Οι φυλακισμένοι στα Διαβατά βάζουν τη ζωή τους σε ένα βιβλίο με ψυχή
Ένα ανάγνωσμα που το διαβάζεις με μια ανάσα.
Το 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης διοργανώνει την παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο «Όνειρα Απόδρασης» τη Δευτέρα 1 Απριλίου, στις 19.00, στην αίθουσα «Μανόλης Αναγνωστάκης» στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε από μαθητές του σχολείου, στο πλαίσιο των μαθημάτων Δημιουργικής Γραφής που πραγματοποιήθηκαν κατά τη σχολική χρονιά 2018 – 2019 και κατά τη διάρκεια του Θερινού Σχολείου 2018 σε συνεργασία με το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και το Κοινό Διαπανεπιστημιακό ΜΠΣ «Δημιουργική Γραφή» του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.
Κείμενα των μαθητριών και των μαθητών του σχολείου θα διαβαστούν από τους: Ζωή Λύρα, Σαμψών Φύτρο (ηθοποιοί ΚΘΒΕ), Μαρία Στύλου (δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός), Άννα Ρογδάκη (εκπαιδευτικός).
Το 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στις Φυλακές Διαβατών στη Θεσσαλονίκη δίνει την ευκαιρία στους έγκλειστους μαθητές του να αναζητήσουν νέους δρόμους στη ζωή τους. Ανοίγει ένα παράθυρο με τον έξω κόσμο και τους βοηθά στην μετέπειτα κοινωνική τους ενσωμάτωση.
Εκτός από τα κανονικά μαθήματα, η Δημιουργική Γραφή εν προκειμένω κάνει να τους μαθητές να εξωτερικεύουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους σε ένα κομμάτι χαρτί. Δεν είναι, μάλιστα, η πρώτη φορά που τα πονήματά τους εκδίδονται.
Διαβάστε παρακάτω μερικά αποσπάσματα από αυτό το συλλογικό έργο, που κυκλοφορεί από τη Libron Εκδοτική:
«Δύσκολη απλότητα»
Πότισε ένα δέντρο, τάισε κάποιο σκυλάκι, κόψε τα νύχια σου. Στρώσε το άδειο κρεβάτι. Τηγάνισε ένα αβγό, μην κοιτάς καθόλου το ρολόι, πιες ένα ποτήρι νερό, όπως είναι αγάπα την πάλι. Δίπλωσε τα όνειρα σ’ ένα σπιρτόκουτο και το σπιρτόκουτο βάλτο στην τσέπη. Ρώτα για αυτό που πάντα ήθελες να μάθεις ανέβασε κάπως το κέφι πίστευε μόνο σ’ αυτό που γουστάρεις αν βιάζεσαι, πήγαινε αργά και μη διστάζεις. Η απλότητα τραυματίζει με έναν λόγο και σκοτώνει με ένα μόνο βλέμμα δίχως καθόλου πόνο βάζοντας όλους σε μία αρένα. Βλέπεις, το χαμόγελό σου μοιάζει με αληθινή ισόβια ποινή, βλέπεις το ξημέρωμα όταν ανάβεις αναπτήρα έτσι σου χαμογελάει η περασμένη ζωή κάνοντας το κάθε ψέμα συνδετήρα στο ημερολόγιο απλών στιγμών της ζωής σου. […]
— Νικήτας
ΟΝΕΙΡΑ
Η αίσθηση που σου λείπει να ζεις ανθρώπινα, σε κάνει να
ποθείς την καθημερινότητα. Ονειρεύομαι
να κοιμάμαι σε στρώμα κανονικό για να μην πονάω το πρωί από την υγρασία
να ξυπνάω από το ξυπνητήρι και όχι από τον ήχο της κλειδαριάς
–που ανοίγει ο φύλακας και μας μετράει σαν πρόβατα–,
να πίνω τον καφέ σε γυάλινο ποτήρι
ν’ ακούω τον ήχο που κάνουν τα παγάκια
και ν’ απολαμβάνω τη δροσιά του,
να παίρνω τη μηχανή να πηγαίνω βόλτα παραλιακά,
να μυρίζω τη θάλασσα
και να ακούω τη μηχανή να ουρλιάζει,
το μεσημέρι, να διαλέγω εγώ το φαγητό που θα φάω
–και όχι να τρώω σαν ένας πολιτισμένος σκύλος με πιάτα
και πιρούνια πλαστικά–,
το απόγευμα να βγαίνω βόλτα και να αισθάνομαι την άνοιξη
να δω τι χρώμα παίρνουν τα δέντρα και τα λουλούδια
και να ξεχάσω τη μυρωδιά της μούχλας
να βλέπω το ηλιοβασίλεμα καθαρά
και όχι με αγκάθι στο μάτι
– με ενοχλεί και μου δημιουργεί δάκρυα,
τα βράδια να πάω για νυχτερινό μπάνιο,
να ξαπλώσω πάνω στη θάλασσα και ν’ απολαύσω τη λάμψη των αστεριών
– γιατί βαρέθηκα τα βράδια να ξαπλώνω και να μετράω τις κατσαρίδες.
Και όλα αυτά είναι όνειρα, που ποθώ και με κάνουν
άνθρωπο αληθινό.
Hektoras
Δείτε εικόνες από τα μαθήματα και τις πολιτιστικές δράσεις που λαμβάνουν χώρα στο 3ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης:
