Πώς να αντιμετωπίσετε την «μελαγχολία των γιορτών»

Μπορεί οι γιορτές να είναι συνώνυμο της χαράς, της εξωστρέφειας και των κοινωνικών συναναστροφών αλλά για πολλούς ανθρώπους δεν είναι η αγαπημένη τους περίοδος. Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Πίσω από τη λάμψη, τις ευχές και την επιβεβλημένη αισιοδοξία, συχνά αναδύονται συναισθήματα μοναξιάς, απώλειας ή εσωτερικής πίεσης να «νιώσουμε χαρά».

Η λεγόμενη «θλίψη των γιορτών» είναι ένα υπαρκτό και συχνά σιωπηλό συναίσθημα, που έρχεται σε αντίθεση με την επιβεβλημένη χαρά των ημερών. Απώλειες, μοναξιά, ανεκπλήρωτες προσδοκίες ή η πίεση του «πρέπει να είμαι καλά», τα οικογενειακά τραπέζια, οι υποχρεωτικές εξόδοι, μπορούν να εντείνουν εσωτερικές συγκρούσεις και συναισθηματική κόπωση.

Η Μαρία Αναστασιάδου, Intuitive Mentor & Mindset Coach, φωτίζει μια διαφορετική πλευρά των γιορτών και μας προσκαλεί να δούμε αυτά τα συναισθήματα με ενσυναίσθηση και επίγνωση, ανοίγοντας τον δρόμο για μια πιο αληθινή και ουσιαστική σύνδεση με τον εαυτό μας.

Τι είναι αυτό που κάνει τις γιορτές τόσο ευάλωτη περίοδο για τόσο κόσµο;

Οι γιορτές µας βρίσκουν εκτεθειµένους σε δύο πράγµατα: υψηλές προσδοκίες και έντονη σύγκριση. Ξαφνικά “πρέπει” να είµαστε χαρούµενοι, να είµαστε µε κόσµο, να περνάµε τέλεια. Και όταν αυτό δεν συµβαίνει, νιώθουµε ότι κάτι δεν πάει καλά µε εµάς. Η πίεση και η εξιδανίκευση κάνουν πολλούς ανθρώπους πιο ευάλωτους συναισθηµατικά.

Ποιος µπορεί να είναι ο λόγος που πυροδοτεί αρνητικά συναισθήµατα σε αρκετό κόσµο αυτή την εποχή;

Οι γιορτές λειτουργούν σαν µεγεθυντικός φακός: ό,τι υπάρχει

µέσα µας γίνεται πιο έντονο. Για κάποιους αυτό σηµαίνει µοναξιά, για άλλους απώλεια, για άλλους οικογενειακές εντάσεις. Ένας ακόµη λόγος είναι η σύγκριση µε την «τέλεια» εικόνα που βλέπουµε παντού, µια εικόνα που ελάχιστα ταιριάζει µε την πραγµατικότητα των περισσότερων ανθρώπων.

Πώς µπορεί κάποιος να αναγνωρίσει ότι αυτό που νιώθει δεν είναι απλώς “µελαγχολία”, αλλά κάτι βαθύτερο;

Αν η διάθεση είναι βαριά για πολλές µέρες, αν υπάρχει αποµόνωση, αϋπνία, έντονο άγχος, απώλεια ενδιαφέροντος για πράγµατα που κανονικά µας ευχαριστούν ή αν νιώθουµε ότι δυσκολευόµαστε να λειτουργήσουµε στην καθηµερινότητα, τότε δεν είναι απλή µελαγχολία. Είναι ένα σηµάδι ότι χρειάζεται υποστήριξη, συζήτηση και ίσως επαγγελµατική βοήθεια.

Ποια εργαλεία ή πρακτικές βοηθούν όταν κάποιος νιώθει πίεση, µοναξιά ή απογοήτευση;

Τρία πράγµατα θεωρώ πιο πρακτικά:

Αποδέχοµαι αυτό που νιώθω. Δεν προσποιούµαι ότι είµαι καλά.

Μικρο-ρουτίνες σταθερότητας. Λίγη κίνηση, καθαρός αέρας, µια σύντοµη άσκηση αναπνοής, ένα µικρό καθηµερινό πλαίσιο που µε γειώνει. Επαφή µε έναν άνθρωπο που αισθάνοµαι ασφαλής. Ένα τηλεφώνηµα, µια καλή συζήτηση. Δεν χρειάζεται να είµαστε πολλοί, αρκεί ένας.

Πώς προστατεύουµε την ψυχική µας υγεία από συγκρίσεις και εξιδανικευµένες εικόνες;

Με το να θυµίζουµε στον εαυτό µας ότι τα social media είναι σκηνικό, όχι η αλήθεια. Οι άνθρωποι ανεβάζουν τρία λεπτά από µία ολόκληρη ζωή. Το να σταµατήσουµε το endless scroll για λίγες µέρες, να περιορίσουµε την έκθεση και να µείνουµε πιο κοντά στη δική µας πραγµατικότητα, βοηθάει αφάνταστα. Χρειαζόµαστε σύνδεση, όχι σύγκριση.

Ο ρόλος των ορίων στις γιορτές και πώς λέµε “όχι” χωρίς ενοχές:

Τα όρια είναι απαραίτητα, ειδικά στις γιορτές. Δεν είναι αγένεια να προστατεύουµε τον εαυτό µας. Μπορούµε να πούµε:

– «Φέτος δεν έχω την ενέργεια για µεγάλο τραπέζι, θα έρθω για λίγο»

– «Σας αγαπώ, αλλά χρειάζοµαι µια πιο ήρεµη µέρα»

– «Δεν µπορώ να παρευρεθώ, θα σας δω άλλη στιγµή»

Το «όχι» δεν είναι απόρριψη. Είναι φροντίδα. Χωρίς όρια, οι γιορτές γίνονται αγγαρεία. µε όρια, µπορούν να είναι πιο αληθινές και πιο ανθρώπινες.

Αν µπορούσατε να δώσετε ένα µήνυµα σε όσους παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους αυτές τις µέρες;

Μη βιάζεστε να γίνετε καλά. Δεν χρειάζεται να “ταιριάξετε” µε τη διάθεση των γιορτών. Η αξία σας δεν έχει καµία σχέση µε το πόσο χαρούµενοι φαίνεστε. Κάντε ό,τι µπορείτε και αυτό αρκεί.

Πώς µπορεί κάποιος να στηρίξει έναν άνθρωπο που δυσκολεύεται χωρίς να τον πιέζει;

Με απλότητα. Με παρουσία. Όχι µε φράσεις όπως «χαµογέλα», «έλα, είναι γιορτές». Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται χρειάζονται χώρο.

Μπορούµε να πούµε:

• «Είµαι εδώ αν θέλεις να µιλήσεις»

• «Θες να πάµε µια µικρή βόλτα;»

• «Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για µένα. Σε νιώθω.»

Περισσότερο από το να τους αλλάξουµε, χρειάζεται να τους επιτρέψουµε να είναι όπως είναι και να ξέρουν ότι δεν είναι µόνοι.

Πηγή: skai.gr