θέλει να δει όλες τις ιστορίες».

Carte Blanche Πάνος Βουτσαράς: προβολή της ταινίας Άγρια συμμορία του Σαμ Πέκινπα

Ο Πάνος Βουτσαράς, μεταξύ των εκλεκτών προσκεκλημένων του αφιερώματος, μίλησε πριν την προβολή της ταινίας και σημείωσε τα εξής: «Η Άγρια συμμορία εδραιώνει το πόσο σημαντική είναι η διαδικασία του μοντάζ και του post production στο Χόλιγουντ. Το σημαντικό στην ταινία αυτή ήταν πως γυρίστηκε με 6 διαφορετικές κάμερες, με διαφορετικά καρέ, τόσο slow motion όσο και accéléré». Πολύ σημαντική ήταν επίσης, όπως ανέφερε ο Πάνος Βουτσαράς, η συνεργασία του Πέκινπα με τον άβγαλτο -τότε- Λου Λομπάρντο, τον μοντέρ της ταινίας, ο οποίος δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στον κινηματογράφο και ήταν γνωστός μόνο από την τηλεόραση. «Μετά το πέρας των γυρισμάτων, ο Πέκινπα και ο Λομπάρντο έμειναν άλλους έξι μήνες στο Μεξικό για να ολοκληρώσουν το μοντάζ της ταινίας. Ο Λομπάρντο τού έδειξε ένα επεισόδιο από ένα σίριαλ που είχε κάνει, όπου χρησιμοποίησε γρήγορα και αργά πλάνα σε διαδοχή, για να δημιουργήσει ένταση», δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Το σημαντικότερο ήταν πως διαφορετικές τεχνικές λήψης χρησιμοποιήθηκαν και αξιοποιήθηκαν πρώτη φορά στη διαδικασία του post-production και στο μοντάζ. Το αρχικό υλικό αποτελούταν από 3.650 πλάνα, γεγονός που καθιστά την Άγρια συμμορία την ταινία με τα περισσότερα cut στην ιστορία του σινεμά, την ημερομηνία της κυκλοφορίας της», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Την είδα πρώτη φορά κάπου μέσα στη δεκαετία του 80’», συνέχισε, «και αυτό που τη διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες ταινίες είναι η απουσία ενός και μόνο ήρωα. Αντιθέτως, υπάρχει μια ομάδα ηλικιωμένων παρανόμων, οι οποίοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις επερχόμενες αλλαγές, που δρομολογούν τόσο η Μεξικανική Επανάσταση όσο και ταυτόχρονη Βιομηχανική Επανάσταση. Η μόνη γνώση των παρανόμων του 1913, τότε που η αμερικανική Δύση βίωνε έναν αργόσυρτο θάνατο, ήταν ο νόμος των όπλων. Μία ακόμη ενδιαφέρουσα τεχνική, είναι η επιτάχυνση του μοντάζ στις σκηνές μάχης, όπου βλέπουμε τρεις διακριτές φάσεις: την προετοιμασία, τη μάχη και τον απόηχο. Η βασική επιθυμία του Πέκινπα ήταν να νιώσει ο θεατής πως τον πυροβολούν, να βιώσει το χάος της βίας», κατέληξε, ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του.

Δείτε επίσης :