Ιστορίες βγαλμένες από beach bar

Ένα ακόμα καλοκαίρι που τα beach bar πρωταγωνίστησαν. Από την μία το περιστατικό στη Ρόδο και από την άλλη το «Κίνημα για ελεύθερες παραλίες» απασχόλησαν την κοινή γνώμη και έφεραν στο προσκήνιο τις συνθήκες εργασίας καθώς την νομιμότητα ή μη πολλών επιχειρήσεων.

Βέβαια όλα αυτά δεν έγιναν εν μία νυκτί. Δεκάδες περιστατικά σημειώνονται στα beach bar εδώ και χρόνια. Πελάτες, ιδιοκτήτες αλλά ακόμα και εργαζόμενοι συχνά δημιουργούν προβλήματα και ξεπερνούν τα όρια.

Παρακάτω θα βρείτε ιστορίες που έγιναν σε beach bar.

Έφυγαν χωρίς να με πληρώσουν!

Δούλευα σε beach bar και πάνω υπήρχε χώρος που μπορούσες να κάτσεις για φαγητό. Εκείνοι την περίοδο υπήρχαν πολλοί Ολλανδοί και δύσκολα τους ξεχώριζες καθώς έμοιαζαν μεταξύ τους. Έτσι όταν ένα ζευγάρι ανέβηκε στο πάνω μέρος για να φάει, άνοιξα νέο λογαριασμό και δεν το ένωσα με αυτά που είχαν πάρει στις ξαπλώστρες γιατί μπερδεύτηκα και νόμιζα πως είναι καινούργιοι πελάτες. Τους εξυπηρέτησα, άνοιξαν κρασί, έφαγαν μπέργκερ. Στη συνέχεια κατέβηκαν κάτω πάλι χωρίς να τους δω γιατί γινόταν πραγματικά πανικός. Κάποια στιγμή κοιτάω και βλέπω πως λείπουν. Λέω από μέσα μου “Ωχ φύγανε”. Κάνω τον συνειρμό ότι είναι οι ίδιοι με εκείνους κάτω και ότι εγώ απλώς δεν ένωσα τους λογαριασμούς. Μόλις το είχα συνειδητοποιήσει, είχαν πληρώσει μόνο για όσα πήραν στις ξαπλώστρες και είχαν φύγει.

Αρχίζω τρέχω, προσπαθώ να τους βρω αλλά τίποτα. Θα τους το έλεγα γιατί δεν ήταν λίγα χρήματα, ο λογαριασμός ήταν 83 ευρώ. Το μόνο που θυμόμουν ήταν πως ήταν ξανθοί. Έτσι ζήτησα από τον υπεύθυνο μου να το αφήσει ανοιχτό για εκείνη την ημέρα, μπας και έρθουν πάλι. Αλλιώς θα τα πλήρωνα εγώ. Περνούν δύο μέρες και έρχεται ένα ζευγάρι που τους μοιάζει πολύ. Ρωτάω και τους άλλους συναδέλφους και μου επιβεβαιώνουν πως είναι αυτοί. Έτσι πηγαίνω στην κοπέλα και την ρωτάω “είχατε έρθει ξανά εδώ πριν λίγες μέρες; Μου απαντάει “ναι”. Την ρωτάω αν πήραν κρασί και μου απαντάει “όχι τα έχω πληρώσει όλα!”. Η κοπέλα κάηκε μόνη της και μου επιτέθηκε. Μετά ρώτησα και το αγόρι, μου αρνήθηκε κι εκείνος ότι κάθονταν σε εκείνο το συγκεκριμένο τραπέζι. Τελικά έφυγαν, δεν πλήρωσαν τίποτα και τα έδωσα όλα εγώ.

250 ευρώ μόνο για τα beach bar

Πήγα φέτος διακοπές με την κοπέλα μου στη Λευκάδα. Κατ’ αρχάς όλα τα πάρκινγκ ξεκινάνε από 10 ευρώ και φτάνουν μέχρι και 15 ευρώ για όλη την μέρα. Χωρίς όμως να έχεις την επιλογή να μπορείς να αφήσεις αλλού το αμάξι σου. Άρα το 10αρικο αυτό δεν το γλυτώνει με τίποτα.

Οι τιμές στους καφέδες, στα ποτά και στα ροφήματα ήταν πάνω κάτω όπως τις έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια που όλα έχουν ακριβύνει. Στα 4 ευρώ περίπου ο καφές και στα 10 ευρώ το κοκτέιλ.

Από εκεί και πέρα έπρεπε να πληρώσεις το σετ τις ξαπλώστρες. Στο Κάθισμα τα περισσότερα σετ στα 40 ευρώ, οι μεσαίες ξαπλώστρες στα 30 ευρώ και κάτι λίγες έκαναν 15 ευρώ που φυσικά δεν προλάβαινες να κάτσεις εκεί πέρα.

Στην παραλία Μύλος κοστίζουν όλα τα σετ 40 ευρώ και είναι καθόλου εύκολα προσβάσιμη. Οπότε αν πας εκεί μετά δεν μπορείς εύκολα να φύγεις. Να πας που; Είναι 20λεπτά σκαρφάλωμα μέσα στο δάσος οπότε κάθεσαι είτε στην άμμο και καίγεσαι χωρίς ομπρέλα αλλιώς αν θες σκιά πρέπει να δώσεις τα 40 ευρώ.

