Μια Θεσσαλονικιά φωτογράφος εκδίδει λεύκωμα σε γαλλικό εκδοτικό οίκο

Μια νέα και ταλαντούχος φωτογράφος από τη Θεσσαλονίκη η Άρτεμις Πυρπύλη εξέδωσε το φωτογραφικό της βιβλίο ΝΕΤΤΕ στις εκδόσεις punto e basta και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, καθώς με την κίνηση αυτή φαίνεται να γίνεται γέφυρα μεταξύ του γαλλικού και του ελληνικού φωτογραφικού ματιού. Γι’ αυτό και μιλήσαμε μαζί της να μας πει περισσότερα. 

Το 2019, η Άρτεμις Πυρπύλη επισκέπτεται για πρώτη φορά το πατρικό σπίτι της γιαγιάς της, 7 χρόνια μετά τον θάνατο της. Ψάχνοντας στα δωμάτια, τα συρτάρια και τα κουτιά, ανακαλύπτει το νεαρό κορίτσι που ήταν στην δεκαετία του ’40 και το παρατσούκλι Nette που της είχαν δώσει. Η Nette ήταν χαρούμενη, κάπνιζε, έκανε γυμναστική και γελούσε με τις φίλες της.

Το έργο αυτό είναι σαν ένα φυτολόγιο, στο οποίο είναι καρφιτσωμένα τα όνειρα, η ξεγνοιασιά και η ελευθερία ολόκληρης της νιότης. Μια νιότη, εγκλωβισμένη σε κουτιά, σε ένα σπίτι γεμάτο αντικείμενα φορτωμένα με αμηχανία. Αντικείμενα γεμάτα αναμνήσεις για την ίδια, που συνεχίζουν τη «ζωή» τους παρά την απουσία της. Η Άρτεμις Πυρπύλη επανερμηνεύει αρχειακές φωτογραφίες, επανεξετάζει προσωπικά αντικείμενα, έρχεται πολύ κοντά τους και αποκαλύπτει υφές. Το NETTE είναι ένα διακριτικό και σιωπηλό βιβλίο το οποίο όμως λέει πολλά.

Η Άρτεμις γεννήθηκε το 1987.Σπούδασε φωτογραφία στο Φωτογραφικό Kέντρο Stereosis στην Ελλάδα καθώς και στην Ecole de Photographie de Paris, ICART PHOTO στην Γαλλία.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της εργάστηκε ως επίσημος φωτογράφος σε διάφορα φεστιβάλ (μουσικά και κινηματογραφικά) στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στη Γερμανία και στην Αμερική. Ταυτόχρονα, εργάστηκε ως βοηθός φωτογράφων, αλλά και ως βοηθός ατζέντη φωτογράφων σε πρακτορείο στο Παρίσι.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις μερικές απ’ τις οποίες στο C/O Berlin στη Γερμανία, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης καθώς και στην γκαλερί Host στο Λονδίνο.

Έχει πραγματοποιήσει επίσης δύο ατομικές εκθέσεις στη Θεσσαλονίκη και ήταν εισηγήτρια φωτογραφικού σεμιναρίου στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Αυτή την περίοδο διδάσκει στο Φωτογραφικό Kέντρο Stereosis και στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα δουλεύει πάνω σε προσωπικά πρότζεκτ καθώς και στην αυτοέκδοση του πρώτου της photobook.

-Πώς ξεκινήσατε τη φωτογραφία, ήταν η συνήθης συνέχεια αμέσως μετά το λύκειο ή μεσολάβησαν άλλα πράγματα και χρόνια, ώστε να προκύψει κάποιο ερέθισμα, ένα φιτίλι;

Ξεκίνησα την φωτογραφία αρκετά τυχαία το 2005 στο φωτογραφικό κέντρο Στερέωση. Είχα μόλις περάσει σε μια σχολή στο ΑΠΘ αλλά ακριβώς παράλληλα βρέθηκα στην Στερέωση και άλλαξαν όλα για μένα. Κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι μόνο η φωτογραφία με ενδιέφερε και τίποτα άλλο. Στην σχολή δεν πάτησα σχεδόν καθόλου. Έλεγα στους γονείς μου ότι πάω στην σχολή αλλά ήμουν όλη μέρα στην Στερέωση, στον σκοτεινό θάλαμο.

