Ματιές μέσα στο Μουσείο Ύδρευσης της Θεσσαλονίκης
Στο εσωτερικό του Μουσείου 'Υδρευσης της πόλης.
Λέξεις: Κύα Τζήμου / Εικόνες: Δημήτρης Κανονίδης
Αυτά τα υπέροχα βιομηχανικά κτίρια που υπομένουν τη φθορά του χρόνου και βρίσκονται μετά τον Παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό ανήκουν στην παλιά βιομηχανική ζώνη της πόλης, δηλαδή στην περιοχή μεταξύ της 3ης, 4ης και 5ης Προβλήτας και της 26ης Οκτωβρίου.
Βήματα έγιναν πολλά στη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων που έδωσαν ζωή σε μερικά από τα κτίρια αυτά που χρονολογούνται στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά ο κόσμος ακόμα διστάζει να στρίψει την 26ης Οκτωβρίου προς τα δυτικά παρά μόνο αν έχει συγκεκριμένο προορισμό.
Υποδειγματική μπορεί να χαρακτηριστεί η αναστήλωση του παλιού Κεντρικού Αντλιοστασίου του άλλοτε Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης (σήμερα Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε.) και η μετατροπή σε Μουσείο Ύδρευσης.
Το συγκρότημα κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1890-94) από Βέλγους Τεχνικούς μια που τη διαχείριση και εκμετάλλευση του έργου της υδροδότησης της Θεσσαλονίκης είχε αναλάβει τότε η Οθωμανική Εταιρεία Υδάτων (Compagnie Ottomane des Eaux de Salonique), την οποία είχαν ιδρύσει Βέλγοι κεφαλαιούχοι το 1888 με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
Μέχρι το 1929 το αντλιοστάσιο λειτούργησε με δύο ατμοκίνητες αντλίες, μετά τοποθετήθηκαν πετρελαιοκίνητες μηχανές και μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο λειτουργούσε με δυο ηλεκτροκίνητες αντλίες.
Ο νεότερος αυτός μηχανολογικός εξοπλισμός, που διατηρείται έως σήμερα, εξασφάλισε μέχρι τη δεκαετία του 1960 την κίνηση των πέντε αντλητικών συγκροτημάτων, που στη συνέχεια τροφοδοτήθηκαν από το δίκτυο της ΔΕΗ και λειτούργησαν αδιάκοπα έως και το 1978.
Το 1984 ο Οργανισμός Ύδρευσης αποφάσισε τη μετατροπή του σε μουσείο και το 1987, μετά από πρόταση της 4ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο.
Το έργο αποκατάστασής του εντάχθηκε στον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και ολοκληρώθηκε το 2000 μετά την πλήρη αποκατάσταση των τριών κτιρίων του ιστορικού συνόλου μαζί με το μηχανολογικό τους εξοπλισμό και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου συνολικής έκτασης 3.000 τ.μ.
