Πώς προέκυψε το φιλί; – Οι εκδοχές των ερευνητών για την προέλευσή του

Η παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και η προσπάθεια να κατανοήσουμε ορισμένους από τους τρόπους που εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας, έχουν βρεθεί αρκετές φορές στο επίκεντρο των σύγχρονων ερευνών.

Η προέλευση του φιλιού, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα αντικείμενα μελέτης, που απασχόλησαν τους σύγχρονους ερευνητές. Γραπτές πηγές από την αρχαία Μεσοποταμία τοποθετούν την εμφάνιση του φιλιού χρονολογικά, πριν από περίπου 4.500 χρόνια, στην αρχαία Μέση Ανατολή.

Εκτός όμως από την χωροχρονική του τοποθέτηση, οι απορίες γύρω το πώς προέκυψε το φιλί και η τεχνική του, εντείνονται για τον κόσμο της επιστήμης, ο οποίος ανατρέχει στο παρελθόν και αναζητά απαντήσεις.

Παρατηρώντας κι άλλα, εκτός του ανθρώπινου, είδη, μια πρώτη εικόνα είναι ότι το φιλί συνδέθηκε αρχικά με τη φροντίδα. Στο παρελθόν, έχει υποστηριχθεί πως πρόκειται για την εξέλιξη της μητρικής κυρίως φροντίδας, όταν τα βρέφη ταΐζονταν με προμασημένη τροφή για να την προσλάβουν, πιο εύκολα.

Μια άλλη θεωρία, θέλει το φιλί να αποτελεί ένα είδος τεστ, κατά το οποίο οι δυνητικοί σύντροφοι «δοκίμαζαν και δειγματίζονταν δια του στόματος», για να διαπιστώσουν την υγεία τους. Σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Evolutionary Anthropology, νέα επιστημονική έρευνα περιλαμβάνει τα αποτελέσματα μιας ολοκληρωμένης ανασκόπησης αυτών των υφιστάμενων υποθέσεων, για να διερευνηθούν περισσότερο, οι ρίζες του φιλιού.

Η απάντηση στους προγόνους μας

Η ανάλυση της ομάδας εξέτασε παράλληλα, παρόμοιες συμπεριφορές στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, ορισμένες από τις οποίες παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τη μορφή και την τεχνική του ανθρώπινου φιλιού.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι «η τελική πράξη περιποίησης στους τριχωτούς πιθηκοειδείς προγόνους μας περιλαμβάνει προεξέχοντα χείλη και ελαφρά αναρρόφηση για την απομάκρυνση υπολειμμάτων ή παρασίτων» αναφέρει ο Independent, στο άρθρο που αφιέρωσε για την έρευνα.

Ενώ οι άνθρωποι εξελίχθηκαν ώστε να έχουν λιγότερη τριχοφυΐα στο σώμα τους, αυτή η τελική πράξη που οι επιστήμονες ονομάζουν «τελικό φιλί του καλλωπιστή» είναι δυνατό να διαδόθηκε, χάνοντας σταδιακά την σημασία της υγιεινής έκφανσής του.

Αυτή η πράξη που περιλαμβάνει προεξέχοντα χείλη και αναρρόφηση, αντικατοπτρίζει το πλαίσιο και τη λειτουργία του φιλιού του σύγχρονου ανθρώπου, σύμφωνα με την έρευνα.

«Η κοινωνική συμπεριφορά των μεγάλων πιθήκων υποδηλώνει, ότι το φιλί είναι πιθανότατα το διατηρημένο τελικό στάδιο επαφής με το στόμα μιας περιποίησης, όταν ο καλλωπιστής ρουφά με προεξέχοντα χείλη το τρίχωμα ή το δέρμα του καλλωπισμένου για να προσκολλήσει υπολείμματα ή κάποιο παράσιτο» γράφουν, πιο συγκεκριμένα.

«Αυτό που κάποτε ήταν ένα τελετουργικό για την εδραίωση και την ενίσχυση στενών κοινωνικών δεσμών, σταδιακά άλλαξε, μέχρι που το τελευταίο φιλί του καλλωπιστή μετατράπηκε σε ένα κρυσταλλωμένο σύμβολο εμπιστοσύνης και σύνδεσης», προσθέτουν.

Εν κατακλείδι, μια από τις επικρατέστερες θεωρίες για τις ρίζες της μεθόδου του φιλιού βρίσκει τη θέση της στους προγόνους μας, από όταν άρχισαν να επικοινωνούν μέσα από τη γλώσσα της φροντίδας, η οποία εξελίχτηκε στο φιλί, όπως το γνωρίζουμε εμείς σήμερα.

Με πληροφορίες από Independent