Η Ίνα κεντάει στο Άμστερνταμ και σιγά μην κλάψει σιγά μη φοβηθεί
Μιλήσαμε με τη νεαρή που άφησε τα πάντα πίσω της για να αφοσιωθεί στην τέχνη.
Για πολλά χρόνια η Ίνα Αγγαλίου είχε το άγχος της Ελλάδας και της σταθερής εργασίας. Ένα άγχος που σε συνδυασμό με τα ατελείωτα 12ωρα μόνο μακριά την κρατούσε από αυτό που πραγματικά τη γέμιζε και που ήθελε να κάνει.
Με απαιτητικές σπουδές στην Οδοντική Τεχνολογία κι ύστερα εξαντλητική δουλειά πάνω στο αντικείμενο, αυτό το καλοσυνάτο και ευγενές πλάσμα έπνιγε για μεγάλο διάστημα την αγάπη του για την Τέχνη.
Πέρασε όμως από διάφορα στάδια- ενδεχομένως χίλια κύματα- μέχρι που βρήκε τον εαυτό του. Και τόλμησε. Και άφησε πίσω του την πεπατημένη οδό αποφασίζοντας πως στο εξής θα κεντά- κυριολεκτικά- στο Άμστερνταμ.
Και να που σήμερα η 30χρονη έχει πια το δικό της κοινό, που την αποθεώνει και την αποδέχεται. Πράγμα που δε συνέβη ποτέ στην Ελλάδα.
«Δεν άκουσα ποτέ κάποιον να πει “άντε ρε Ίνα μπράβο”. Είχα μια πιο κρύα αντιμετώπιση στην Ελλάδα», παραδέχεται και ξεκινά να διηγείται διστακτικά την ιστορία της στην parallaxi.
Ανήσυχο πνεύμα και νέα αρχή
«Ήμουν πάντα πνεύμα που ήθελε να φύγει έξω», λέει.
Γι’ αυτό, είπε αντίο στη Νίκαια και έφυγε για Ιρλανδία, όπου δούλεψε για τον βιοπορισμό της. Κι ύστερα για την Ολλανδία με την προοπτική ενός μεταπτυχιακού. Μια θαρραλέα κίνηση που όπως τονίζει δύσκολα θα ξανάκανε.
«Ήμουν σε μία καμπή τότε και προσπαθούσα να δω τι θα κάνω», συνεχίζει.
«Νομίζω πως είχα πάει για ψώνια κάποια στιγμή και είχα πάρει ό,τι υπάρχει σε καλλιτεχνικό. Είχα πάρει και κάτι κλωστές».
Δείχνοντας μέσω της αδερφής της τα πρώτα κεντήματα σε συναδέλφους της στην ολλανδική Booking, η Ίνα άρχισε να δέχεται τις πρώτες παραγγελίες.
Από χόμπι επάγγελμα
Βρίσκοντας λοιπόν αντίκρισμα από ανθρώπους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνη και επεξεργαζόμενη ταυτόχρονα την πορεία που επιθυμούσε να ακολουθήσει, η καλλιτέχνης είχε πια θέσει τις βάσεις προκειμένου να κάνει το χόμπι της επάγγελμα.
Πλέον μπορεί να εκθέτει τις δημιουργίες της σε ένα υπαίθριο μάρκετ με χειροποίητα στην Ολλανδία, ενώ έχει δημιουργήσει το δικό της online κατάστημα για κάθε ενδιαφερόμενο που επιθυμεί να αποκτήσει ένα έργο της.
Έκφραση μέσα από πορτραίτα
Παρατηρώντας τα κεντήματα, είναι φανερό πως η Ίνα λατρεύει τα πορτραίτα και βρίσκει τρόπους να εκφράζεται μέσα από αυτά.
«Μου αρέσει να βλέπω κάποιον και να αποτυπώνω το συναίσθημά του», εξηγεί μεταξύ άλλων.
Η έμπνευσή της ωστόσο δε σταματά εκεί. Μια πιο προσεκτική ματιά στα έργα αποκαλύπτει τη λατρεία της σε εκ διαμέτρου αντίθετους ανθρώπους και από διαφορετικές εποχές όπως ο Καζαντζάκης ή ο Σπύρος Γραμμένος.
