Η δεύτερη ανάγνωση των σχέσεων: Η Παρεξήγηση
Μια ψυχολόγος εισχωρεί στα άδυτα της σχέσης δυο ανθρώπων. Έρωτας, δέσμευση, συντροφικότητα, συμβίωση. Όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε περπατώντας στα δύσκολα μονοπάτια των σχέσεων.
Εσύ. Ναι, εσύ που κάποτε γνώρισες έναν ενδιαφέροντα τύπο, μία γοητευτική κοπέλα και ξεκίνησες να βγαίνεις βόλτες, να γελάς και να κοιμάσαι αγκαλιά. Εσύ. Ναι, εσύ που ταραζόσουν όταν ήταν απέναντί σου, γιατί σου άρεσε. Σου άρεσε πολύ. Ταραζόσουν, όταν έβλεπες πως εξελίσσονταν όμορφα η μεταξύ σας επαφή και σου φαινόταν ύποπτο.
Καραδοκούσες, το ξέρω, πως καραδοκούσες να βρεις το κουσούρι, το μελανό σημείο. Δεν μπορεί, να το! Κι έστηνες παγίδες για να γλιστρήσει, για να μην τσουλήσει η επαφή. Και να το! Το έκανε το λάθος, το είδαμε όλοι μας άλλωστε -χειροκρότημα-, έχεις απόλυτο δίκιο. Μα και βέβαια, δεν σε καταλαβαίνει, θα σε ταλαιπωρήσει, δεν σε νιώθει παιδάκι μου. Φαντάσου στο μέλλον τι έχει να γίνει, αν αυτά είναι τα πρώτα δείγματα κακής συμπεριφοράς.
Ευκαιρία λοιπόν τώρα να τελειώνει η ιστορία, πριν δεθείς, γιατί –μεταξύ μας τώρα- το είδες πως δενόσουν και δεν σου άρεζε διόλου που έχανες λίγο τον έλεγχο της κατάστασης. Τί κατάλαβες, λοιπόν, και τις προηγούμενες φορές που αφέθηκες; Άντε λοιπόν, μην το καθυστερείς, ρίξε. Ρίξε στο κεφάλι. Πυροβόλα, ντε. Έτσι, μπράβο! Ανακούφιση, ε; Μαγεία. Τώρα πια δεν έχεις κάτι να ρισκάρεις, άρα ούτε και κάτι να χάσεις. Μπράβο!
Σιωπή, για την ακρίβεια άκρα του τάφου σιωπή. Ωχ, γιατί δεν μπορείς να κουνήσεις τα πόδια σου; Κι αυτά τα αίματα, τίνος είναι αυτά τα αίματα; Ποιον ακριβώς πυροβόλησες; Μη μου πεις; Αποκλείεται! Αποκλείεται, σου λέω να ήσουν εσύ. Αφού, εσύ είχες απόλυτο δίκαιο. Τα χειροκροτήματα, οι φίλοι, η περηφάνια, το δίκαιο, όλα αυτά πού τα πας; Μα τι μου λες; Υπερβολική, τιμωριτική και τελεσίδικη η αντίδρασή σου; Μα τι μου λες; Αλλιώς τα είχαμε συμφωνήσει, δεν ακούω κουβέντα. Δεν με νοιάζει που δεν μπορείς να κουνηθείς, δεν με ενδιαφέρει που αιμορραγείς, ούτε που θέλεις να καταπραϋνθείς και να είσαι καλά με έναν άλλον άνθρωπο.
