Επιστροφή στη γη: Το δυναμικό comeback των Άκη Κερσανίδη, Χρύσας Τζελέπη στο 23ο ΦΝΘ

Ο Άκης Κερσανίδης και η Χρύσα Τζελέπη επιστρέφουν δυναμικά με το νέο τους ντοκιμαντέρ “Επιστροφή στη γη” που θα προβληθεί στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες. 

Ο Άκης Κερσανίδης έχει τελειώσει την σχολή του Ε. Χατζήκου και ασχολείται με την κινηματογραφική εκπαίδευση, έχοντας διδάξει και στο τμήμα κινηματογράφου του Α.Π.Θ. Επίσης, έχει συνεργαστεί με την εταιρία παραγωγής Προσέγγιση, δημιουργώντας ταινίες όπως “Το Πέρασμα του Τορωναίου” (1999) και “Το δάσος των αρπακτικών” (2002). Η Χρύσα Τζελέπη έχει σπουδάσει στην Αγγλία και πήρε το πτυχίο της από το University of Arts στο Λονδίνο. Διδάσκει και η ίδια κινηματογράφο και έχει μία ιδιαίτερη αγάπη για τη φωτογραφία. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει το “It’s a Sad Story” (2005) και “Ο Κόσμος που Ταξιδεύει” (2007).

Είναι ζευγάρι και στη ζωή και στην τέχνη. Αν και έχουν κάνει δουλείες μόνοι τους – από ντοκιμαντέρ έως πειραματικά ταινιάκια και θεατρικές παραστάσεις- τα τελευταία χρόνια έχουν συν-σκηνοθετήσει ταινίες ντοκιμαντέρ όπως το “In Situ” (2017), “Το Χρονικό μιας Καταστροφής” (2013) και το “Οργισμένος Δεκέμβρης” (2010). Η εταιρία παραγωγής τους είναι τo AnemiCinema που ξεκίνησε από μία ομάδα καλλιτεχνών στο φεστιβάλ πειραματικού κινηματογράφου Παράξενη Οθόνη και είναι και οι δύο μόνιμα μέλη της. Η αγάπη τους για τη δημιουργία ντοκιμαντέρ συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

«Το ντοκιμαντέρ είναι μία μεγάλη αγάπη. Αν και μας ενδιαφέρει η μυθοπλασία, το ντοκιμαντέρ είναι πιο εφικτό όσον αφορά τη δημιουργία του στην πόλη που ζούμε.» αναφέρει στην Parallaxi ο Α. Κερσανίδης.

«Είναι πιο δύσκολο από την άποψη της έρευνας, των γυρισμάτων και του χρόνου αλλά οι οικονομικές απαιτήσεις δεν είναι τόσο μεγάλες σε σχέση με την μυθοπλασία. Πάντως το σινεμά είναι σινεμά και στις δύο περιπτώσεις.» συμπληρώνει η Χ. Τζελέπη.

Θέλοντας να συμβάλουν με τη δουλειά τους σε ένα καλύτερο αύριο, οι κατευθύνσεις και τα θέματα των ταινιών τους έχουν έντονα το πολιτικό στοιχείο, το οποίο υπάρχει με έναν διαφορετικό τρόπο και στο καινούργιο τους έργο με τίτλο “Επιστροφή στη γη”.

Η ταινία αφορά τον κεραμίστα, Έκτορα Μαυρίδη, ο οποίος προσπαθεί να φτιάξει ένα δημόσιο γλυπτό από σβόλους. Πρόκειται για ένα έργο εν εξελίξει…ένα έργο ζωής που το φτιάχνει πολλά χρόνια γιατί θέλει να καλύψει μια μεγάλη έκταση γης. Παράλληλα, μέσα του ξυπνάνε αναμνήσεις που προβάλλουν την καλλιτεχνική ταυτότητα του.

«Ενώ το “In Situ” (2017) περνάει το πολιτικό στοιχείο μέσα από τον αυτοσχεδιασμό που είναι ένας τρόπος σκέψης και ένας τρόπος ζωής, στο “Επιστροφή στη γη” βλέπουμε ακριβώς την καθημερινότητα ενός καλλιτέχνη μέσα από την δημιουργία έργου τέχνης και αυτό είναι κάτι που μας λέει πολλά.» επισημαίνει η Χ. Τζελέπη.

Η γνωριμία των δημιουργών μαζί με τον κ. Μαυρίδη έγινε πριν πολλά χρόνια. Ο Α. Κερσανίδης τον είδε για πρώτη φορά όταν έστησε ένα παρόμοιο έργο στο art village το 1994 και εκείνος τον κινηματογραφούσε. Αν και χάθηκαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν ξανασυναντήθηκαν γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το ντοκιμαντέρ.

