Με την Vassilina δεν ατυχήσαμε

Εικόνες: Ευτυχία Βλάχου

«Ατυχήσαμε στον κόσμο τούτο εδώ και ας μην υπήρξαμε Ατυχήσαμε στον κόσμο τούτο εδώ και δεν συναντηθήκαμε ποτέ»

Την γνώρισα τυχαία μία μέρα όταν από τα ηχεία του υπολογιστή μου ακούστηκαν οι παραπάνω στίχοι, στην οθόνη μία εκθαμβωτική παρουσία με ένα λευκό σατινέ φόρεμα τραγουδούσε και κοιτούσε την κάμερα με βλέμμα γεμάτο νόημα. Ο λόγος για την Vassilina μία από τις πιο φρέσκες φωνές στην ελληνική μουσική σκηνή με ηλεκτρονικά/ avant pop ακούσματα. Με τα τραγούδια της να εναλλάσσονται από αγγλόφωνο στίχο σε ελληνόφωνο η Βασιλίνα Μέγκλα ήρθε για να κατακτήσει την ελληνική και την διεθνή σκηνή.

Η Parallaxi μίλησε με την Vassilina για τα μουσικά της βήματα, την έμπνευση καθώς και τον νέο της δίσκο “Fragments”:

Η καριέρα στην μουσική ήταν πάντα μία σίγουρη επιλογή για εσένα, ήξερες από μικρή ότι αυτό είναι που θέλεις να κάνεις ή ήταν κάτι που προέκυψε μέσα στα χρόνια;

Η μουσική μπήκε στην ζωή μου από την ηλικία των 6 χρόνων, όταν ξεκίνησα να παίζω πιάνο και να γράφω μουσική… δεν έφυγε ποτέ. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να ονειρεύεται να κάνει κάτι άλλο. Παρ´ολα αυτά, δεν ήταν μια σίγουρη επιλογή. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ίσως εξαιτίας της αβεβαιότητας που έχει το επάγγελμα μας, αν αναφέρεις σε μικρή ηλικία ότι θέλεις να ασχοληθείς με τις τέχνες, πολύ δύσκολα θα σε πάρουν στα σοβαρά. Πάντα κάπως θα αντιμετωπίζεται από τον περί γύρω σου σαν «χόμπι», ειδικά στην αρχή. Επομένως, επηρεασμένη από το ελληνικό σύστημα «αναγκάστηκα» να σπουδάσω Ψυχολογία, κάτι που και φυσικά άφησα στην άκρη μετά την ολοκλήρωση του πτυχίου μου. Ίσως βέβαια το ότι σπούδασα κάτι άλλο με έκανε να συνειδητοποιήσω, ενήλικη πια, πόσο πολυ ήθελα να μετατραπεί η μουσική από «Χόμπι» σε καριέρα.

«Δεν υπάρχει δυσκολία στον πειραματισμό. Πειραματισμός σημαίνει ελευθερία. Να βρίσκεις τον εαυτό σου και να εξελίσσεσαι. Το δύσκολο για μένα είναι να κάνω κάτι που δεν είμαι, μόνο και μόνο επειδή το κάνει μια νόρμα.»

Τι σε εμπνέει στην δημιουργία ενός τραγουδιού από την συγγραφή των στίχων μέχρι τον ρυθμό;

Εμπνέομαι από προσωπικά βιώματα, φυσικά απο τον έρωτα αλλά και όχι μόνο. Κυρίως γράφω για τη σχέση που έχω με το σώμα μου. Για το πως νιώθω μέσα σε αυτό, για πως τα βιώματα μου το έχουν κάνει να νιώσει. Πάντα προσπαθώ να το μεταφράσω αυτό μουσικά. Στον ρυθμό και στο sound design. Βέβαια πολλές φορές η έμπνευση έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Πολλές φορές εμπνέομαι και από τα όνειρα μου.

