Ιστορίες βγαλμένες από σεζόν
Υπερωρίες, διπλοβάρδιες, διαμονή σε κοντέινερ - Εργαζόμενοι αντιμέτωποι με συνθήκες εργασιακής ζούγκλας.
Κάθε δουλειά έχει τα καλά και τα στραβά της. Το θέμα είναι τα αρνητικά να μην είναι παραπάνω από τα θετικά και γενικώς να υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Στην Ελλάδα (δυστυχώς) πολλές φορές αυτά τα λεπτά όρια του τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ένας εργαζόμενος χάνονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις και προβλήματα κατά τη διάρκεια μιας επαγγελματικής συνεργασίας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει εργαζόμενοι να αντιμετωπίζονται ως «υπηρέτες» τόσο από τους εργοδότες όσο και από πελάτες και όχι ως εργαζόμενοι που προσφέρουν μία υπηρεσία.
Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι το περιστατικό στην Ρόδο, όπου σερβιτόρος εξυπηρετούσε πελάτες μέσα στη θάλασσα. Ένα θέμα που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων και συζητήθηκε αρκετά τόσο από επίσημους φορείς όσο και από τον απλό κόσμο, που εναντιώθηκε στην πολιτική του συγκεκριμένου καταστήματος ασχέτως με την δήλωση του εργαζόμενου πως το έκανε με την θέληση του.
Ένα ακόμα γεγονός που αποδεικνύει τον εργασιακό μεσαίωνα που υπάρχει σε πολλές επιχειρήσεις και αναδεικνύει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό – Τουρισμό με ανακοίνωση είναι το περιστατικό το οποίο κατήγγειλε το Σωματείο εργαζομένων Επισιτισμού – Τουρισμού Πάργας, όπου σερβιτόρος σε εστιατόριο – beach bar ξυλοκοπήθηκε επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα του.
Με αφορμή αυτό συνομιλήσαμε με νέους ανθρώπους που εργάζονται σεζόν και μας είπαν τις δικές τους δύσκολες εμπειρίες για τις άσχημες εργασιακές συνθήκες που ήρθαν αντιμέτωποι. Το αισιόδοξο είναι πως πολλοί ήταν εκείνοι που επισήμαναν πως οι συνθήκες εργασίας είναι άριστες και πως πολλοί θα ήθελαν να έχουν τους εργοδότες τους που είναι πάνω από όλα άνθρωποι.
Η Χρύσα εργάζεται ως ξενοδοχοϋπάλληλος εδώ και αρκετά χρόνια.
«Όταν μπήκα στο επάγγελμα τα πράγματα ήταν αρκετά καλά. Όσο περνάει ο καιρός βέβαια πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αρχικά το 8ωρο δεν υπάρχει. Όπως και η λέξη ρεπό. Δουλεύω σε ένα ‘μαγαζί’ όπου επικρατεί το χάος. Είναι ο ορισμός της ανοργανωσιάς. Από το πρώτο μου λεπτό ως το τελευταίο προσπαθώ να ισιώσω το χάλι που υπάρχει. Είμαστε 2 βάρδιες αλλά το άτομο που συνεργάζομαι είναι ό,τι χειρότερο έχω συναντήσει. Δουλεύω πάνω από 9 ώρες μόνη μου σαν μπουφετζού αλλά ετοιμάζω και φαγητά. Όλη μέρα ψήνομαι και σκάω. Δεν έχω ακούσει ούτε μια καλή κουβέντα πέρα από ανόητα παράπονα. Στο μαγαζί είναι 2 βάρδιες και συνήθως τα ακούω εγώ.
Μιλώντας για τα λεφτά, μου χρωστάνε αρκετά χρήματα και το μεροκάματο μου βγαίνει με το ζόρι. Διαμονή δεν έχω άλλα περπατάω κάθε μέρα 20 λεπτά. Τέλος το αφεντικό μου ζει σ’ ένα δικό του κόσμο και νομίζει πως εγώ είμαι χταπόδι που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές ταυτόχρονα. Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς για το καλύτερο και απλά να απογοητεύεσαι. Είτε από αγενείς και ανυπόμονους πελάτες, είτε από συναδέλφους. Να είσαι συνεχώς μέσα στην βρωμιά και την ακαταστασία στην ουσία για το τίποτα»
Η Γιώτα έχει τελειώσει μαγειρική και περιγράφει τα όσα πέρασε στην πρακτική της.
«Όλες οι συζητήσεις ανέφεραν ότι παρέχεται διαμονή, ένσημα πρακτικής, φαγητό κλπ. Εφόσον όλα φαίνονταν εντάξει, αποφάσισα να πάω γιατί μιλούσαμε για μία τεράστια ξενοδοχειακή μονάδα, με σύγχρονες παροχές. Όταν έφτασα έμαθα πως εκεί θα έμενα με άλλα τρία κορίτσια, κάτι το οποίο δεν είχε αναφερθεί ποτέ νωρίτερα. Το δέχτηκα, πήγα άφησα τα πράγματα μου και στη συνέχεια πήγα να μου δείξουν το πόστο μου. Φυσικά τα δωμάτια του προσωπικού ήταν όλα στο υπόγειο, σε πολύ μικρούς χώρους, οριακά σαν μικρό δίκλινο, όπου εκεί έπρεπε να μείνουν 4 άτομα, χωρίς παράθυρο και εξαερισμό. Τα δέχτηκα όλα αυτά γιατί είχα μεγάλη ανάγκη τα χρήματα.