Ορίστε; Τί ακριβώς προσπαθείς να μου πεις, ότι αυτό που σε ώθησε να ρίξεις τη σφαίρα δεν ήταν στην ουσία αυτό που συνέβη κι η συμπεριφορά του Άλλου, αλλά παρελθοντικά σου βιώματα που έπαιξαν σαν κασέτα και χωρίς να το καταλάβεις βγήκαν σαν φαντάσματα με αφορμή το τρέχον γεγονός; Τι μου λες, ότι αυτό που σου έκανε ο Άλλος σε ώθησε να αντιδράσεις σχεδόν αντανακλαστικά και χωρίς δεύτερη σκέψη και στην άκρη του μυαλού σου είχες αυτό που συνέβη στο ‘εκεί κι όχι στο ‘εδώ και τώρα’. Κι ακριβώς επειδή είναι βίωμα που αντανακλά τις παρελθοντικές σου εμπειρίες, πιστεύεις πως είναι δεδομένες τόσο δεδομένες, και σαν αυτό-εκπληρούμενες προφητείες θα επιβεβαιώνονται ξανά και ξανά; Παλάβωσες;
Α, εγώ δεν σε καταλαβαίνω! Σταμάτα, μη φεύγεις, μην κλείνεσαι. Κάτσε να τα βάλουμε σε μια σειρά. Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά εσύ πήγαινες αρχικά να σκοτώσεις τον Άλλον και την επαφή μεταξύ σας γιατί είδες κάτι που δεν σου άρεσε κι αυτό ταυτόχρονα αντανακλούσε σε προηγούμενες δυσάρεστες εμπειρίες και φοβούμενος μην το ξαναβιώσεις πυροβόλησες. Έτσι, όμως, δεν έδωσες χώρο και χρόνο στον Άλλον για να καταλάβεις αν όντως ίσχυε αυτό που πρόβαλες ή αν ήταν περισσότερο φάντασμα δικό σου ή και τα δυο μαζί. Επίσης, έτσι δεν σου δόθηκε η ευκαιρία διαπραγματευτείς, ούτε με τον εαυτό σου το θέμα σου και να το εξελίξεις, ούτε με τον Άλλον και να βρείτε χρυσή τομή. Ταυτόχρονα, θεώρησες πως έτσι εκτίθεσαι λιγότερο, ρίσκαρες λιγότερο το ενδεχόμενο να δεθείς και την πιθανότητα του να πληγωθείς. Αλλά στην ουσία, έτσι πυροβόλησες κι εσένα και τον Άλλον και την επαφή σας. Σωστά; Και τώρα συνειδητοποιείς, κάνοντας την αυτοπαρατήρηση σου και μια δεύτερη ανάγνωση των πραγμάτων, ότι αυτό που πρόβαλες στον Άλλον και τον ακύρωσες-σκότωσες είναι δικό σου θέμα να λύσεις και το μεγέθυνες τόσο πολύ ακριβώς επειδή έτσι κι αλλιώς είναι ο ‘κάλλος’ σου που ο Άλλος, χωρίς να καταλάβει, πάτησε.
Ναι, τώρα μπορώ να καταλάβω. Επομένως, στην επαφή σου με τον Άλλον δεν είσαι μόνο εσύ. Φέρνεις και την προσωπική σου ιστορία, όπως αντίστοιχα κι ο Άλλος. Και το ερώτημα έγκειται στο αν θα δώσετε την ευκαιρία ο ένας στον άλλον για να γνωριστείτε πραγματικά, να διαπραγματευτείτε τις συνέπειες από τις παρεξηγήσεις που προκαλούν αυτά τα φαντάσματα και να εξελιχθείτε σαν άτομα, προκειμένου να μην βλέπετε συνεχώς τα ίδια φαντάσματα και να αναπαράγετε τις ίδιες κασέτες. Αυτό, λοιπόν, απ΄ όσο αντιλαμβάνομαι, θα σας εξελίξει σαν άτομα και θα σας δώσει τη δυνατότητα, ο καθένας για τον εαυτό του, να ζήσει τη ζωή του και λίγο παρακάτω. Άρα, λοιπόν, αυτός είναι κι από τους βασικότερους λόγους που συνάπτουμε ερωτικές σχέσεις. Αυτή είναι η ζύμωση.
