Future N.O.W.: Ένα νέο θεατρικό φεστιβάλ από την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Future N.O.W.: Το μέλλον είναι εδώ, τώρα, στον Νέο Κόσμο. Καλλιτέχνες προερχόμενοι από διάφορα πεδία (θέατρο, περφόρμανς, εικαστικά) αποκωδικοποιούν το μέλλον ως παρόν στη Στέγη.

Εδώ είμαστε. Κάτω από παγόβουνα που λιώνουν. Με εγχειρίδια μάχης υπό μάλης. Ανάμεσα σε θερμόαιμους προστάτες της Γης, επιστήμονες και νέα είδη. Με τέσσερις περφόρμανς-χάπενινγκ, ένα διεθνές διαδικτυακό εργαστήριο και μια διεθνή διαδικτυακή ανοιχτή συζήτηση.

Ένα νέο θεατρικό φεστιβάλ γεννιέται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το FUTURE N.O.W. Οι πρώτες τέσσερις παραστάσεις που προκρίθηκαν μέσα από το Open Call του περασμένου Μαρτίου, που πραγματοποιήθηκε εν καιρώ lockdown, προτείνουν νέες, αστείες, αντιδραστικές ιστορίες, αντιμετωπίζοντας το μέλλον ως παρόν. Γιατί, τι τελικά θέλουμε να είμαστε στο μέλλον; Πιο αστείοι, πιο έξυπνοι, πιο πλούσιοι, πιο σοφοί, πιο προσαρμοστικοί, πιο ανθεκτικοί; Ένα είναι βέβαιο: το μέλλον δεν έχει συμβεί ακόμη. Και η ιδέα πως θα είναι καταδικασμένο δεν έχει αποδειχθεί. Όπως σημειώνει ο Βρετανός στοχαστής John Higgs: «Πρόκειται για μια ιστορία που εμείς λέμε στον εαυτό μας». Η πρώτη σοδειά καλλιτεχνικών πρότζεκτ που προέκυψαν μάς κλείνει το μάτι, ανοίγει τον δρόμο για την επόμενη και δηλώνει με θράσος και χιούμορ πως το μέλλον δεν θα είναι αβίωτο. Κάθε άλλο.

Στο “Kin Baby” της Εύας Γιαννακοπούλου, η Κεντρική Σκηνή μεταμορφώνεται σε ένα κλαμπ για τα νέα είδη που τώρα γεννιούνται, ενώ στο “Babybird, Babybird” του Δημήτρη Μπαμπίλη τέσσερις ειδικοί εξετάζουν «πού πήγαν τα μωρά;». Ένα παγόβουνο λιώνει πάνω από τα κεφάλια μας στην «Τέχνη του πολέμου» της Βίκυς Κυριακουλάκου, ενώ μια ομάδα σκληροπυρηνικών υπερασπιστών του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ισότητας μάς στρατολογούν στο “We are in the army now” του Ηλία Αδάμ.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ FUTURE N.O.W. διοργανώνεται και ένα online forum & workshop για ειδικούς και λάτρεις της νέας δραματουργίας. Το μέλλον είναι εδώ, τώρα, στον Νέο Κόσμο.

Συντελεστές

Σύλληψη & Σχεδιασμός: Ιλειάνα Δημάδη Συνεπιμέλεια: Κωνσταντίνος Τζάθας Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου, Βασίλης Παναγιωτακόπουλος Τεχνική διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας, Phil Hills Δραματουργική υποστήριξη καλλιτεχνών: Μανώλης Τσίπος (DAS Feedback Method) Εκτέλεση παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Νικήτας Βασιλάκης

Επιτροπή αξιολόγησης προτάσεων Open Call: Ιλειάνα Δημάδη, Χρήστος Καρράς, Χριστίνα Λιάτα, Κωνσταντίνος Τζάθας, Πρόδρομος Τσιαβός

Ανάθεση & Παραγωγή Φεστιβάλ Future N.O.W.: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Δραματουργικό σημείωμα

ΜΕΛΛΟΝ Ι: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΗΔΗ

Εδώ είμαστε. Μετά από μια κοσμογονία. Mε τους καλλιτέχνες να στρέφουν το βλέμμα τους στους δρόμους των πόλεων, στις κοινωνικές εξεγέρσεις και στις καταστροφές του πλανήτη, στους ηγεμονικούς λόγους και στην κυρίαρχη κουλτούρα. Δεν κάνουν τέχνη μέσα από τα δωμάτιά τους. Ξέρουν πως το Instagram δεν είναι λιγότερο δημόσιο από την πλατεία Συντάγματος. Πως ο Steve Jobs είναι εξίσου επιδραστικός με τον Bertolt Brecht. Ζουν με το πρόβλημα και εφευρίσκουν καλλιτεχνικά πρωτόκολλα αντιμετώπισης ή/και υπέρβασής του.

