I love this job: Ο άνθρωπος που μας μαγειρεύει και μας κάνει παρέα στο Καπάνι
Ο Σίμος είναι ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους που σε κάνουν με την ψυχή τους να αισθάνεσαι οικεία στο τραπέζι
Μέσα στα πλέον εμπορικά μαγαζιά που έχει γεμίσει η πόλη, αυτά που γεμίζουν ομοιόμορφα με τον ίδιο ανθρωπότυπο και το ίδιο στυλ προσαρμοζόμενα στις εμπορικές τάσεις και τα γούστα, υπάρχουν ακόμα τα παραδοσιακά μεζεδοπωλείο και τσιπουράδικα που φαίνεται να ξανακερδίζουν τον κόσμο. Πέρα από τους μεγαλύτερους θαμώνες που έμαθαν έτσι να διασκεδάζουν με φαγητό, παρέα και ένα διακοσαράκι και ο νεότερος κόσμος έχει στραφεί σε αυτά, αναζητώντας κάτι πιο γνήσιο πιο αυθεντικό.
Αυτά τα μαγαζιά της παρέας και του κεφιού, ήταν, είναι και γίνονται στέκια, επειδή εντός τους κρύβουν ανθρώπους που ξεχωρίζουν και βάζουν τη δική τους πινελιά, προσδίδοντας ένα νόημα αλλιώτικο, μαγικό, σχεδόν ανεξήγητο στη διασκέδασή μας και στο βίωμα της τσιπουροποσίας. Ένας από αυτούς είναι και ο Σίμος Κερεμιτζόγλου, σερβιτόρας, μάγειρας, ψήστης και φίλος όλων στο μεζεδοπωλείο Μοντιλιάνι.
Στο Καπάνι, την πιο γραφική αγορά της πόλης, απέναντι από τις ελιές, δίπλα στα αλουμινόχαρτα και πάνω από τη σχάρα και τα τηγάνια, ο Σίμος ψήνει σουτζουκάκια βουβαλίσια, φτιάχνει φάβα χειροποίητη και κάνει refill τη ρακή στα τραπέζια.
Όπως λέει και ο ίδιος, η δουλειά τον επέλεξε κι όχι αυτός τη δουλειά, καθώς από πολύ νωρίς ήταν στο μεροκάματο, από εδώ κι από εκεί. Πιάνουν τα χέρια του.
”Ήρθε κι έδεσε η δουλειά, ταίριαξε η προσωπικότητά μου με το μέρος. Τη δουλειά του μάγειρα δεν την έκανα πάντα, δούλεψα μια φορά πριν καμιά εφτά-οχτώ χρόνια και τώρα είμαι εδώ τα τρία τελευταία χρόνια. ”
Το μέρος το ξεχωρίζει για την αντιφατική του αρμονία του στο περιβάλλον.
”Το ξεχωρίζω και μου αρέσει γι’ αυτό αυτό που θα σου πω, επειδή μπορεί σε κάποιον που περπατάει να φαίνεται ξέρεις αντιφατικό ή παράξενο και να σκέφτεται που θα πάω να φάω εκεί μέσα, εδώ είναι αγορά, πουλάνε απορρυπαντικά, αλουμινόχαρτα, ελιές, κοτόπουλα, εδώ πιο κάτω έχει ψαράδικο. Ε μέσα σε όλα αυτά τα είδη που σχετίζονται με το τραπέζι, το μαγείρεμα το φαγητό, δεν κολλάει να έχει και ένα μεζεδοπωλείο. Σαν να βλέπεις την τελική φάση των εμπορευμάτων και το πού καταλήγουν. Βέβαια παραδίπλα έχει και κι ένα μαγαζί με εικόνες, οκ έχει κι αυτό τη γοητεία του. Ξέρεις αυτό είναι και το γοητευτικό σε όλο αυτό, η αντίφαση των καταστάσεων. Δίπλα οι άνθρωποι εργάζονται, τρέχουν και το μεροκάματο το ψωμί και εδώ σε εμάς, δίπλα σε αυτούς, έρχονται άνθρωποι, να πιουν, να χαλαρώσουν, να περάσουν καλά.”
Αν δεν έκανε αυτή τη δουλειά τι θα ήταν;
”Ξέρεις ενώ την κάνω την ερώτηση σε πολλούς φίλους εκεί που μαζευόμαστε και μιλάμε, τώρα που μεγαλώνουμε κιόλας και γνωριζόμαστε χρόνια. Παλιά λέγαμε πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια. Τώρα ρωτάμε τι θα έκανες αν δεν έκανες αυτό που κάνεις. Διάφορα πράγματα περνάνε από το μυαλό μου. Κάποτε έλεγα μουσικός, τελευταία ξεκίνησα σοβαρά να διαβάζω πολύ, μπορεί να πουλούσα και βιβλία ή να είμαι μέσα στο χώρο να ακούω να μαθαίνω. Αυτό που τώρα σκέφτομαι είναι πως αν δεν ήμουν μάγειρας, θα ήμουνα οδηγός…μάλλον σε νταλίκα. ”
Όταν βγαίνει λίγο από το πόστο της δουλειάς είτε κάθεται με πελάτες που γίνανε φίλοι, είτε σκαρώνει σενάρια.
”Άμα κάτσεις και σκεφτείς ρε παιδί μου τι σενάριο μπορείς να κάνεις του καθενός τη ζωή θα δεις ότι έχει πάρα πολλά πράγματα. Γιατί βλέπεις να περνάνε από εδώ καλοντυμένοι, γιατροί, δικηγόροι, λογιστές κάθονται τρώνε, τουρίστες με κάμερες και βαλίτσες στα χέρια, ένας φοιτητής ακούς πώς μιλάει με το φίλο του, έρχονται άλλοι που πουλάνε ένα στυλό ή λαχεία και τους βλέπεις όλους αυτούς να ζουν σε ένα κοινό πράγμα. Με όλη αυτή την αντίφαση, που είπαμε και προηγουμένως, μπορείς να πλάσεις μια ιστορία με τον έναν να επηρεάζει τον άλλον, κάτι να συμβεί, πώς θα αντιδράσουν αυτοί οι διαφορετικής κάστας άνθρωποι. Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι η ιστορία από μόνη της. ”
Έχουνε δει τα μάτια και περίεργα πέρα από κέφι, χορούς και γλέντια. Ποιο είναι το πιο ασυνήθιστο θέαμα εδώ στο μαγαζί;
”Α, μόλις προχθές συνέβη! Ήρθε μια κυρία μόνη της, παρήγγειλε καφέ, τσίπουρο και μεζέ κι ενώ έπινε και τσιμπούσε από όλα, πήρε το ψωμί κι έκανε παπάρα στο τσίπουρο. Οι μεγαλύτεροι, ξέρεις, συνήθιζαν να βουτάνε στον καφέ σχεδόν τα πάντα, ειδικά παξιμάδια, ψωμιά, τέτοια. Τώρα αυτό με το τσίπουρο, νέα πατέντα. Έπινε και τον καφέ της, όμως, όλα κι όλα. ”
