Όσκαρ 2019: Οι προβλέψεις λίγο πριν μάθουμε τις φετινές υποψηφιότητες!
Οι προβλέψεις για τις φετινές υποψηφιότητες, μια ανάσα πριν.
Η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε και η αντίστροφη μέτρηση για την ανακοίνωση των φετινών οσκαρικών υποψηφιοτήτων ξεκίνησε. Το μεσημέρι της επόμενης Τρίτης (22/1/2019) θα ξέρουμε ποιοι/ες θα είναι υποψήφιοι/ες και ποιοι/ες είναι τα πραγματικά φαβορί της χρονιάς.
Με τις Χρυσές Σφαίρες να έχουν αποπροσανατολίσει αρκετά τους πάντες με τις εκκεντρικές επιλογές τους (Green Book & Bohemian Rhapsody) και τα κινηματογραφικά σωματεία να εκφράζουν σιγά σιγά τις προτιμήσεις τους, η φετινή οσκαρική κούρσα, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο αμήχανες εδώ και χρόνια.
Αμήχανη πρώτα απ’ όλα γιατί, είναι εμφανής η εντατικοποιημένη ορθολογικοποίηση και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε φέτος η Ακαδημία – για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια – αποφάσισε να μην ορίσει κάποιο πρόσωπο ως κεντρικό/η οικοδεσπότη/δέσποινα μετά και την ατυχή εξέλιξη που είχε η αρχική επιλογή του Κέβιν Χάρτ.
Βέβαια, την τελευταία φορά που συνέβη αυτό, το μακρινό 1989, είχαν να λένε στην Ακαδημία για τις epic fail επιλογές τους (το εισαγωγικό 11λεπτο εκείνης της απονομής παραμένει ένας κιτς θησαυρός χωρίς προηγούμενο στα κιτάπια των Όσκαρ) αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία την οποία θα προσπαθήσουν να μην επαναληφθεί και φέτος.
Αυτή η επιβολή ορθού λόγου βέβαια φανερώνεται και από την αντίληψη που διακατέχει πλέον την κινηματογραφική βιομηχανία, να μην δίνει τόση σημασία πλέον π.χ. στην απουσία ενός σημαντικού δημιουργού ή ηθοποιού από τα βραβεία παρά την καλλιτεχνική συνεισφορά του στην ετήσια παραγωγή όσο το γεγονός αν η τελική πεντάδα για την καλύτερη σκηνοθεσία ή τις ερμηνείες της χρονιάς πρέπει να συμπεριλαμβάνουν αρκετές υποψηφιότητες από τις λεγόμενες και ως δημιουργικές «μειονότητες» του Χόλυγουντ (Αφροαμερικάνους, γυναίκες, κλπ). Παράλληλα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – λείπει από την κούρσα και από το σύνολο του υλικού που πλασάρεται στις βραβεύσεις εκείνη η ταινία που θα ξεσηκώσει πλήθος συζητήσεων, αντιδράσεων και δημοσιεύσεων στα media και στη δημόσια (κινηματογραφική) σφαίρα (όπως είχε γίνει λ.χ με το La La Land ή με τις Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι).
Με αυτά ως δεδομένα δεν αποκλείεται κατά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων των φετινών Όσκαρ, την ερχόμενη Τρίτη, να αποκαλυφθούν αρκετές εκπλήξεις και ανατροπές με βάση όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Είναι αλήθεια πως το Black Panther, αγκαλιάστηκε μέχρι στιγμής τόσο από τις Σφαίρες, όσο και από τα σωματειακά βραβεία (Ηθοποιοί, Παραγωγοί, κλπ). Η ταινία της Marvel είναι ένα από τα στοιχήματα της χρονιάς καθώς συζητιέται εδώ και καιρό για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει στα Όσκαρ.
Κι αυτό γιατί τα μέλη της Ακαδημίας προβληματίζονται για το πώς θα μπορούσε να ενταχθεί πλήρως μια εμπορική ταινία, γεγονός που κατά την εκτίμηση τους θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον αρκετών φαν αυτών των ταινιών. Εξού και το καλοκαίρι που μας πέρασε υπήρχε η περίφημη συζήτηση για το βραβείο της δημοφιλέστερης ταινίας της χρονιάς, το οποίο ευτυχώς μετά από τις αντιδράσεις που προέκυψαν πέρασε στις καλένδες.
Διαβάστε επίσης: Οι μοναδικές 6 ταινίες τρόμου που προτάθηκαν ποτέ για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Ένα από τα δυνατά χαρτιά των φετινών Όσκαρ αναμένεται να είναι το Ένα Αστέρι Γεννιέται. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μπράντλεϊ Κούπερ εκτιμήθηκε αρκετά για την άρτια προσαρμογή στο σήμερα μιας σπουδαίας κινηματογραφικής ιστορίας. Το δυναμικό πλασάρισμα που κέρδισε σε αρκετές περιπτώσεις (Σφαίρες, SAG, PGA) δίνει υποσχέσεις για μια καλή οσκαρική παρουσία σε αρκετές κατηγορίες. Δυσκολίες ωστόσο δημιούργησε η φτωχή συγκομιδή βραβείων στην απονομή των Σφαιρών. Όντας το μεγάλο φαβορί της βραδιάς, τελικά περιορίστηκε σε μια μόνο διάκριση για το τραγούδι κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο δημιουργώντας ερωτηματικά για την πορεία της ταινίας προς τα Όσκαρ.
Δύο αρνητικές επισημάνσεις, σίγουρα είναι το λανθασμένο πλασάρισμα της ταινίας ως δράμα ενώ στην πραγματικότητα το δυνατό αφηγηματικό στοιχείο της, είναι η μουσική αλλά και η σχέση της πρωταγωνίστριας Lady Gaga, παρά την πολύ καλή ερμηνεία της (που λογικά θα την συμπεριλάβει στην πεντάδα Α΄γυναικείου ρόλου), με τον R Kelly, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο του ακτιβιστικού κινήματος #metoo μετά τις καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης για τον ράπερ που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα.
Άλλη μια ταινία που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση είναι η Παρείσφρηση του Σπαϊκ Λι. Πέρα από το καταγγελτικό (ηθικοδιδακτικό) ύφος της ενάντια στη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό αλλά και το δεικτικό χιούμορ η Παρείσφρηση, αποτελεί για την φετινή κούρσα και ένα εξαιρετικό αντι-Τραμπ statement της φιλελεύθερης κοινότητας του Χόλυγουντ.
Το μεγάλο στοίχημα ωστόσο είναι αν η Ακαδημία θα περάσει στην πεντάδα της σκηνοθεσίας έναν Αφροαμερικάνο σκηνοθέτη και αν αυτός μπορεί να είναι ο Σπαϊκ Λι – στην πρώτη μάλιστα υποψηφιότητα της καριέρας του – ή ο Μπάρι Τζένκινς (ο οποίος έκανε με το Moonlight πριν δύο χρόνια την απόλυτη ανατροπή στα Όσκαρ) με τη νέα ταινία του, το If Beale street could talk το οποίο αποτελεί ένα από τα λεγόμενα dark horses των φετινών υποψηφιοτήτων.
Πολιτική χροιά έχει επίσης και το Vice-Ο δεύτερος στην Ιεραρχία του Άνταμ ΜακΚεϊ. Η κυνική ιστορία του πιο ισχυρού πολιτικού την εποχή της προεδρίας Μπους τζούνιορ, η δυνατή κωμική – σατιρική προσέγγιση του ΜακΚεϊ στα πολιτικά δρώμενα της αμερικάνικης πολιτικής των 00s και η αριστουργηματική ερμηνεία – μεταμόρφωση του Κρίστιαν Μπεϊλ ως Ντικ Τσεϊνι (μόνος σοβαρός αντίπαλος του στον Α΄Ανδρικό ρόλο εκτός απρόοπτου θα είναι ο Ραμί Μάλεκ του υπερεκτιμημένου Bohemian Rhapsody), είναι επίσης ένα υπέροχο πολιτικό σχόλιο για την Αμερική του σήμερα. Η ταινία του ΜακΚεϊ, εκτός απρόοπτου, εκτιμάται πως θα βρίσκεται σε όλες τις μεγάλες κατηγορίες των φετινών Όσκαρ και όχι άδικα.
Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς το Πράσινο Βιβλίο του Πήτερ Φαρέλι είναι ένα καλογυρισμένο road movie, που μιλάει για μια φιλία ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ανθρώπους που χτίζεται στη διάρκεια ενός ταξιδιού στον αμερικάνικο Νότο του του ’60, με έντονα τα στοιχεία των ρατσιστικών στερεότυπων και της προκατάληψης. Η ταινία αγαπήθηκε αρκετά ωστόσο το άγαρμπο πλασάρισμα της στις Σφαίρες (καλύτερη ταινία – δράμα της χρονιάς) αλλά και μια σειρά από αβλεψίες δείχνουν ότι μπορεί να κόψουν πόντους από το Πράσινο Βιβλίο.
Η πιο σοβαρή από αυτές έχει να κάνει με την κινηματογραφική διασκευή της πραγματικής ιστορίας των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, που όπως λέγεται δεν υπήρξαν ποτέ στενοί φίλοι αλλά απλώς συνεργάτες. Στα μείον προσμετρώνται επίσης υποστηρικτικές δηλώσεις ή θέσεις μελών της παραγωγής έναντι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής Τραμπ αλλά και ζητήματα ορθής δημόσιας συμπεριφοράς του Φαρέλι σε παλαιότερο χρόνο.
Όλοι οι δρόμοι για τα φετινά Όσκαρ φαίνεται να οδηγούν στη Roma του Αλφόνσο Κουαρόν. Με το Netflix ως παραγωγός να ποντάρει ανοικτά πλέον στην ταινία που θα της δώσει την ευκαιρία να αλώσει την κινηματογραφική Ακαδημία και να δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο δίκτυο κινηματογραφικής διανομής και πρόωθησης ταινιών, αλλά και στα (περισσότερα) κινηματογραφικά φεστιβάλ που μέχρι στιγμής εκφράζουν κυρίως τον προβληματισμό τους για την εμπορική λογική που μπορεί να διαμορφωθεί από το άνοιγμα του Netflix στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Δείτε ακόμη: Έλληνες στα Όσκαρ
Ωστόσο η Roma είναι ίσως μια από τις πιο ελάχιστες καθαρές κινηματογραφικές εμπειρίες αυτής της χρονιάς. Και μπορεί τα στοιχήματα για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας να μείνουν ανοιχτά μέχρι την τελευταία στιγμή, ακριβώς λόγω αυτής της βαρύτητας των προβληματισμών που υπάρχουν, ωστόσο η ταινία του Κουαρόν αναμένεται να βρεθεί σε αρκετές κατηγορίες (ταινία, ξενόγλωσση ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ, φωτογραφία, ήχος) με μόνο σοβαρό ερωτηματικό αν τελικά θα εκτιμηθεί από τα μέλη της Ακαδημίας το πρωταγωνιστικό ερμηνευτικό ντουέτο της Γιαλίτζα Απαρίθιο και της Μαρίνα ντε Ταβίρα.
Μέσα σε όλα αυτά πραγματικό ερωτηματικό παραμένει ποια θα είναι η θέση της Ευνοούμενης (The Favourite) του Γιώργου Λάνθιμου στα φετινά Όσκαρ. Αναμφίβολα το πιο δυνατό χαρτί της ταινίας, είναι το πρωταγωνιστικό τρίο των Ολίβια Κόλμαν (θα δώσει σκληρή μάχη στην κατηγορία του Α΄ γυναικείου ρόλου έναντι της Γκλεν Γκλόουζ του The Wife), Ρεϊτσελ Βαϊς και Έμμα Στόουν (οι οποίες πάνε πακέτο στην κατηγορία του Β΄γυναικείου ρόλου). Από εκεί και πέρα όμως και παρά την εκτίμηση που υπάρχει για την δουλειά του Έλληνα σκηνοθέτη, η Ευνοούμενη υπήρξε άτυχη καθώς ούτε στις Σφαίρες πλασαρίστηκε τόσο δυνατά όσο αναμενόταν, ενώ και στα σωματειακά βραβεία Ηθοποιών, Σκηνοθετών και Σεναριογράφων υποτίμησαν (για διαφορετικούς λόγους) την ταινία.
Παρ’ όλα αυτά και ακριβώς επειδή η φετινή σεζόν επιτρέπει στην Ακαδημία τις εκπλήξεις και τα ανοίγματα σε πρόσωπα και ταινίες (ειδικά όταν έχουν και μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο box office όπως η Ευνοούμενη) δεν αποκλείεται η ταινία του Λάνθιμου, μετά και το δυναμικό πλασάρισμα της στα BAFTA με 12 υποψηφιότητες, να αποτελέσει την Ευνοούμενη των φετινών υποψηφιοτήτων, σπάζοντας σημαντικές κατηγορίες όπως της σκηνοθεσίας και του σεναρίου ενώ πέρα από την σίγουρη παρουσία στις ερμηνευτικές κατηγορίες και την λίστα με τις ταινίες της χρονιάς εκτός απροόπτου αναμένεται να κερδίσει υποψηφιότητες σε τεχνικές κατηγορίες όπως του μοντάζ (για τον επίσης Έλληνα και σταθερό συνεργάτη του Λάνθιμου, Γιώργο Μαυροψαρίδη), στη φωτογραφία, στα κουστούμια και την καλλιτεχνική διεύθυνση (σκηνικά).
Στις φετινές εκπλήξεις – ερωτηματικά των Όσκαρ σημειώστε άλλες δύο ταινίες. Η μια είναι το Crazy Rich Asians μια διασκεδαστική ρομαντική κωμωδία με πρωταγωνιστές μια κάστα ισχυρών κεφαλαιοκρατών (νεόπλουτων ή παραδοσιακά πλούσιων) από την Άπω Ανατολή. Η ταινία δείχνει να είναι μια από τις αγαπημένες ταινίες της φετινής σεζόν (έχει μαζέψει σεβαστό αριθμό υποψηφιοτήτων σε αρκετά σωματειακά βραβεία ενώ και οι Σφαίρες την αγκάλιασαν) και όχι άδικα, καθώς όπως είπαμε συνδυάζει με πετυχημένο τρόπο τα στοιχεία μιας rom-com με τα εξωτικά στοιχεία της Άπω Ανατολής. Πρόκειται δυστυχώς για μια ταινία που πέρασε απαρατήρητη από την ελληνική διανομή, καθώς βγήκε κατευθείαν σεdvd, ωστόσο αν την αναζητήσετε, δώστε της μια ευκαιρία και σίγουρα θα περάσετε καλά.
Ερωτηματικό επίσης αποτελεί και η πορεία μιας ακόμα ταινίας, η οποία τις τελευταίες εβδομάδες δείχνει να έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο λόγος για τον Ψυχρό Πόλεμο του Πάβελ Παβλικόσφκι, ο οποίος εκτός από την παρουσία του στην κατηγορία καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, θα ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη αν κατάφερνε να πλασαριστεί πιο δυνατά σε κατηγορίες όπως του σεναρίου, της φωτογραφίας και (γιατί όχι;) για την υπέροχη ερμηνεία της Τζοάνα Κούλιγκ.
