Κάτι ωραίο για τα 20 χρόνια του «Sex and the City»
«Sex and the So Called City» γιατί η Νέα Υόρκη από το 1998, δεν είναι η ίδια.
«Τα τελευταία λίγα χρόνια, η αρχιτεκτονική έχει γίνει η πιο σέξι τέχνη» έγραφε το New York Magazine, το 2006. «Τα τελευταία λίγα χρόνια», από πότε; Μήπως, από τον Ιούνιο του 1998, όταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Sex and the City»;
Είναι αλήθεια ότι η αύρα της Νέας Υόρκης βασίζεται ιδιαίτερα στο ότι οι αρχιτέκτονές της δεν οικοδομούν τόσο πολύ κτίσματα, πράγματα, όσο οικοδομούν όνειρα και επιθυμίες.
Για τον εορτασμό των 20 χρόνων του SATC, του «με τη μεγαλύτερη επίδραση αρχι-κοινωνικού (προσοχή, όχι “αρχι-τεκτονικού”) μανιφέστου της Νέας Υόρκης», αρχιτέκτονας Andrés Jaque του Office for Political Innovation και ο Miguel de Guzmán του Imagen Subliminal ετοίμασαν ένα στούντιο, ένα transmedia στούντιο, όπου γίνεται μια αναπαράσταση της τηλεοπτικής σειράς μέσω ντοκουμέντων.
Σε αυτό που ετοίμασαν έδωσαν το όνομα «Sex and the So Called City» και οικοδεσπότης είναι ο ανεξάρτητος οργανισμός αρχιτεκτονικής και τέχνης στο Σόχο του Μανχάταν, Storefront for Art and Architecture.
«Από τη μετάδοση του πρώτου επεισοδίου του SATC, το 1998, η αγορά ακινήτων στη Νέα Υόρκη έχει διπλασιαστεί» γράφουν οι δύο επιμελητές της έκθεσης.
«Καθώς η Κάρι, η Σάρλοτ, η Μιράντα και η Σαμάνθα προχωρούσαν από ετερογενή ρούχα, αγορασμένα σε καταστήματα που λειτουργούν φιλανθρωπικές ενώσεις, στην high end πολυτέλεια της επώνυμης μάρκας, και από το νοίκι διαμερίσματος με ένα υπνοδωμάτιο σε διαμερίσματα που ανήκουν στον Κόσμο της Διακόσμησης Εσωτερικών Χώρων, σε μια αντίστοιχη εξέλιξη είχε μπει και η Νέα Υόρκη» τονίζουν.
«Όπως δείχνει η δεύτερη ταινία του SATC, η Νέα Υόρκη φέρνει για πρώτη φορά κοντά τα δύο πιο μεγάλα πάθη της Σαμάνθα, το σεξ και τα ακίνητα, δηλαδή» λέει η Κάρι (Μπράντσο) της τηλεοπτικής σειράς.
https://www.youtube.com/watch?v=mKfhVbkcJZQ
Σε βίντεο το οποίο προβάλλεται σε οθόνη στον εκθεσιακό χώρο, συνοψίζεται η πρόθεση των δύο επιμελητών. Σ’ αυτό ένας «τύπος από το Μανχάταν» λέει στη Σαμάνθα:
«Μισώ τη χώρα. Εδώ και δέκα χρόνια, δεν έχω φύγει απ’ το Μανχάταν».
«Κι είσαι υπερήφανος γι’ αυτό;» ρωτάει η Σαμάνθα, μη πιστεύοντας στ’ αυτιά της.
«Ό,τι χρειάζεσαι είναι εδώ… γιατί να φύγεις;» ρωτάει ο «τύπος από το Μανχάταν».
«Ίσως για να βιώσεις έναν κόσμο έξω απ’ το Μανχάταν» τολμά η Σαμάνθα.
«Δεν υπάρχει κόσμος έξω από το Μανχάταν» γελάει ο «τύπος».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ
