Πώς να αντιμετωπίσω την αναβλητικότητα

Λέξεις: Φωτεινή Μιχαλοπούλου

Για πολλούς από εμάς η εξασφάλιση της εσωτερικής πληρότητας προϋποθέτει την πληθώρα δραστηριοτήτων στην καθημερινότητα μας καθώς έτσι να έχουμε την αίσθηση ότι παραμένουμε ενεργητικοί και παραγωγικοί καθ ’όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Ωστόσο η αναβλητικότητα εξακολουθεί να χτυπάει κόκκινο ακόμα και στους πιο πολυάσχολους. Οι άνθρωποι που συχνά καταφεύγουν στην αναζήτηση ψυχοθεραπευτικής οδού για την αντιμετώπιση της αναβλητικότητας αναρωτιούνται «τι πάει λάθος; Ξέρω πως πρέπει να αποβάλλω αυτή την συνήθεια αλλά δεν ξέρω τον τρόπο».

Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος των ερευνητών στον τομέα των γνωστικών θεμάτων και της ψυχολογίας έχει συμφωνήσει πως ο πυρήνας από τον οποίο πυροδοτείται η αναβλητικότητα, είναι η τελειομανία.

Αυτό συμβαίνει διότι οι τελειομανείς άνθρωποι συχνά φοβούνται ότι θα αποτύχουν στην προσπάθειά τους να εκπληρώσουν άμεσα τους στόχους τους. Σκεπτόμενοι λοιπόν τοιουτοτρόπως, αισθάνονται μια προσωρινή ανακούφιση και ευχαρίστηση που έχουν αναβάλει για μία ακόμα φορά τις υποχρεώσεις τους και συνεπώς έχουν απαλλαχτεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα από την σίγουρη τους «αποτυχία».

Δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι λίγο-πολύ έχουν μια έφεση να είναι τελειομανείς (άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο ποσοστό),ως αναγκαστική συνέπεια γίνονται δέκτες-αποδέκτες της αναβλητικότητας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι για τη διαχείριση της αναβλητικότητας και συνεπώς της άμεσης βελτίωσης της καθημερινής μας ζωής.

Αρχικά, ενθυμούμενοι την αρχαία φράση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» γίνεται κατανοητό πως πρωταρχικός σκοπός μας όταν έχουμε να διεκπεραιώσουμε μια υποχρέωση είναι να ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε με ευστοχία για 15 λεπτά προκειμένου να κατασκευάσουμε ένα πρόχειρο πλάνο (πχ στην περίπτωση συγγραφής ενός κειμένου θεωρείται εύλογο να ξεκινάμε από ένα αρχικό διάγραμμα).

Παράλληλα, δεδομένου ότι υπάρχει μια ιεραρχία στην δυσκολία των καθημερινών δραστηριοτήτων, συστήνεται από τους ειδικούς να ξεκινάμε από την εργασία που θεωρούμε ότι μας δυσκολεύει περισσότερο, καλλιεργώντας σταδιακά με αυτό το όχι και τόσο εύκολο εγχείρημα την αυτοπειθαρχία μας.

Άλλος ένας τρόπος για την πιο τελεσφόρα αντιμετώπιση της αναβλητικότητας είναι η καταγραφή των αρνητικών συνεπειών σε ένα χαρτί στην περίπτωση που οι δραστηριότητες δεν έχουν ολοκληρωθεί άμεσα.

Παρά τις παραπάνω ορισμένες πρακτικές συμβουλές, οφείλουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν αυτό το μειονέκτημά τους.

Πιο συγκεκριμένα, ένα από τα πρωταρχικά βήματα που προτρέπει ο θεραπευτής τον πάσχοντα είναι ο τελευταίος να περιέλθει στο στάδιο της αυτογνωσίας με σκοπό να κατανοήσει ο ίδιος ότι ασχολείται με μία δραστηριότητα με την οποία την παρούσα στιγμή δεν θα έπρεπε να ασχολείται.

Ως φυσικό επακόλουθο το επόμενο βήμα είναι το άτομο να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους είναι αναβλητικό.

Και αυτό διότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αναβλητικοί για τους ίδιους λόγους καθώς οι περισσότεροι από αυτούς αναβάλλουν τις υποχρεώσεις τους όταν αυτές έχουν να κάνουν με στρεσογόνους και δυσάρεστους εξωγενείς παράγοντες.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι καθόλου οργανωτικοί και αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τη διαχείριση χρόνου. Άλλη κατηγορία είναι αυτή των τελειομανών που πιστεύουν πως για να ξεκινήσουν κάτι, κρίνεται αναγκαίο πρώτα να έχουν εξασφαλίσει την επιτυχία του.

Συμπερασματικά, η αναβλητικότητα θεωρείται μια συνήθεια όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος στην καθημερινότητα του. Συνεπώς επιβάλλεται αδήριτη η ανάγκη να κατανοήσουμε ότι δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Απαιτεί χρόνο, υπομονή και επιμονή στην τήρηση ενός καθορισμένου χρονικού πλαισίου για την περάτωση μιας υποχρέωσης αλλά πάνω από όλα χρειάζεται το άτομο να αφυπνιστεί πως κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα στη ζωή του για να μπορέσει να πραγματώσει όλα όσα επιθυμεί.Πηγές: iatronet / άρθρο κλινικής ψυχολόγου: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑ / boro.gr, γράφει η ψυχολόγος ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΤΟΥΜΟΥ

Διαβάστε επίσης…