Πώς ένα γηροκομείο κατάφερε να επιτρέψει σε τροφίμους να νιώσουν το άγγιγμα των δικών τους
Η πρωτοποριακή του εγκατάσταση.
Από την αρχή της πανδημίας Covid-19, οι επαφές της τροφίμου ενός οίκου ευγηρίας στη Γαλλία Κολέτ Ντουπά με τις κόρες της περιορίστηκαν σε μια βίντεο-κλήση ή σε μια επικοινωνία από το παράθυρο.
Τώρα, η 97χρονη μπορεί να νιώσει το άγγιγμά τους, χάρη σε ένα φουσκωτό τούνελ και δύο πλαστικά μανίκια.
Η «φυσαλίδα της αγκαλιάς» (hug bubble), ένα προστατευμένο περιβάλλον, επιτρέπει στους τροφίμους του γηροκομείου, που είναι απομονωμένοι από τον έξω κόσμο λόγω του νέου κορονοϊού, να κρατήσουν τα χέρια, ακόμα και να αγκαλιάσουν τους συγγενείς τους που τους επισκέπτονται, διότι σε κάθε περίπτωση χωρίζονται μεταξύ τους από μία ερμητικά σφραγισμένη πλαστική μεμβράνη.
Η Ντουπά είχε ένας φούρνο στο Μπουσουά, έξι χιλιόμετρα από τον οίκο ευγηρίας, μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Η οικογένειά της έχει αναλάβει τώρα την επιχείρηση.
Όταν συναντήθηκε με τις κόρες της, χθες, η ηλικιωμένη εισήλθε από την είσοδο του τούνελ. Στάθηκε μπροστά από την πλαστική μεμβράνη και έβαλε τα χέρια της μέσα σε δύο πλαστικά μανίκια που είναι εφαρμοσμένα στη μεμβράνη, στο ύψος των ώμων.
Οι κόρες της, Μαρί Πολ Ντρονσάρ και Μαρί Ζοζέφ Μαρσάν, την πλησίασαν από την άλλη πλευρά. Η κάθε μία έβαλε το χέρι της σε ένα μανίκι. Άγγιξαν τους ώμους της μητέρας τους και χάιδεψαν τα λευκά μαλλιά της.
Προτού φύγουν, φίλησαν τη μητέρα τους στο μάγουλο, πάνω από το πλαστικό.
«Είναι μια παρηγοριά που έχει αποτέλεσμα», εξηγεί η Στεφανί Λουαζό, βοηθός νοσηλεύτρια στο γηροκομείο στο Ζεμόν, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο.
Προτού η εν λόγω εγκατάσταση τοποθετηθεί στον οίκο ευγηρίας, πρόσθεσε η ίδια, «οι τρόφιμοι θα έβλεπαν τους συγγενείς τους από το παράθυρο ή μέσω μιας κάμερας και τους έλειπε πραγματικά η πραγματική επαφή».
Μόλις μητέρα και κόρες έφυγαν από τη «φυσαλίδα», μια εργαζόμενη του οίκου ευγηρία απολύμανε τον χώρο, για να τον ετοιμάσει για την επόμενη συνάντηση.
Α.Σ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
