Ένα φωτεινό κορίτσι «τρυπώνει» σε σπίτια γνωστών και αγνώστων

Εικόνα εξωφύλλου: Η Δήμητρα Γραμματικάκη μέσα από τον φακό της Μαριλένας Βαϊνανίδη

«Θα μπορούσα να ζω μόνο με καφέ, τυρόπιτα, λίγη θάλασσα και την αγάπη των σκύλων».

«Μακαρόνια, τζιτζίκια, ροζ πάνθηρας».

Με αυτά τα λίγα, μολαταύτα, κατατοπιστικά λόγια περιγράφει τον εαυτό της η Μαριλένα Βαϊνανίδη και διαβάζοντάς τα δεν θα μπορούσα παρά να σκεφτώ πως είναι μάλλον η τύπισσα που ο καθένας/ καθεμία από εμάς θα ήθελε για φίλο του/ της.

Μαθαίνοντας περισσότερα, δε, για την ίδια, ομολογώ πως μού κινεί ακόμη περισσότερο την περιέργεια.

Πέραν της απίστευτης αύρας, του μαύρου χιούμορ, της ειλικρίνειας και της ευθύτητάς της, η Μαριλένα έχει το θάρρος να μπαίνει εδώ και χρόνια σε σπίτια Αθηναίων και να φωτογραφίζει τους τελευταίους, αλλά και μια σειρά από αντικείμενα- συναισθηματικής κυρίως αξίας- με τον πιο απρόσμενο τρόπο.

Στο πλαίσιο αυτό δημιούργησε χωρίς οικονομικές σκοπιμότητες, μαθαίνω, και ένα πολύχρωμο site (SPITISHOOT) όπου μοιράζεται απλόχερα τις φωτογραφήσεις που πραγματοποίησε, tips με βάση τη δική της αισθητική, κείμενα για το εσωτερικό σπιτιών διασημοτήτων και άλλα ωραία.

Έφτιαξε, λοιπόν, έναν τόπο μέσω του οποίου μπορεί πια να αφηγείται τις ιστορίες που θέλει και μάλιστα με τις εικόνες και τις λέξεις που επιθυμεί.

«Το ξεκίνησα την άνοιξη του 2014, λίγο πριν απολυθώ από την πρωινή μου δουλειά, ενώ έψαχνα με ποιον τρόπο θα μπορούσα να μοιράζομαι την αγάπη μου για τη φωτογραφία, αλλά και για το σπίτι», μου λέει για αρχή, υπενθυμίζοντας πως πολλά καλά μπορεί να συμβούν προτού κανείς χάσει τη δουλειά του.

Και συνεχίζει:

«Χάζευα ξένα site και σκέφτηκα να φτιάξω κι εγώ έναν χώρο όπου να ανεβάζω όσα μου αρέσουν γύρω απ’ αυτή τη θεματολογία».

Όσο για τις δύο αγάπες της, σημειώνει:

«Η φωτογραφία είναι ο τρόπος μου ν’ αντιμετωπίζω την καθημερινότητα που συνήθως είναι μονότονη, μου δίνει χαρά και κίνητρο κάθε μέρα. Το σπίτι είναι το αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο, εκεί όπου είμαι ο πραγματικός μου εαυτός, που δε βαριέμαι ποτέ, που ηρεμώ και βρίσκω τη δύναμη για τα πάντα. Σπίτι με την ευρεία έννοια είναι και οι παιδικές μου αναμνήσεις, οι μυρωδιές, αλλά και όσα μας καθορίζουν για πάντα ξεκινούν απ’ αυτό».

Καθώς η τολμηρή φωτογράφος ξετυλίγει τις σκέψεις της, αναρωτιέμαι πώς προσεγγίζει τέλος πάντων γνωστούς και αγνώστους, προκειμένου να αποτυπώσει φωτογραφικά τα σπίτια τους.

«Στην αρχή προσέγγιζα τα άτομα πιο πολύ εγώ, τώρα συμβαίνουν και τα δύο εξίσου», μου εξηγεί.

Πάντως, ξεκαθαρίζει ότι το έργο της «ακούγεται πιο δύσκολο απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα». Και αυτό διότι, όπως λέει, «οι πιο πολλοί είναι πολύ ευγενικοί και φιλικοί και με κάνουν να νιώθω οικεία από την πρώτη στιγμή».

