Απεριόριστα ρεπό: Ένας μεγάλος μύθος
Είναι τελικά τα απεριόριστα ρεπό πράγματι… απεριόριστα;
Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το να δίνεις στους εργαζόμενους απεριόριστα ρεπό αποτρέπει τελικά τους τελευταίους από το να κάνουν διακοπές.
Τι ισχύει όμως;
Το 2014, η ηγεσία της εταιρίας διαχείρισης μέσων κοινωνικής δικτύωσης “Buffer” παρατήρησε κάτι περίεργο: Παρά την απεριόριστη πολιτική αδειών που εφαρμόστηκε το 2012, οι εργαζόμενοι μετά βίας έκαναν διακοπές…
Για να ενθαρρυνθούν, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να πάρουν περισσότερα ρεπό, η “Buffer”– που απασχολεί άτομα παγκοσμίως, κυρίως σε ΗΠΑ και Ευρώπη – εισήγαγε ένα νέο κίνητρο: ένα ετήσιο επίδομα διακοπών 1.000 δολαρίων για κάθε εργαζόμενο και επιπλέον 500 δολάρια ανά συνεργάτη ή μέλος της οικογένειας. Η επιτυχία ήταν βέβαιη και η κίνηση κόστισε πολύ στην εταιρεία. Γι΄αυτό, η buffer απέσυρε την εν λόγω πολιτική τον Ιούνιο του 2016.
Αργότερα, το ίδιο έτος, η εταιρεία αντί να προσφέρει απεριόριστη άδεια, αποφάσισε να ενθαρρύνει τους υπαλλήλους της να παίρνουν τουλάχιστον 15 εργάσιμες ημέρες ρεπό ετησίως.
Η πολιτική αυτή που εφάρμοζε η εταιρεία ήταν σίγουρα ασυνήθιστη. Μπορεί οι ατελείωτες διακοπές να ακούγονταν ως κάτι το μεγαλειώδες, ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν εντελώς διαφορετικά.
Και τούτο διότι, συχνά, οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο έλεος του φόρτου εργασίας, των διευθυντικών στελεχών και της εταιρικής κουλτούρας, μια κατάσταση που μπορεί να τους αποθαρρύνει από τη λήψη άδειας.
Μια καταπονημένη χώρα
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη ανεπτυγμένη χώρα χωρίς νόμο που να υποχρεώνει τους εργοδότες να προσφέρουν διακοπές στους εργαζόμενους. Περίπου το 77% των εργοδοτών στις ΗΠΑ προσφέρουν αμειβόμενες διακοπές στους εργαζόμενους, αλλά το ποσό ποικίλλει από επιχείρηση σε επιχείρηση.
Κι όμως, το σύνολο των εργαζομένων των ΗΠΑ λαμβάνουν λιγότερες άδειες σε σύγκριση με πολλές άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Το 2014, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) διαπίστωσε ότι οι Αμερικανοί εργάστηκαν περίπου 1.789 ώρες ετησίως, με αποτέλεσμα να καταλάβουν την 16η θέση σε σύγκριση με το Μεξικό, που έλαβε την πρώτη θέση με 2.228 ώρες και τη Γερμανία, που άγγιξε τις 1.366 ώρες.
Αντίθετα, κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεούται από το νόμο να προσφέρει τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες αμειβόμενων διακοπών, με ποικίλες πολιτικές δεδουλευμένων ανά χώρα (η Αυστρία αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο με 35 ημέρες διακοπών ετήσιων). Ομοίως, στη Νέα Ζηλανδία, οι εργοδότες πρέπει να παρέχουν στους εργαζομένους τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες αμειβόμενων διακοπών, με εξαίρεση τις δημόσιες αργίες ή την άδεια ασθενείας.
Στη Buffer, η αλλαγή αναφορικά με την άδεια οδήγησε σε σύγχυση. Οι εργαζόμενοι αγωνίστηκαν για να καταλάβουν πόσα ρεπό θα μπορούσαν να πάρουν.
Θέλουμε οι εργαζόμενοί μας να έχουν τον πιο ισορροπημένο τρόπο ζωής “, είπε πάντως ο Hailley Griffis, επικεφαλής των σχέσεων δημοσίων σχέσεων του Buffer.