Τάιζα τα μωρά στο αμάξι γιατί δεν μας άφηναν στο beach bar

Έχω πάει πριν μερικά χρόνια με τον αδελφό μου και τα παιδιά μου σε beach bar στη Χαλκιδική. Δεν θυμάμαι ακριβώς ούτε το μέρος που ήμασταν ούτε σε ποιο beach bar. Αυτό μάλλον γιατί δεν θα ξαναπατήσω ποτέ το πόδι μου. Παραγγέλνουμε όλοι από κάτι. Εγώ με τον αδελφό μου από ένα καφέ και τα μωρά από έναν χυμό.

Κάποια στιγμή φτάνει το μεσημέρι και αρχίζουμε να πεινάμε. Εδώ να πω ότι αφού είδαν πως κρατάμε σακούλες με δικό μας με φαγητό, η σερβιτόρα μας ενημέρωσε πως δεν μπορούμε να φάμε στο beach bar αυτά που είχαμε φέρει παρά μόνο ότι έχει στην κουζίνα τους. Εγώ είχα ήδη ετοιμάσει φαγητό για τα μικρά τα οποία τότε ήταν 2 και 4 χρονών και μόλις έβγαλα το τάπερ. Βέβαια δεν μπορούσα να δώσω στα μωρά club sandwich ή τις υπόλοιπες επιλογές του μενού. Οπότε ο αδελφός μου και εγώ πήραμε κάτι από το beach bar και εγώ στη συνέχεια πήρα τα μωρά και πήγαμε στο αμάξι στο πάρκινγκ για να τα ταΐσω.

Δεν ήταν θέμα οικονομικό ότι δεν θέλαμε να πάρουμε κάτι για τα μικρά. Όμως ήξερα πως δεν θα έτρωγαν κάτι από εκεί. Δεν μου έφταιξε η σερβιτόρα. Η κοπέλα την δουλειά της έκανε αλλά η φιλοσοφία του συγκεκριμένου μαγαζιού. Καταλαβαίνω πως δεν γίνεται να φέρεις ό,τι θες καθώς υπάρχει κουζίνα αλλά όταν μιλάμε για μικρά παιδιά, μπορούν να γίνουν μερικές εξαιρέσεις.

Ήθελε να μπει στην κουζίνα να δει το καρπάτσιο

Δουλεύω σε beach bar, το οποίο έχει και χώρο με τραπέζια για όσους θέλουν να φάνε κάτι. Έρχεται ένα ζευγάρι, το οποίο είχε ξανά έρθει και ο άνδρας το έπαιζε γευσιγνώστης κρασιού, φαγητού. Πηγαίνω για παραγγελία και με ρωτάει “αυτό το καρπάτσιο μοσχάρι είναι όντως μοσχάρι ή βάζετε κάποιο άλλο αλλαντικό;”. Του λέω πως είναι μοσχάρι. “Είσαι σίγουρη; Γιατί την άλλη φορά δεν ήταν μοσχάρι” μου λέει. Το σκέφτομαι και για να είμαι σίγουρη, πηγαίνω στον chef για να μου το επιβεβαιώσει. Όπως κι έγινε.

Γυρνάω στο τραπέζι του και μου λέει “θα το γυρίσω πίσω αν δεν είναι καρπάτσιο μοσχάρι”. Του εξηγώ πως ρώτησα τον chef και ότι είναι αυτό που θέλει και μου απαντάει “Δεν σε πιστεύω! Μπορώ να έρθω στην κουζίνα να δω το κρέας που βάζετε”.

Στο μαγαζί να γίνεται πανικός και εκείνος να θέλει να μπει στην κουζίνα, που κανονικά απαγορεύεται! Εν τέλει του το πήγαμε, το έφαγε. Φυσικά δεν ρώτησα και ποτέ αν του άρεσε ή όχι. Γενικά όμως ήθελε κάθε φορά που παράγγελνε ακόμα και κρασί να έρχεται μέσα για να τα βλέπει.

Αφού είστε Έλληνες 30 ευρώ η ξαπλώστρα

Είμαστε στην Πάργα με την κοπέλα μου και πηγαίνουμε καθόμαστε σ’ ένα beach bar στη δεύτερη σειρά. Έχουμε στο νου μας ότι μπορεί να υπάρχει χρέωση ή ελάχιστη κατανάλωση, όμως κανείς δεν μας ενημερώνει για τίποτα απ’ αυτά.

Αφού έχουμε παραγγείλει, αδειάζει ακριβώς από μπροστά μας το σετ στην πρώτη σειρά, όπου και μετακινόμαστε.  Μετά από 20 λεπτά, έρχεται ένας κύριος – μάλλον υπεύθυνος- και με έντονο ύφος μας λέει “το ξέρετε πως εδώ υπάρχει χρέωση;”. Του απαντάω πως δεν το γνωρίζουμε γιατί δεν μας έχει ενημερώσει κανείς τόση ώρα που είμαστε εκεί και τον ρωτάω πόσο κοστίζουν οι δύο ξαπλώστρες. Εκείνος μου απαντάει πως είναι στα 30 ευρώ αφού είμαστε Έλληνες. Τον ρώτησα αν υπάρχει διαφορετική χρέωση στις πιο πίσω σειρές και εκείνος μας δήλωσε πως είναι στα 10 ευρώ, οι τελευταίες σειρές.

Έτσι και εμείς πήραμε τα πράγματα μας και πήγαμε εκεί και εκείνος μας είπε “μα κάτσατε ήδη 20λεπτά στην πρώτη σειρά”. Τότε του απάντησα πως κάτσαμε γιατί κανείς δεν μας ενημέρωσε για τις χρεώσεις και κάπως έτσι έληξε το θέμα.