Από τις διάφορες συναντήσεις και φωτογραφήσεις, άλλωστε, η Μαριλένα έκανε καλούς φίλους και αυτό το τονίζει όσο τίποτε άλλο.

«Οι περισσότεροι απ’ όσους φωτογράφισα μού έχουν αφήσει πολύ θετική εντύπωση, με κάποιους γίναμε και φίλοι, και μια που η φιλία είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου, θα κρατήσω ότι το πιο θετικό που προέκυψε από το site, είναι αυτό».

Μόλις ελάχιστα σπίτια και άνθρωποι δεν άρεσαν στη φωτογράφο. «Όχι απαραίτητα επειδή έκαναν κάτι άσχημο, απλώς επειδή δεν ταιριάζουμε», απαντά στη σχετική ερώτηση.

Για το σπίτι που είναι στα πλάνα της για φωτογράφηση αυτήν την περίοδο, δε, απαντά αφοπλιστικά ως εξής: «Κανένα, δυστυχώς. Ή θα προκύπτουν πολλά ή κανένα. Συμβαίνει και γενικότερα στη ζωή».

Η φωτογράφος αρκείται στη δημοσιοποίηση μερικών σχεδίων της για το κοντινό μέλλον, τα οποία περιλαμβάνουν ένα ταξίδι ή τις συνεργασίες που αναμένεται να κάνει με τη συνεργάτιδά της για την κύρια επιχειρηματική δραστηριότητά της, το “think pig”.

«Προτιμώ να ζω το παρόν, κατάλαβα πρόσφατα ότι είναι ο μόνος τρόπος να παραμένουμε κάπως καλά», σχολιάζει λίγο πριν κλείσει η κουβέντα μας.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της και θα της ευχηθώ να συνεχίσει να πορεύεται στην ίδια λογική.

Κι αν ποτέ βρει έστω και λίγο ελεύθερο χρόνο, την περιμένουμε με χαρά στη Θεσσαλονίκη, μιας και θα είχαν ενδιαφέρον μερικά καρέ της από ανθρώπους της πόλης μέσα στα διάφορα διατηρητέα/ νεοκλασικά σπίτια τους.

---

Μίνι σημείωμα από τη Μαριλένα Βαϊνανίδη

«Μένω σ’ ένα 70’s ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα» λέω όταν θέλω να εντυπωσιάσω κάποιον.

Στην πραγματικότητα το διαμέρισμά μου ανήκει σε ξενοδοχείο όπου περνούσα τα παιδικά μου καλοκαίρια, τότε που κάναμε συνέχεια ποδήλατο, πίναμε κοκακόλα, παίζαμε μπουκάλα και μαζεύαμε γιασεμιά. Το σπίτι μου έχει πολύ φως και πολλά άχρηστα πράγματα που δυσκολεύομαι να πετάξω. Το αγαπημένο μου δωμάτιο είναι το γραφείο που είναι γεμάτο φωτογραφίες και κουτιά οργάνωσης. Μπορώ να μείνω στο σπίτι ατέλειωτες ώρες και μέρες χωρίς να βαρεθώ.

Από μικρή ονειρευόμουν ένα σπίτι όπως το θέλω, φωτεινό, λευκό, με πολλά χρώματα από φωτογραφίες/μαξιλάρια/λουλούδια/μπολάκια/πιατάκια. Δεν το σκεφτόμουν γεμάτο με παιδιά να τρέχουν, όμως επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη, οι ανιψιές μου που μένουν από πάνω η μία και από κάτω η άλλη, περνάνε πολύ χρόνο σ’ αυτό κι αυτό είναι μια καλή δικαιολογία για όλα τ’ αυτοκόλλητα και τα χαζοπαιχνίδια που μoυ αρέσει να μαζεύω.

Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το περνάω στον καναπέ, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι πρώτα βολικός και μετά ωραίος.

Οι φίλοι μου ονομάζουν το σπίτι μου ‘beach house’ ή ‘το σπίτι καράβι” κι έρχονται πιο πολύ για το μπαλκόνι μου και λιγότερο για μένα.

Μια βροχερή μέρα πριν χρόνια φωτογράφισα την Αθηνά στο σπίτι της κι από τότε φτιάξαμε το thinkpig.gr, στο οποίο φτιάχνουμε πράγματα για το σπίτι και το γραφείο. Είμαστε το κόκκινο και το ροζ κορίτσι».