Η αποφυγή αυτής της σύγχυσης είναι ένα μεγάλο θέμα μεταξύ των εταιρειών που έχουν αλλάξει την απεριόριστη άδεια σε ελάχιστη. Ο Josh Pigford, Διευθύνων Σύμβουλος της Baremetrics, μιας απομακρυσμένης πλατφόρμας ανάλυσης και πρόβλεψης, με βάση το Σαν Φρανσίσκο, έδωσε τέλος στην απεριόριστη πολιτική αδειών επειδή οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τα όρια.
Τώρα, κάθε εργαζόμενος πρέπει να λαμβάνει τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες άδειας ετησίως. Η Baremetrics παρακολουθεί τις ημέρες ελεύθερης διαμονής μέσω ενός δημόσιου υπολογιστικού φύλλου, δείχνοντας τους υπαλλήλους που βρίσκονται σε καλό δρόμο για να φτάσουν στο ελάχιστο απαιτούμενο.
Στην εταιρία Authentic Jobs που εδρεύει στη Φλόριντα, οι εργαζόμενοι ανησυχούσαν ότι η λήψη πάρα πολλών αδειών θα προκαλούσε προβλήματα με τους συναδέλφους τους. Σύμφωνα με τον ιδρυτή και τον πρώην CEO Cameron Moll: «Πάντα σκέφτεστε ,«Ωχ, πρέπει πραγματικά να πάρω τώρα άδεια, επειδή ο συνάδελφός μου δεν έχει πάρει εδώ και τόσο καιρό».
Μόλις η συγκεκριμένη πολιτική αλλάξει, οι επιπτώσεις της νέας εκδηλώνονται γρήγορα. Ο Moll λέει ότι υπάρχει μια “άμεση ψυχική απελευθέρωση” σε όλους τους υπαλλήλους.
Οι υποστηρικτές του μοντέλου απεριόριστης άδειας υποστηρίζουν ότι ενισχύει την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του προσωπικού και την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Σε άρθρο του 2018, ο Jenn Burton, διευθυντής ανθρώπινου δυναμικού στην πλατφόρμα Equivity, που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο, έγραψε: “Ο εργοδότης που προσφέρει απεριόριστα ρεπό, λέει ουσιαστικά στους υπαλλήλους του ότι η εμπιστοσύνη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οργάνωσής τους. ”
Ο Jiayi Bao, υποψήφιος διδάκτωρ στο Wharton School of Business του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, πιστεύει ότι η απεριόριστη άδεια λειτουργεί καλύτερα σε “ομάδες με μεγαλύτερη συνοχή καθώς και όταν οι εταιρείες παρέχουν τις απαραίτητες κουλτούρες και συστήματα”.
Τις περισσότερες φορές, είναι στη διάθεση της διοίκησης να δημιουργήσει μια κουλτούρα όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται άνετα μέσω αδειών, λέει ο Sir Cary Cooper, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Πολλά αφεντικά δεν λαμβάνουν υπόψη τη σημασία λήψης άδειας για τους εργαζομένους.
Ο Melis Gurol, σύμβουλος με έδρα τη Νέα Υόρκη, αναφέρει σχετικά “Ξεκίνησα την επιχείρησή μου το Φεβρουάριο του 2017 και κατά το πρώτο έτος πήρα άδεια μόνο μια μέρα … επειδή δεν έχουμε προσδιορισμένο αριθμό ημερών άδειας πιεζόμουν να αποδείξω στον εαυτό μου ότι δεν πρέπει να πάρω πολλές μέρες άδεια», λέει χαρακτηριστικά ο 29χρονος.
Δημιουργία επιλογών
Τελικώς, οι πολιτικές ελάχιστων αδειών κατά πολλούς δεν λειτουργούν αποκλειστικά με «εμπιστοσύνη» στους υπαλλήλους και δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλες τις επιχειρήσεις.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι εντελώς αδύνατο, σύμφωνα με τον Moll. “Κατά τη γνώμη μου, (μια τέτοια πολιτική) ενδυναμώνει τους εργαζομένους… και παρέχει σε αυτούς τη δυνατότητα να αποφασίσουν τι θέλουν και δεν θέλουν να κάνει με το χρόνο τους”.
Εσείς, αλήθεια, τι λέτε;
Με πληροφορίες από ΒΒC
