Κανείς δεν πέθανε από Πολιτισμό

Για τον Τέλλο δεν θέλω να πω άλλο, είπα εδώ όσα πιστεύω. Πάει και λίγος καιρός,, ξεχάστηκαν και τα fbκικά μπλοκαρίσματα. Έγιναν τόσα πολλά σε ένα μήνα, δεν προλαβαίνεις να χωνέψεις τι σου συμβαίνει και κάτι άλλο καινούργιο έρχεται και σε χτυπάει σαν ρεύμα. Είναι όμως κάτι απογεύματα λίγο out of time, σαν χθες το απόγευμα που μαζευτήκαμε κάμποσοι άνθρωποι μέσα στην πολύβουη Εγνατία, μονάχα που ο ήχος της έμεινε πίσω, τον κατάπιε θαρρείς η άσφαλτος ή δεν τον άφησε να εισχωρήσει η μαγική αυλή της Αγιοριτικής Εστίας, αυτό το άχρονο καταφύγιο της φασαριόζας λεωφόρου.

Εκεί λοιπόν ο ποιητής και φίλος όλων Τέλλος αξιώθηκε από τους ομιλητές να τον πουν και πείσμωνα και ευγενή και προβοκάτορα και ενωτικό και αλληλέγγυο και σκληρό και φλεγόμενο και ευαίσθητο.

Και να τον περιγράψουν με τόσα ωραία και ενδιαφέροντα λόγια, που σπάνια άνθρωποι στον καιρό μας αξιώνονται. Και να μιλήσουν για την ποίηση του, αυτή την παράξενη ποίηση που μοιάζει άλλες φορές με γιατρικό και άλλες με καθάρσιο. Άλλες με ηλεκτρική εκκένωση και άλλες με χάδι παρηγοριάς.

Και είναι αυτό το κατάμαυρο βιβλίο του, που τίτλο δεν γράφει επίτηδες στο εξώφυλλο, όμως μιλά για μια Εβδομάδα που δεν τα κατάφερε ποτέ να γίνει Μεγάλη, ένα μικρό βαπτιστήριο για χαμένες ψυχές, που ψάχνουν στα μανιασμένα κύματα του καιρού να δουν το φως κανενός φάρου, να τους μιλήσει κάποιος για αυτά που δεν ακούγονται ή ακούγονται μονάχα ως ψίθυροι. Καμιά φορά μου λέει ότι εγώ και ο Κορδομενίδης φταίμε που βγήκε αυτό το βιβλίο. Ωραίο φταίξιμο τότε. Καλοδεχούμενο.

Στις αργίες να μετρώ τους βολεμένους ν’ ανάβω πάντα ένα φτηνό κερί για τους μοναχικούς κι όταν το μάθω πως γίνεται σωστά να σταυροκοπιέμαι σε αμήχανες εικόνες που δακρύζουν ως τότε απ’ τις γιορτές θ’ απέχω ανάξιος να συναναστραφώ χαρές ανίκανος να μοιραστώ ατμόσφαιρες πιστός στον συντελεστή τοις εκατό που ανήκω θα εξακολουθώ να προσδοκώ ανάσταση όλων των νεκρών λέξεων που χάθηκαν σε σημειωματάρια ονειροπόλων νεαρών ώσπου σε μια αργία κι εγώ θα χαθώ στη θάλασσα ανύπαρκτος όπως ακριβώς υπήρξα στο πέρασμα αδρανής και μόνος. 

*Το μαύρο βιβλίου του Τέλλου Φίλη, ή Μια βδομάδα που δεν κατάφερε να γίνει Μεγάλη, κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ρώμη σε επιμέλεια Δημήτρη Τσιλινίκου. Την παρουσίαση του στην Αγιοριτική Εστία έκαναν η αντιδήμαρχος πολιτισμού και ζωγράφος Έλλη Χρυσίδου και ο συγκοινωνιολόγος και συγγραφέας Σπύρος Βούγιας. Το κανείς δεν πέθανε από Πολιτισμό είναι στίχος του Τέλλου.