«Πριν λίγα χρόνια ξαναβρεθήκαμε και μέσα από διάφορες κουβέντες για τη φιλοσοφία, την αισθητική και την τέχνη σκεφτήκαμε πως θα ήταν καλή ιδέα να κάνουμε μία ταινία για την δουλειά του. Είπαμε να το δοκιμάσουμε κάνοντας κάποια γυρίσματα -έτσι ξεκινούν οι περισσότερες δουλειές- και στη συνέχεια πήγαμε παρακάτω.» αναφέρει ο Α. Κερσανίδης.

«Τον ξέρουμε χρόνια τον Έκτορα και αγαπάμε τον τρόπο που σκέφτεται. Είναι ένας καλλιτέχνης που παράγει έργο χωρίς να φωνάζει και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχει βάλει μέσα στο παιχνίδι έναν άλλο τρόπο να βλέπουμε την κεραμική και αυτό είναι δικό του κομμάτι, κάνοντας τον μοναδικό στο είδος του. Το δημόσιο γλυπτό είναι ένα έργο ζωής φτιαγμένο για όλο τον κόσμο και η συλλογιστική του γύρω από αυτό μας άγγιξε με αποτέλεσμα να θέλουμε να κάνουμε αυτή την ταινία.» συμπληρώνει η Χ. Τζελέπη.

Οι σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ ακολούθησαν τον κ. Μαυρίδη για τρία ολόκληρα χρόνια. Όπως σε κάθε κινηματογραφική παραγωγή, πάντα υπάρχουν μικροαναποδιές αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που επηρέασε όλο τον κόσμο, αυτό της πανδημίας, τελικά βοήθησε στο να ολοκληρωθεί πιο γρήγορα η επεξεργασία της ταινίας.

«Λόγω της καραντίνας, είπαμε είμαστε εδώ και μοντάρουμε το υλικό που έχουμε μαζέψει και αν χρειαστεί ακόμα κάτι, το κινηματογραφούμε για να τελειώσει.» εξηγεί ο Α. Κερσανίδης.

«Δεν υπήρξαν σοβαρά προβλήματα αλλά πάντα είχαμε μία διαλεκτική μεταξύ μας για το πως θα γίνει η ταινία, κάτι που κάνουμε πάντα.» αναφέρει η Χ. Τζελέπη.

«Μεταξύ μας υπάρχει ένας διάλογος και οι διαφωνίες οδηγούν σε μία σύνθεση. Αυτό σε κάποιους μπορεί να φαίνεται ως μία δύσκολη διαδικασία αλλά εμείς δεν το βλέπουμε έτσι. Καταλαβαίνουμε ότι βοηθάει το τελικό αποτέλεσμα. Πάντως, η συνεργασία με τον Έκτορα ήταν εξαιρετική. Περάσαμε δύσκολα και ωραία! Θα έλεγα ότι ήταν μία από τις καλύτερες που είχαμε ποτέ.» συμπληρώνει ο Α. Κερσανίδης.

“Με την τέχνη της κεραμικής ξαναμαθαίνεις να ακουμπάς.” Για τους δημιουργούς, η φράση του κ. Μαυρίδη έχει μία τεράστια δυναμική καθώς η ταινία είναι έτοιμη για προβολή την περίοδο που γυρίζουμε σιγά σιγά στην κανονικότητα.

«Τα αγγίγματα μας λείψανε πολύ αυτό το διάστημα. Και στον Έκτορα. Βέβαια, αυτός επιμένει στην έννοια του υλικού που είναι ο πηλός και επειδή είναι κάτι αρκετά φυσικό και οικείο, μένει σε αυτό και το βάζει σαν κυρίαρχο συστατικό της δουλείας του. Έτσι, βάζει και το στοιχείο της σωματικότητας καθώς η τέχνη δεν είναι μόνο μία διαδικασία εγκεφαλική, είναι οι πράξεις, ο τρόπος που κουνάμε το σώμα μας. Γι’ αυτό κάνει και τις performace που θα δείτε στο ντοκιμαντέρ. Θέλει να δείξει ακριβώς αυτό το πράγμα. Το άγγιγμα.» εξηγεί ο Α. Κερσανίδης.

«Μέσα από τον εγκλεισμό που ζήσαμε, για εμένα παίρνει μία άλλη διάσταση η ταινία. Και δεν είναι μόνο τα αγγίγματα. Με την τέχνη του, ο Έκτορας προτείνει έναν άλλον τρόπο ζωής. Ο ρυθμός με τον οποίο κυλάνε οι μέρες (και πριν την πανδημία), μας κάνει να αποφύγουμε να σκεφτούμε ουσιαστικά τι θέλουμε για εμάς και για τους ανθρώπους που αγαπάμε. Τώρα που ξαναείδα το ντοκιμαντέρ, κατάλαβα πως η επιστροφή στη γη είναι αυτό που σε κάνει να τα δεις τα πράγματα διαφορετικά. Πιστεύω πως όλο αυτό αποτελεί μία πρόταση για το πως να περνάμε την καθημερινότητα μας.» επισημαίνει η Χ. Τζελέπη.