Όλα αυτά ξεκίνησαν με ένα Open Call τον περασμένο Μάρτιο, για νέα πρωτότυπα έργα που να γραπώνουν το εκρηκτικό παρόν (FUTURE Ν.Ο.W. = New Original Works). Λάβαμε και αξιολογήσαμε εκατοντάδες προτάσεις. Σφυγμομετρήσαμε τον παλμό των ανθρώπων και των καιρών και προτείναμε την από κοινού παρουσίαση τεσσάρων έργων, αναδεικνύοντας τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Επιπλέον, με υποτροφίες έρευνας και ανάπτυξης, ενθαρρύναμε άλλη μια σειρά προτάσεων, τις οποίες θα δούμε μελλοντικά. Τέλος, συστήσαμε ένα εργαστήριο συλλογικής σκέψης.

Γίναμε ένα πείραμα. Οι τέσσερις καλλιτέχνες και οι συνεργάτες τους, ο προσκεκλημένος δραματουργός Μανώλης Τσίπος και οι άνθρωποι της Στέγης συστήσαμε μια εφήμερη κοινότητα που σκέφτεται, εργάζεται και ανταλλάσσει ιδέες και πρακτικές από κοινού. Σε απροσδόκητες συναντήσεις με ιστορικούς, ποιητές, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, ακτιβιστές, γενετιστές, δημοσιογράφους, μαίες και απλούς περαστικούς. Κάποτε μοναχικά και άλλοτε κοινοβιακά. Εντός της Στέγης, αλλά και στο Victoria Square Project, στο ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ, στο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ Live Stage, στα καφενεία του Νέου Κόσμου και στην κορυφή της Πάρνηθας. Ήμασταν simul et singulis, όπως λέει το λατινικό ρητό που κοσμεί το οικόσημο του γαλλικού θεάτρου Comédie–Française: Όλοι μαζί και ο καθένας μοναδικός.

Τα έργα που προέκυψαν από αυτές τις διεργασίες γράφτηκαν και δουλεύτηκαν μέσα στην πανδημία. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα έμοιαζαν αν αυτή δεν είχε συμβεί. Αν αυτή δεν μας είχε σπρώξει να δώσουμε ένα σκαστό φιλί στον 21ο αιώνα όπως τον ξέραμε και να ξανοιχτούμε στην τωρινή μεταμορφωτική ριπή του χρόνου.

Το μέλλον έγινε παρόν. Ας δηλώσουμε ευθαρσώς πως δεν είναι αβίωτο και ας το αποκωδικοποιήσουμε. Το θέατρό μας ξεκίνησε ήδη να το κάνει.

Οι παραστάσεις

• Η Κεντρική Σκηνή μεταμορφώνεται σε ένα κλαμπ για τα νέα είδη που τώρα γεννιούνται, με το «Kin Baby» της Εύας Γιαννακοπούλου (12-15 Νοεμβρίου).
• Τέσσερις ειδικοί εξετάζουν «πού πήγαν τα μωρά;» στο «Babybird, babybird» του Δημήτρη Μπαμπίλη (12-15 Νοεμβρίου).
• Ένα παγόβουνο λιώνει πάνω από τα κεφάλια μας στην «Τέχνη του πολέμου» της Βίκυς Κυριακουλάκου (19-22 Νοεμβρίου).
• Μια ομάδα σκληροπυρηνικών υπερασπιστών του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ισότητας μάς στρατολογούν, με το «We are in the army now» του Ηλία Αδάμ (19-22 Νοεμβρίου).

Ανοιχτή συζήτηση και εργαστήριο

Τέλος, το «FUTURE N.O.W.» διοργανώνει μια διαδικτυακή διεθνής ανοιχτή συζήτηση (19 Νοεμβρίου) και ένα εργαστήριο για ειδικούς και λάτρεις της νέας δραματουργίας (18-19 Νοεμβρίου) με τίτλο «Dramaturgy NOW». Το μέλλον είναι εδώ, τώρα, στον Νέο Κόσμο.