Η Άννα λέει παραμύθια σε ελληνόπουλα της Σουηδίας

Στην 25χρονη Άννα αρέσει να διηγείται ιστορίες. Μα η δική της ιστορία είναι η πιο συναρπαστική: μια Ελληνίδα μεταναστευτικής καταγωγής διοργανώνει αφηγήσεις παραμυθιών στην ελληνική γλώσσα σε παιδιά μεταναστών που ζουν στη Σουηδία.

Ο χώρος της Διεθνούς Βιβλιοθήκης της Στοκχόλμης φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια αφηγήσεις παραμυθιών σε διάφορες γλώσσες. Έλειπαν, ωστόσο, τα ελληνικά και η ψυχολόγος Άννα Ιζουντουεμόι, που ζει στη σουηδική πρωτεύουσα, πρότεινε στη διοίκηση της βιβλιοθήκης να αναλάβει τη διοργάνωση αντίστοιχης δράσης και για τα ελληνόπουλα που ζουν εκεί.

Η πρώτη αφήγηση πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου με τη συμμετοχή επτά παιδιών, ακολούθησε μια δεύτερη τον Νοέμβριο, οπότε οι μικροί ακροατές ήταν διπλάσιοι, ενώ η τρίτη στη σειρά υλοποιείται σήμερα. «Πρόκειται για μια δράση που με χαροποιεί και με ενθουσιάζει. Έρχονται να παρακολουθήσουν τις αφηγήσεις και άνθρωποι που μένουν μία ώρα μακριά από τη Στοκχόλμη και αυτό για μένα είναι σημαντικό», λέει η Άννα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Η δράση είχε την υποστήριξη της ελληνικής πρεσβείας και των ελληνικών σχολείων της Στοκχόλμης και σχεδιάζεται να οργανώνεται μία Κυριακή το μήνα.

Την αφήγηση παραμυθιών πλαισιώνουν και άλλες δραστηριότητες, όπως παιχνίδι, ζωγραφική και μουσική. «Μιλάμε για παιδιά που είναι δίγλωσσα και το επίπεδο ελληνικών τους δεν είναι ίδιο, οπότε προσπαθώ να προσαρμόσω την αφήγηση στα παιδιά που έχω απέναντί μου. Το να κάνω την αφήγηση λίγο πιο βιωματική βοηθάει», μας εξηγεί.

Στη Διεθνή Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης υπάρχει τμήμα ελληνικής λογοτεχνίας, όπου γονείς και παιδιά μπορούν να δανείζονται βιβλία στα ελληνικά. Οι αφηγήσεις παραμυθιών πραγματοποιούνται στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα που παρέχει η Βιβλιοθήκη για όλες τις γλώσσες.

Η Άννα έχει μεγάλη αγάπη για τα παραμύθια. Διηγούταν άλλωστε πολλά και στη μικρή της αδελφή. Γράφει, επίσης, τα δικά της παραμύθια και ελπίζει κάποια στιγμή να εκδοθούν. Το σημαντικό για εκείνη, όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι «η έκφραση, να εκφράζεται ο άνθρωπος και να δημιουργεί».

Την ελληνική γλώσσα αναδεικνύει η Άννα και μέσα από τη συμμετοχή της σε γκρουπ εκμάθησης γλωσσών, τα language cafes. Μαζί με έναν συμφοιτητή της οργανώνουν ένα τέτοιο γκρουπ στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και δίνουν την ευκαιρία σε άλλους φοιτητές να μάθουν ελληνικά πίνοντας καφέ και κάνοντας συζητήσεις.

Η Άννα Ιζουντουεμόι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η μητέρα της είναι από την Ουγκάντα και ο πατέρας της από τη Νιγηρία. Και οι δύο μετανάστευσαν σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και έκαναν έξι παιδιά.

Η Άννα βρέθηκε στη Σουηδία λόγω απόσπασης της μητέρας της. Τελείωσε το λύκειο στο Διεθνές Σχολείο της Στοκχόλμης, όπου σήμερα εργάζεται. Στη συνέχεια, επέστρεψε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Ψυχολογίας, ενώ σήμερα ζει και πάλι στη Στοκχόλμη, όπου κάνει το μεταπτυχιακό της στο Emotion Psychology.

«Πάντα με ενδιέφεραν οι ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα μέσα στο διαπολιτισμικό πλαίσιο», εξηγεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Ως παιδί μεταναστευτικής καταγωγής μπορεί να με έχει επηρεάσει η αντιμετώπιση που είχα ή το πώς αλληλοεπιδρούσα με άλλους ανθρώπους στο σχολικό και πανεπιστημιακό περιβάλλον», τονίζει.

Η αγάπη της για τον άνθρωπο είναι αυτή που την οδήγησε να δουλέψει εθελοντικά σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως στο Χαμόγελο του Παιδιού, και αργότερα να εργαστεί στο The HOME Project. «Έχω κερδίσει πολλά από την επαφή μου με τον εθελοντισμό. Πιστεύω ότι μαθαίνεις και τον εαυτό σου, ποιος είσαι, μέσα από αυτό. Όπου υπάρχει ανάγκη, θέλω να προσφέρω», μας εξομολογείται.

Τη ρωτάμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως παιδί μεταναστευτικής καταγωγής στην Ελλάδα. Αποφεύγει να απαντήσει και διευκρινίζει: «Το τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένα παιδί μεταναστευτικής καταγωγής στην Ελλάδα είναι ευρέως γνωστό. Αυτό που μπορώ να πω ως Άννα που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα είναι ότι, αν θέλεις να προσφέρεις εθελοντικά, όποια εμπόδια και να υπάρχουν μπορείς να το κάνεις. Υπάρχουν ευάλωτες ομάδες και όταν ασχολείσαι, κερδίζεις από αυτό. Ο εθελοντισμός είναι μια μορφή επικοινωνίας και η επικοινωνία μειώνει τις προκαταλήψεις».

Μαρία Κουζινοπούλου ΑΠΕ