Με λίγη τύχη θα κρατήσει δύο χρόνια…

Our Pandemic Summer: The fight against the coronavirus won’t be over when the U.S. reopens and here’s how the nation must prepare itself https://t.co/tNTQ29OFzS

— 3 Quarks Daily (@3QD) April 17, 2020

Ο Ed Yong προβλέπει για το Atlantic το μακρύ δρόμο της πανδημίας

Τον Ιανουάριο οι Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθούσαν ατάραχες το νέο κορανοϊό να φτάνει από την Κίνα στις αμερικανικές ακτές. Τον Φεβρουάριο, χωρίς να μπορούν να επιτύχουν στις διαγνωστικές εξετάσεις, έμεναν σε αδράνεια και η πανδημία εξαπλωνόταν στα σύνορα.

Τον Μάρτιο, καθώς ο ιός ξεκίνησε τις ταυτόχρονες επιθέσεις σε ένα ευάλωτο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, η Αμερική επιτέλους μπήκε σε δράση, κλείνοντας γραφεία, σχολεία και δημόσιους χώρους σε μια προσπάθεια να ανακόψει την εξάπλωση του φονικού ιού.

Τώρα, τον Απρίλιο, η κατάσταση επιδεινώνεται και οι ΗΠΑ, η χώρα που θα έπρεπε να είναι πιο προετοιμασμένη από ποτέ, αποτελεί πλέον το επίκεντρο της πανδημίας.

Τι θα συμβεί τελικά τους επόμενους μήνες ή και αργότερα; Tι πρέπει να περιμένουμε;

Οι επιλογές είναι περιορισμένες. Η πρώιμη αδράνεια άφησε τις ΗΠΑ με πάρα πολλά νέα κρούσματα.

Όταν οι περιορισμοί χαλαρώσουν, όπως πρόκειται να γίνει στις 30 Απριλίου, ο κοροναϊός πιθανότατα θα επιστρέψει, όπως συμβαίνει τώρα στη Σιγκαπούρη, την Κίνα και σε άλλα ασιατικά κράτη που τον είχαν περιορίσει βεβιασμένα.

Η μόνη λύση που οδηγεί κάπου είναι τελικώς να γίνει ένα whack-a-mole παιχνίδι με τον κοραναϊό, καταστέλλοντάς τον έως ότου μπορεί να παραχθεί εμβόλιο.

Με λίγη τύχη, αυτό θα διαρκέσει 18 έως 24 μήνες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πιθανώς προκύψουν νέα κρούσματα.

«Νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ότι δεν πρόκειται για τις επόμενες δύο εβδομάδες», δήλωσε ο Michael Osterholm, επιδημιολόγος μολυσματικών ασθενειών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. “Πρόκειται για τα επόμενα δύο χρόνια.”

Η πανδημία δεν είναι τυφώνας ή πυρκαγιά. Δεν είναι συγκρίσιμη με το Περλ Χάρμπορ ή τις 9/11.

Τέτοιες καταστροφές περιορίζονται σε χρόνο και χώρο. Ο ιός SARS-CoV-2 θα καθυστερήσει καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Όλοι θέλουν να μάθουν πότε θα τελειώσει αυτό», δήλωσε η Devi Sridhar, ειδικός στη δημόσια υγεία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. «Δεν είναι η σωστή ερώτηση. Η σωστή ερώτηση είναι: Πώς συνεχίζουμε; “

Στο μεταξύ, τα νοσοκομεία εξακολουθούν να δίνουν μεγάλη μάχη. Δεν υπάρχουν αρκετές μάσκες που να προστατεύουν επαρκώς το προσωπικό για τη μεταφορά οξυγόνου σε ασθενείς που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, ή για νοσοκόμες. Ο ένας μετά τον άλλο γιατροί και νοσοκόμες αρρωσταίνουν.

Στο Μίσιγκαν, περισσότεροι από 700 υπάλληλοι σε ένα νοσοκομείο είναι θετικοί στον κοροναϊό. Τα νοσοκομεία φέρνουν τώρα τους συνταξιούχους γιατρούς, τους απόφοιτους ιατρικής και επανατοποθετούν ορθοπεδικούς και δερματολόγους σε αίθουσες έκτακτης ανάγκης για να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο.

Ακόμα κι αν τα κρούσματα υποχωρήσουν το καλοκαίρι, οι εξαντλημένοι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη θα πρέπει να καλύψουν χειρουργικές επεμβάσεις που αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας και ταυτόχρονα να θεραπεύουν άτομα που καθυστέρησαν να λάβουν βοήθεια για καρδιαγγειακά προβλήματα, καρκίνους και άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Εάν η πανδημία ανακάμψει το φθινόπωρο, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ίσως χρειαστεί να εργαστούν χωρίς ανάπαυλα το καλοκαίρι.

Πιθανή ενίσχυση

Κατά τη διάρκεια της μακράς αναμονής για ένα εμβόλιο, άλλα αντίμετρα θα μπορούσαν ενδεχομένως να μετριάσουν την απειλή της COVID-19.

Το απλούστερο από αυτά είναι η μάσκα προσώπου. Οι ιατρικές μάσκες εξακολουθούν να βρίσκονται σε έλλειψη και πρέπει να προορίζονται για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Ωστόσο, εναλλακτικές λύσεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της εξάπλωσης του κοροναϊού, αποτρέποντας τη μόλυνση των υγιών φορέων.

Οι μάσκες είναι ασπίδες.

Επιστροφή στην κανονικότητα; 

Όσο οι ΗΠΑ βιώνουν την ανωτέρω κατάσταση, ο Τραμπ εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να έχει να κάνει με μια σύντομη αψιμαχία παρά μια παρατεταμένη πολιορκία.

Στις 8 Απριλίου, πριν ακόμη υποχωρήσει η πρώτη πανδημία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ είπε: «Μόλις ανοίξουμε τη  χώρα μας, η φρίκη του Αόρατου Εχθρού, εκτός από εκείνους που έχασαν δυστυχώς ένα μέλος της οικογένειας ή φίλο, πρέπει να ξεχαστεί γρήγορα”.

Ο Τραμπ  όπως όλα δείχνουν δεν έχει αντιληφθεί ότι ο εχθρός δεν πηγαίνει πουθενά.

Οι ΗΠΑ θα χάσουν την ευκαιρία να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο οι συστηματικές αποτυχίες του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης άφησαν τόσους πολλούς πολίτες ευάλωτους.

Οι άνθρωποι θα κουραστούν. Η συμμόρφωση θα μειωθεί. Το έθνος θα χάσει το πιο αποτελεσματικό όπλο του ενάντια στην πανδημία: την προθυμία των πολιτών του να κάνουν ατομικές θυσίες για χάρη όλων.

Καθώς οι ΗΠΑ κινούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει πια να εγκαταλείψουμε το ερώτημα “Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα;”

Αυτή η προοπτική αγνοεί τις τεράστιες ανισότητες σε αυτό που οι… διαφορετικοί Αμερικανοί βιώνουν ως συνήθως. Χάνει τη σπάνια ευκαιρία να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια δικαιότερη και λιγότερο ευάλωτη κοινωνία. Αγνοεί ακόμη, τη συνεχιζόμενη φύση της απειλής του κοροναϊού.

Δεν υπάρχει επιστροφή. Η μόνη διέξοδος είναι να περάσει – μετά από μια ταραχώδη άνοιξη, σε ένα ασυνήθιστο καλοκαίρι και ένα ανήσυχο έτος μετά…

Πηγή: The Atlantic