-Φωτογράφος στη Γαλλία ή στην Ελλάδα; Τι προτιμάτε;

Σε καμία από τις δύο χώρες δεν μπορείς να βιοπορίζεσαι πραγματικά από την καλλιτεχνική φωτογραφία. Η αλήθεια είναι όμως ότι στην Θεσσαλονίκη κατάφερα να κάνω κάποια παραπάνω πράγματα που με ενδιέφεραν όπως ατομικές εκθέσεις ή να διδάξω σε σχολές και σε μουσεία. Παρότι εδώ οι ευκαιρίες είναι περιορισμένες στο Παρίσι δεν είναι τόσο προσιτές για κάποιον που δεν έχει διασυνδέσεις και ακαδημαϊκή καριέρα.

-Πού αντικρίσατε την καλύτερη προοπτική στη δουλειά σας;

Αντικειμενικά οι προοπτικές είναι περισσότερες στο Παρίσι, εξαρτάται όμως και από το τι αναζητά ο καθένας στον κλάδο αυτό. Εγώ μετά τις σπουδές μου έκανα διάφορες δουλειές κυρίως στην εφαρμοσμένη φωτογραφία δηλαδή στην μόδα, την διαφήμιση κτλ. Δεν ήταν όμως κάτι που με γέμιζε γι’ αυτό και επέλεξα να φύγω από αυτό και να έχω μια διαφορετική σχέση με την φωτογραφία, στο κομμάτι της καλλιτεχνικής φωτογραφίας αλλά και της διδασκαλίας.

-Σε πόσο καιρό μπορεί να πει κάποιος ότι ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία, από τις τεχνικές μέχρι τις συλλήψεις. Πιστεύετε ότι είναι κάτι που μαθαίνεται από μόνο του, χωρίς κάποιον μέντορα, κάποια σχολή;

Για μένα δεν υπάρχουν κανόνες. Δυνητικά όλοι θα μπορούσαν να εξασκήσουν την φωτογραφία επαγγελματικά εφόσον είναι και μέσο αρκετά προσβάσιμο πλέον. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με την φωτογραφία θα βρει τον τρόπο να το κάνει.

-Πώς προέκυψε η έκδοση του Nette από έναν γαλλικό εκδοτικό. Είναι το γεγονός αυτό κάτι που σας καθιστά συνδετικό κρίκο, γέφυρα του γαλλικού και του ελληνικού φωτογραφικού πολιτισμού;

Έχω δυνατή σχέση με την Γαλλία καθότι είμαι γαλλοελληνίδα και έχω ζήσει αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Όταν λοιπόν ετοίμασα ένα προσχέδιο του βιβλίου είχα στο μυαλό μου να προσεγγίσω και γαλλικούς εκδοτικούς. Όταν έδειξα στην εκδότρια μου Gino το προσχέδιο του βιβλίου, κατευθείαν ενδιαφέρθηκε να το εκδώσει. Κάναμε την παραγωγή εδώ οπότε υπάρχει πραγματικά η σύνδεση Ελλάδας- Γαλλίας τόσο στην ταυτότητα μου όσο και στην σύλληψη και ολοκλήρωση του βιβλίου. Ήμουν τυχερή γιατί είχαμε κοινή προσέγγιση με την εκδότρια σε όλα τα επίπεδα οπότε καταφέραμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο που όχι μόνο με εκφράζει απόλυτα αλλά έχει και συνοχή με το ύφος και τον χαρακτήρα των εκδόσεων punto e basta.

-Ποιες είναι οι εικόνες που υποδέχεται με συγκίνηση και συλλαμβάνει το μάτι σας, ώστε να προκύψει μια λήψη σας. Είναι επηρεασμένη από την ελληνική ή τη γαλλική ψυχογεωγραφία;

Είναι πιθανό το να επηρεάζομαι από το περιβάλλον ωστόσο δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ακριβώς να εξηγήσω τι με ωθεί στο να τραβήξω μια φωτογραφία γιατί είναι μια πολύ εσωτερική διαδικασία, κάτι που συμβαίνει ενστικτωδώς.

-Η παρουσίαση του λευκώματος έγινε στη Θεσσαλονίκη, είναι κάτι το συμβολικό αυτό για εσάς, τι κουβαλάτε από την πόλη;

Ήταν όντως συμβολικό το να παρουσιάσουμε το βιβλίο στην Θεσσαλονίκη και πόσο μάλλον στην Στερέωση πριν από οπουδήποτε αλλού. Από εδώ ξεκίνησαν όλα για μένα στην φωτογραφία αλλά επίσης είναι και το μέρος που ζω πλέον οπότε ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτονόητο να γίνει έτσι. Στις 30/9 παρουσιάσαμε το βιβλίο στο Παρίσι στην γκαλερί Polka και προγραμματίζουμε να συνεχίσουμε με παρουσιάσεις και αλλού. Τώρα ξεκινάει την διαδρομή του το βιβλίο αυτό.