Η δουλειά ξεκίνησε, τα 8ωρο δεν ήταν ποτέ 8ωρο, αν και το είχα συμφωνήσει και υπογράψει. Οι ώρες έφταναν στις 12-15 ανάλογα την μέρα σε διάφορα πόστα της κουζίνας. Αφού άρχισαν να παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον, οι εργαζόμενοι, έμεινα στο τέλος μόνο εγώ με μία άλλη κοπέλα για να βγάζουμε όλη τον όγκο της δουλειάς, ο οποίος έπρεπε να καλύπτεται τουλάχιστον από 7μ άτομα και εμείς ήμασταν μόλις δύο. Καμία από τις δύο δεν μπορούσε να παραιτηθεί για οικονομικούς λόγους και φυσικά κανείς άλλος δεν προσλήφθηκε για να καλυφθούν οι θέσεις. Σχετικά με το οικονομικό έπρεπε να φτάσει σχεδόν Δεκέμβριος για να πάρουμε τα χρήματα μας. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι δεκάδες κατσαρίδες που υπήρχαν στο υπόγειο.»
Η Μαρία εξιστορεί την περσινή εμπειρία της:
«Το πόστο που θα εργαζόμουν ήταν ρεσεψιόν, 8ωρο πενθήμερο, μισθός και ένσημα πρακτικής, μπόνους εάν τα πήγαινα καλά, φαγητό και διαμονή. Η διαμονή (που φυσικά δεν είχα ενημερωθεί ότι θα είναι με αλλά 5 άτομα) ήταν σε κάτι κοντέινερ στην άλλη μεριά του νησιού, χωρίς κλιματιστικό, χωρίς καμία πρόβλεψη για την μεταφορά από το σπίτι στο ξενοδοχείο και φυσικά ανά διαστήματα χωρίς καν νερό στο κοντέινερ λόγω εργασιών στο ίδιο οικόπεδο, γιατί ο ιδιοκτήτης έκανε κάποιες βίλες και γίνονταν ζημιές από τα μηχανήματα κλπ.
Φυσικά είχαν την απαίτηση να κάνω και άλλες δουλειές, όπως αυτής της καθαρίστριας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως επειδή δεν είχαν άτομα μου ζήτησαν να πάω να καθαρίσω εγώ ένα δωμάτιο γιατί έφτανε η επόμενη κράτηση»
Ο Γιάννης εργάζεται σεζόν ως σερβιτόρος τα τελευταία 5 χρόνια για να μπορέσει να βγάλει μερικά χρήματα παραπάνω.
«Η αλήθεια είναι πως αν έχεις πρόγραμμα, μπορείς να κάνεις καβάτζα χρημάτων γιατί είναι σίγουρα περισσότερα από όσα θα έβγαζες στην πόλη, αν μιλάμε βέβαια πως θα δουλέψεις σε κάποιο τουριστικό νησί. Όμως, από εκεί και πέρα, οι συνθήκες που έχω αντικρίσει εγώ είναι πολύ δύσκολες. Δεν είναι παντού έτσι, ξέρω παιδιά που περνάνε πολύ καλά στη σεζόν, δύσκολα μεν αλλά περνάνε ανθρώπινα. Εγώ θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που πήγα να δουλέψω έμενα με 4 ακόμα παιδιά σ’ ένα κοντέινερ, το οποίο αλήθεια πίστευα θα εκραγεί από την ζέστη. Δεν θα μιλήσω για την καθαριότητα, όπου τις πρώτες μέρες δεν ήθελα να ακουμπήσω τα πράγματα μου πουθενά και καθαρίζαμε όλοι μαζί μπας και καθαριστεί το “σπίτι”.
Από εκεί και πέρα έχω καταλήξει ότι αυτή η δουλειά έχει αρκετές αγγαρείες. Παραιτούνταν κάποιος επειδή δεν άντεχε άλλο, έπρεπε εμείς μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης να δουλεύουμε παραπάνω. Υπήρχαν βδομάδες που χάναμε τα ρεπό γιατί πολύ απλά δεν βρισκόταν νέο προσωπικό. Ή επίσης πολλές φορές κάναμε σπαστό, που ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο χάνεις όλη την μέρα για να μπορέσουν να βγουν οι βάρδιες. Ευτυχώς δεν είχα ποτέ θέμα με τα χρήματα, ούτε μου τα καθυστέρησαν ούτε προσπάθησαν να μου δώσουν ποτέ λιγότερα από όσα είχαμε συμφωνήσει. Σε όσες δουλειές έχω πάει ήταν όλοι τους σωστοί σ’ αυτό το κομμάτι.»
Για το θέμα αυτό και τις συνθήκες που ωθούν πολύ κόσμο στο να μην θέλει να εργαστεί, έχουν μιλήσει διάφοροι χρήστες και στα social media. Μερικοί εξηγούν τους λόγους που πολλά νέα παιδιά δεν θέλουν να δουλέψουν σεζόν, ενώ άλλοι με πιο κωμική διάθεση διακωμωδούν το τι συμβαίνει.
Μάλιστα πολλές είναι οι ιστορίες με διάφορα ακραία περιστατικά που μπορείς να βρεις αν κάνεις μία γρήγορη αναζήτηση στο TikTok, όπου διάφοροι χρήστες-εργαζόμενοι βιντεοσκοπούν το πως περνάνε στη δουλειά.
@balampan_ #σεζον #σεζον2023 #fyp #fy #κρήτη ♬ september on crack ft. a recorder (Earth, Wind & Fire – September) – frickin weeb