«Διαβάζω γενικά κλασική λογοτεχνία. Ήθελα τότε στην καραντίνα να εκφραστώ κάπως έτσι», σχολιάζει για τους στίχους του Καζαντζάκη, ενώ για τον Σπύρο Γραμμένο έχει να πει: «Μου αρέσει πάρα πολύ. Τον ακούω γενικά και μου αρέσει και σαν προσωπικότητα. Είπα να ένας νορμάλ άνθρωπος που δεν έχει μπάτζετ από πίσω».
Tα λόγια της Ίνας για τον Γραμμένο δε με ξαφνιάζουν καθόλου. Άλλωστε, η κουβέντα μας αποκαλύπτει μια αρτίστα που μισεί εξίσου το «σελεμπριτιλίκι».
Ρατσισμός και τέχνη
Από την Ίνα μαθαίνω κιόλας πως βιώματα που εμπεριέχουν ρατσισμό της δημιούργησαν και αυτά την ανάγκη για έκφραση.
«Ήδη από παιδί δέχθηκα ρατσισμό χωρίς να το καταλαβαίνω απόλυτα λόγω της καταγωγής μου από την Αλβανία».
Αλλά και στην Ολλανδία ο ρατσισμός τής έχει χτυπήσει κατά καιρούς την πόρτα.
«Από Ολλανδό συγκεκριμένα έχω βιώσει ρατσισμό γιατί όπως είπε ήμουν από την Ελλάδα της κρίσης που έχει δανειστεί λεφτά από την Ολλανδία».
Antifa ως το κόκκαλο
Οι λόγοι για τους οποίους η Ίνα έχει επιλέξει από μέρους της μία antifa στάση μέσω των έργων της είναι πολλοί και ουσιαστικοί θα έλεγε κανείς. Άξιο αναφοράς είναι στο σημείο αυτό και κέντημά της στο οποίο σημειώνει στίχους του Γιάννη Αγγελάκα με αφορμή τη δολοφονία Φύσσα, καθώς και ημερομηνία δίκης της Χρυσής Αυγής.
Αναφορικά με το συγκεκριμένο έργο, η Ίνα λέει και με αφήνει με το στόμα ανοικτό πως την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου εργαζόταν πολύ κοντά στον τόπο όπου ο ράπερ έπεσε νεκρός.
«Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να διανοηθώ», αναφέρει.
Κόντρα στο σεξισμό και άλλα στερεότυπα
Βεβαίως, τα ερεθίσματα δεν σταματούν ούτε εδώ για τη νεαρή, που στα έργα της αποτυπώνει μηνύματα και κατά του σεξισμού, αλλά και υπέρ της απελευθέρωσης των γυναικών.
«Η έμπνευση έρχεται συνδυαστικά. Είναι κομμάτια αυτά που βιώνω στην καθημερινότητα και μπορεί και καμιά φορά να ακούσω και μία σχετική είδηση», αναφέρει σχετικά και υπογραμμίζει:
«Έχουμε μεγαλώσει κιόλας σε μια κοινωνία που είναι καθαρά σεξιστική. Παντού υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα ωστόσο στην Ελλάδα το νιώθω αυτό πάρα πολύ. Είναι κάποια πράγματα τόσο βαθιά ριζωμένα στον πολιτισμό μας που φαίνονται ακόμα και στις εκφράσεις και το λόγο μας».
Ανάμεσα στα έργα της διακρίνει κανείς και κάποιες μικρές ωδές στο γυναικείο σώμα.
«Ειδικά για την απελευθέρωση του σώματος δεν άντεχα την τάση του να δείχνουμε συνεχώς την τέλεια κορμάρα», λέει.
Εύστοχη σε όλα της η Ίνα και σίγουρα ταλαντούχα. Η κουβέντα μας κλείνει με την ευχή να συνεχίσει να έχει τις κεραίες της τεντωμένες χαρίζοντάς μας έργα που κρατούν το πνεύμα σε διαρκή αφύπνιση.
