Και όμως καμιά φορά υπάρχει ευτυχία μέσα στον εγκλεισμό!

Η πανδημία του κοροναϊού έχει φέρει αμέτρητες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Πολλά άλλαξαν στον τρόπο σκέψης μας και στο πώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Όπως γνωρίζουμε, ο άνθρωπος, από τη φύση του, πάντα επιζητά περισσότερα από όσα ήδη έχει. Αυτό είναι κάτι που τον τελευταίο χρόνο έχει αρχίσει να αλλάζει. Μήπως η πανδημία τελικά ήρθε για να μάς υπενθυμίσει κάποιες αξίες της ζωής μας;

Γενικότερα, όσο πετυχημένοι και αν είμαστε στη ζωή μας, πάντα θα αναζητούμε το κάτι παραπάνω. Όμως, τι συμβαίνει αν δεν υπάρχει επόμενο στάδιο, δεν υπάρχει κάτι που χρειάζεται βελτίωση; Τι και αν είναι απλά στο μυαλό μας και βρισκόμαστε ήδη εκεί που θέλουμε να φτάσουμε και απλά δεν το γνωρίζουμε ακόμα;

Ναι, θα μπορούσες να πεις ότι με το να θέλεις περισσότερα, εξελίσσεσαι και δεν μένεις στάσιμος. Μήπως όμως αυτός είναι ο λόγος που εμποδίζουμε τον εαυτό μας από το να εκτιμάμε και να χαιρόμαστε πραγματικά το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα;  Νιώθουμε, σαν άνθρωποι, συνεχώς μία πίεση ότι πρέπει να βελτιώνουμε τον εαυτό μας. Και αυτό είναι το πρόβλημα.

Η ιστορία έχει δείξει πως οι ψυχολόγοι δεν συνήθιζαν να εξετάζουν πάντα το πώς μπορεί ένα άτομο να ευτυχήσει. Στην πραγματικότητα, η ψυχολογία παλιότερα δεν επικεντρωνόταν στις θετικές συμπεριφορές, αλλά στο τι κάνει τον άνθρωπο να δυστυχεί. Τα τελευταία μόνο χρόνια έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό και βλέπουμε το επίκεντρο της προσοχής να μεταφέρεται στην ευτυχία του ανθρώπου. Κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι από εμάς, ανεξαρτήτως τις περιστάσεις, ζούμε σε μία συνεχόμενη κατάσταση μέτριας αλλά όχι απόλυτης ευτυχίας. Τα πράγματα στη ζωή μας πάντα είναι σχεδόν καλά. Αλλά πάντα μπορούν να γίνουν και καλύτερα.

Νομίζεις λοιπόν, ότι για να γίνεις πιο ευτυχισμένος πρέπει να βρεις μία νέα δουλειά. Βρίσκεις αυτή τη δουλειά. Λίγους μήνες αργότερα, νιώθεις ότι θα ήσουν πιο χαρούμενος αν αγόραζες καινούριο σπίτι, έτσι αγοράζεις νέο σπίτι. Όμως, αυτοί που διαρκώς επιζητούν μία καλύτερη ζωή, με την προσπάθεια που καταβάλουν, καταλήγουν εν τέλει να βρίσκονται και πάλι στο ίδιο σημείο.

Όλα αυτά ίσχυαν στη ζωή μας μέχρι τώρα. Ξαφνικά όμως, φαίνεται να έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Και αυτό, λόγω της πανδημίας. Μήπως αυτή η κρίση, που μας στέρησε απλά πράγματα, τα οποία παλαιότερα θεωρούσαμε δεδομένα, ήρθε για να μάς δώσει ένα μάθημα; Ένας καφές, μία έξοδος, μία βόλτα με τους δικούς μας ανθρώπους, μία αγκαλιά, έχουν αποκτήσει άλλο νόημα. Πλέον εκτιμάμε το κάθε τι και με το παραπάνω.

Η δύσκολη αυτή περίοδος ήρθε να μας δείξει το πόσο αδιαφορούμε τις περισσότερες φορές για τα όσα ήδη έχουμε. Να μάς επιβεβαιώσει ότι ο άνθρωπος τελικά μόνο όταν χάσει κάτι το εκτιμάει πραγματικά. Το μυστικό για την απόλυτη ευτυχία είναι αυτό. Το να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος με τα όσα έχεις. Να βλέπεις την ευτυχία στην καθημερινότητά σου, οτιδήποτε και αν κάνεις. Γιατί έτσι κι αλλιώς πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει περισσότερα από εσένα.

Υπάρχουν πάντα πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, ακόμα και τώρα μέσα στην πανδημία. Η ευγνωμοσύνη αυτή μάς θυμίζει το πόσο όμορφη και ιδιαίτερη είναι η ζωή μας, ακόμα και σε στρεσογόνες και δύσκολες συνθήκες. Έχει αποδειχθεί ότι στιγμές κρίσεων βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων. Και αυτό είδαμε να συμβαίνει. Από τις τόσες θυσίες και τη βοήθεια των υγειονομικών που πάλεψαν στη πρώτη γραμμή μέχρι και τη προσφορά και προθυμία που έδειξε ο κόσμος μέσα στην κρίση.

Οπότε, αντί να επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά της όλης κατάστασης, θα μπορούσαμε να πάρουμε λίγο χρόνο και να σκεφτούμε για όσα είμαστε ευγνώμονες αλλά και το τι αποκομίσαμε από την περίοδο αυτή.