«Επίσης, ο ρυθμός της ταινίας απορρέει από τις δράσεις του ίδιου του καλλιτέχνη. Η λέξη «επιστροφή» έχει μία πολλαπλότητα. Μία επιστροφή στην παιδική μας ηλικία, μία επιστροφή στη φύση και τελικά μία επιστροφή σε εμάς για να σκεφτούμε τα πράγματα με έναν τρόπο λιγότερο θεαματικό.» συμπληρώνει ο Α. Κερσανίδης.

Πάντως, ένα από τα πιο σημαντικά μηνύματα της ταινίας, ακόμα και για τους ίδιους τους δημιουργούς είναι πως η τέχνη είναι για όλους. Και αυτή ακριβώς είναι η σημασία πίσω από το δημόσιο γλυπτό του κ. Μαυρίδη, ο οποίος σχολιάζει σε αυτό το ντοκιμαντέρ τη διάσταση που έχει πάρει η σημασία της τέχνης τα τελευταία χρόνια.

«Όπως λέει και ο Έκτορας, η τέχνη δεν κρύβεται. Είναι ότι βλέπετε, ότι ακούτε και ότι μπορείτε να πάρετε από αυτήν. Μπορεί να σας αρέσει, μπορεί και όχι. Μεγαλύτερη σημασία έχουν οι εντυπώσεις που αποτελούν τροφή για σκέψη για τον άνθρωπο. Έτσι και αλλιώς ζούμε μέσα στην τέχνη.» αναφέρει ο Α. Κερσανίδης.

«Για τον Έκτορα, η τέχνη είναι για όλους με την έννοια ότι το συναίσθημα που μεταφέρει ο δημιουργός, είναι αυτό που θα πάρει και ο οποιοσδήποτε. Δεν έχει σημασία να βάλουμε ένα έργο σε ένα μουσείο. Αυτό που αγαπήσαμε είναι πως ένας καλλιτέχνης αποφασίζει ότι πιο σημαντικό είναι να κάνει κάτι για τους απλούς περαστικούς, έτσι ώστε να πάρουν τις εκπλήξεις και τις εντυπώσεις που ανέφερε και ο Άκης. Ένα αντικείμενο που μας είναι γνωστό, ο σβόλος σε ένα χωράφι, επιστρέφει στο “σπίτι” του με έναν μαγικό τρόπο.» συμπληρώνει η Χ. Τζελέπη.

Πάντως, το “Επιστροφή στη γη” είναι ένα έργο που αγάπησαν πολύ κατά την διάρκεια των γυρισμάτων και ελπίζουν να το αγαπήσει και το κοινό. Ως κινηματογραφιστές που είναι χρόνια σε αυτή τη δουλειά, δεν παραλείπουν να συμβουλέψουν και αυτούς που ξεκινάνε τώρα την καριέρα τους, λέγοντας τους να μην μασάνε.

«Οι κινηματογραφιστές που είναι μέσα στις σχολές θα πρέπει να πειραματιστούν. Να κάνουν φόρμες και αφηγήσεις που να είναι ιδιαίτερες. Έχουν αυτή την προστασία που τους δίνει την δυνατότητα να πάνε παραπέρα και να κάνουν λάθη γιατί έτσι θα μάθουν. Από εκεί και πέρα, όταν βγουν θα πρέπει να συνεχίσουν δυναμικά και να μην το βάζουν κάτω. Αν και υπάρχουν δυσκολίες, εμείς τόσα χρόνια προσπαθούμε και τα έχουμε καταφέρει. Αλλά πρέπει και να διεκδικούν. Οι καλλιτέχνες βρίσκονται εδώ, δεν είναι αόρατοι, όμως καλό θα ήταν να έχουν μία μεγαλύτερη στήριξη για το έργο τους.» επισημαίνει η Χ. Τζελέπη.

«Αυτό προσπαθώ να πω και στους μαθητές μου. Πάρτε μία κάμερα, τραβήξτε πλάνα, γράψτε, σκεφτείτε. Το σινεμά δεν είναι μοναχικό όπως άλλες τέχνες. Θέλει συνεργασία. Βρείτε ανθρώπους για να κάνετε μικρές ομάδες και λειτουργήστε έτσι. Όσο και να κρατήσει. Σε κάθε τέχνη, ιδιαίτερα στο σινεμά, πρέπει να δοκιμάσεις πράγματα. Τις ιδέες άμα δεν τις αξιοποιήσεις θα φύγουν. Οπότε, πρέπει να πειραματιστείς και να ξεφύγεις από τις νόρμες. Εκεί αρχίζει η πραγματική δουλειά.» συμπληρώνει ο Α. Κερσανίδης.

Σύντομα θα μπορείτε να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ “Επιστροφή στη γη” στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες του 23ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.

Πληροφορίες Προβολής:

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΓΗ (BACK TO EARTH)

ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ, Σαρανταπόρου 4

Κυριακή 27/6 21:30

Η ταινία στη συνέχεια θα είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ https://online.filmfestival.gr, την επόμενη μέρα 28/6 από τις 10:00 και έως το τέλος του Φεστιβάλ ή την εξάντληση των 500 θεάσεων.

Δείτε επίσης: