Όταν η τροχαία κοιμάται

Διασχίζω καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια τον ίδιο οδικό άξονα για να πάω στη δουλειά μου. Τη Βασιλίσσης Όλγας. Ο δρόμος διαθέτει λεωφορειόδρομο στην δεξιά του άκρη, που κανονικά απαγορεύεται η στάθμευση αυτοκινήτων. Το γράφουν άλλωστε και οι πινακίδες σε όλο το μήκος του.

Όμως υπάρχει μια μερίδα συμπολιτών που δεν ξέρει να διαβάζει πινακίδες ή τις αγνοεί συστηματικά. Κάθε πρωί λοιπόν σε όλο το μήκος του δρόμου είναι παρκαρισμένα περίπου δέκα αυτοκίνητα, συνήθως με πινακίδες άλλων πόλεων που βρήκαν βολική θέση και το άφησαν εκεί.

Έχω μια θεωρία για αυτό, λέω ότι είναι άνθρωποι που ξενοκοιμήθηκαν από βραδύς σε σπίτια πλησίον του δρόμου και τους πήρε ο ύπνος και δεν μπήκαν στον κόπο να απομακρύνουν τα αυτοκίνητα τους από το λεωφορειόδρομο.

Έτσι μια διαδρομή δέκα, δεκαπέντε λεπτών μέχρι το κέντρο της πόλης γίνεται συνήθως μισής ώρας, σαράντα λεπτών, εξ αιτίας των μποτιλιαρισμάτων που δημιουργούνται καθώς τα αστικά αναγκάζονται να αφήσουν κάθε τόσο τη λωρίδα τους και να βγουν στη μέση του δρόμου δημιουργώντας χάος.

Όλο αυτό βέβαια θα μπορούσε να αποφευχθεί αν υπήρχε αστυνόμευση. Αν υπήρχε τροχαία. Τροχαία όμως σε αυτή την πόλη υπάρχει μόνο κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ που έρχονται πρωθυπουργοί, στις πορείες και τους μαραθώνιους. Τα υπόλοιπα πρωϊνά εξαφανισμένοι. Αν δεις ποτέ τροχονόμο στη Θεσσαλονίκη να μου τον δείξεις και μένα να του δώσω παράσημο.

Φαίνεται ότι σε αυτή την πόλη είμαστε πολύ υπέρ άνω. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι δεν θέλουμε να μαζέψουμε χρήματα από την παράνομη στάθμευση που θα ήταν εκατοντάδες μη σου πω χιλιάδες ευρώ κάθε μέρα και να λειτουργήσουμε παραδειγματικά προς όσους ετοιμάζονται να παρανομήσουν.

Δεν ξέρω καν αν θα διαβάσει αυτό το σημείωμα ο διευθυντής της τροχαίας ή κάποιος άλλος αρμόδιος. Αν θα ιδρώσει το αυτί κανενός. Μέχρι τότε όσοι ξενοκοιμήθηκαν στην Όλγας θα είναι ο δικός μας πρωϊνός εφιάλτης αν θα φτάσουμε ποτέ στη δουλειά και οι τροχονόμοι θα απολαμβάνουν το πρωϊνό καφεδάκι τους στη ζεστασιά του γραφείου.