Στην μουσική καριέρα έχεις πειραματιστεί και με αγγλόφωνα και με ελληνόφωνα τραγούδια, τι από τα δύο προτιμάς;

Ο αγγλικός στίχος μου είναι σίγουρα πιο οικείος, καθώς τα ακούσματα μου ήταν ανέκαθεν αγγλόφωνα. Ο ελληνικός όμως έχει άλλη χροιά. Πιο προσωπική, πιο γυμνή, πιο ωμή. Όταν τραγουδάω στα ελληνικά τα δικά μου κομμάτια νιώθω κάπως άβολα. Ίσως γιατί και η ίδια συνδέομαι με την γλώσσα και την ιστορία του τραγουδιού πιο πολύ, και αυτό σαν διαδικασία μπορεί να είναι πιο επίπονη. Η γλώσσα πάντως είναι θέμα έμπνευσης. Πολλές φορές δεν αρκεί μια γλώσσα για να εκφράσει όλα αυτά που θέλει κάποιος να πει.

Ποιοι καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει περισσότερο τα ακούσματα σου;

Η Fka twigs, η Sevdaliza, η Lafawndah, η Jenny Hval, η Bjork και η Lena Platonos είναι από τις καλλιτέχνιδες που με έχουν επηρεάσει μουσικά σε βάθος χρόνου.

Συγχαρητήρια για τον δίσκο σου Fragments, μίλησε μας λίγο για τον νέο σου δίσκο, τι αποτέλεσε έμπνευση για την δημιουργία των κομματιών;

Σ’ ευχαριστώ πολύ! Το «Fragments» κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records, την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου και αποτελείται από 11 κομμάτια βαθιά βιωματικά που το καθένα έχει να πει μια διαφορετική ιστορία. Αλλά κομμάτια μιλάνε για ανεκπλήρωτους έρωτες (Not Friends, This is the last Song I’m Gonna Write for you) και αλλά για την σχέση που έχω με το σώμα μου και τις δικές του ιστορίες. (Sexyless, My heart is empty, Floating Bones). Μπορείτε να το βρείτε είτε σε όλες τις digital πλατφόρμες είτε σε βινύλιο.

Η καραντίνα πώς σε επηρέασε, ένιωσες ότι βρήκες μία ευκαιρία για να ασχοληθείς περισσότερο με τον εαυτό σου και την μουσική σου;

Στην πρώτη καραντίνα βρισκόμουν στο Λονδίνο και μπορώ να πω πως πέρασε αρκετά δύσκολα! Δεν θα έλεγα πως ήμουν ιδιαίτερα δηλαδή δημιουργική. Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου «μα είναι δυνατόν; Πρώτη φορά έχεις τόσο χρόνο! Κάνε κάτι» αλλά εγώ ένιωθα απόλυτα μουδιασμένη. Όταν αλλάζει τόσο ραγδαία και βίαια μια καθημερινότητα, είναι φυσικό να περάσεις ένα πένθος. Το δεύτερο lockdown, και πλέον κάτοικος Αθήνας, με βρήκε πιο χαρούμενη και πολύ δημιουργική. Σίγουρα ήταν μεγάλο πλήγμα η έλλειψη των συναυλιών αλλά νιώθω τυχερή που κατάφερα να ολοκληρώσω και να κυκλοφορήσω τον δίσκο μου και τα δυο αυτά βίντεο κλιπ μου. Γενικά έπεσε αρκετή δουλειά και με γέμισε με πολύ όμορφες συνεργασίες.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Έρχονται νέες συνεργασίες, νέα τραγούδια και ελπίζουμε πολλά live.

Τώρα που η ζωή μας επανέρχεται στους ρυθμούς που είχαμε συνηθίσει, τι ήταν αυτό που έκανες ή θα κάνεις που σου έλειψε τόσο μέσα στην καραντίνα;

Θα σου απαντήσω με μια μόνο λέξη. LIVE! Χαχα. 21 Αυγούστου θα παίξω στο IOS Festival και σε λίγες εβδομάδες θα ανακοινώσουμε και live στην Αθήνα. Το σίγουρο είναι ότι ανυπομονούμε όλοι μας για να επανέλθει η ζωή στους φυσιολογικούς ρυθμούς της και να ξεκινήσουμε πάλι τις περιοδείες.

Διαβάστε επίσης:

Nalyssa Green, πάλι καλά που σε γνώρισα