Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος συνθέτης Μισέλ Λεγκράν
Σε ηλικία 86 ετών.
RIP Michel Legrand https://t.co/TBjlavqvP4 https://t.co/35kyYm3Beu
— Teecher Razin (@filokafe) January 26, 2019
Ο διάσημος συνθέτης Μισέλ Λεγκράν, δημιουργός μουσικών θεμάτων για ταινίες του Ζακ Ντεμί όπως «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» και «Τα κορίτσια του Ροσφόρ», πέθανε στη διάρκεια της νύχτας στο Παρίσι σε ηλικία 86 ετών, ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπός του.
Στη διάρκεια μιας σταδιοδρομίας 50 και πλέον χρόνων που του χάρισε παγκόσμια αναγνώριση και τρία βραβεία Όσκαρ, ο συνθέτης συνεργάστηκε με θρύλους όπως ο Ρέι Τσαρλς, ο Όρσον Ουέλς, ο Ζαν Κοκτό, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Σαρλ Τρενέ και η Εντίθ Πιάφ.
Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1932 σε ένα προάστιο του Παρισίου, γιος του του συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας Raymond Legrand.
Ο Μισέλ Λεγκράν, ο οποίος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με διασκευές για τραγουδιστές, άρχισε να συνθέτει μουσική για ταινίες στη δεκαετία του 1960 με την εμφάνιση της νουβέλ βαγκ και συνεργάστηκε με την Ανιές Βαρντά, τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ και, κυρίως, με τον Ζακ Ντεμί.
Στο ξεκίνημα του συνεργάστηκε με μουσικούς της jazz και υπήρξε ηγετική φυσιογνωμίας τυπικού πιανιστικού jazz τρίο. Μετρούσε δεκάδες συνεργασίες του, με ονόματα όπως η Barbara Streisand, ο Ray Charles ενώ ως μαέστρος έχει διευθύνει κορυφαίες ορχήστρες πολλών χωρών.
Εκτός από τη μουσική για τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» και τα «Κορίτσια του Ροσφόρ», που ήταν η αρχή του μιούζικαλ α λα γαλλικά, η Γαλλία του οφείλει επίσης τη μουσική για τη δραματική ταινία “Peau d’âne” (ελληνικός τίτλος: «Αυτός ο υπέροχος, παλιός, καλός κόσμος»).
Ο Μισέλ Λεγκράν δούλεψε ακόμη για τη δημιουργία επιπλέον μουσικών θεμάτων για μια θεατρική εκδοχή του “Peau d’âne” που παρουσιάζεται από τον Νοέμβριο στο θέατρο Marigny του Παρισιού.
Αναμενόταν επίσης να δώσει συναυλίες στο Παρίσι τον Απρίλιο.
Είχε εμφανιστεί στο Ηρώδειο μαζί με το Γιώργο Περρή.
Ο Μισέλ Λεγκράν κέρδισε τρία Όσκαρ, για το τραγούδι “Les moulins de mon coeur”, που περιλαμβάνεται στη μουσική επένδυση της ταινίας «Υπόθεση Τόμας Κράουν» (1969), στη συνέχεια για το “Un été 42” (“Summer of ’42”, 1972) και το «Γεντλ» (1984).
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
