Πρόσωπα… αλλιώς: Κέλλυ Σαμάνη
Απαντά στο ερωτηματολόγιο Στανισλάφσκι.
Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη
Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.
(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
Ποιος είσαι;
Με λένε Κυριακή Σαμάνη, οι φίλοι με φωνάζουν Κέλλυ ή Κελλούκο. Είμαι πρωταθλήτρια στίβου στα 100μ με εμπόδια και τρώω ασταμάτητα. Επίσης είμαι λέων με μπόλικο ψυχαναγκασμό, νεύρα και πείσμα εγκλωβισμένα μέσα μου.
-Που είσαι;
Γενικά, στον κόσμο μου στοχεύοντας στα όνειρα που έχω βάλει στόχο να γίνουν πραγματικότητα. Ειδικά, είμαι όλη μέρα μέσα σε ένα γήπεδο, ένας χώρος που αγαπώ, σέβομαι και εκτιμώ βαθύτατα.
-Τι κάνεις;
Είμαι πολύ καλά και σωματικά και ψυχολογικά. Κάνω όλη μέρα προπόνηση καθώς προετοιμάζομαι για τους ερχόμενους αγώνες και κυνηγάω το όριο στα 60μ με εμπόδια για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού.
-Τι θέλεις;
Ιδανικά θα ήθελα να βάλω τικ και να πραγματοποιήσω όλα αυτά που σκέφτομαι και ονειρεύομαι, καθώς είμαι άνθρωπος που λειτουργεί με λίστα. Οπότε θα ήθελα να φτάσω 80 χρονών και να μην έχω κανένα απωθημένο, να ζήσω πραγματικά την ζωή μου, όπως έλεγε και ο παππούς μου να πιω την ζωή με το κουτάλι, να μην αφήσω σταγόνα.
-Εάν…θα…
Εάν μπορούσα να επιλέξω ένα στοιχείο που θα με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή, θα ήταν η τύχη.
Selfie:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Ο μπαμπάς μου από Δουμπιά Χαλκιδικής και η μαμά μου ελληνίδα γεννημένη στο Βέλγιο. Ασχολούμαι με τον στίβο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γύρω στα 7 με 8 χρονών, ύστερα από παρότρυνση του μπαμπά μου, καθώς ασχολούνταν ήδη με τον στίβο ο αδερφός μου. Όταν ξεκίνησαν να έρχονται οι πρώτες επιτυχίες, άρχισα να θέλω ακόμα περισσότερο να ασχοληθώ πιο επαγγελματικά. Έπειτα ήρθαν οι συμμετοχές μου με την εθνική ομάδα σε βαλκανικό, μεσογειακούς ακόμα σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα… αγώνες που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συμμετέχω. Το 2020 κέρδισα ασημένιο μετάλλιο σε πανελλήνιο πρωτάθλημα στα 100μ με εμπόδια και πέτυχα την 13η επίδοση όλων των εποχών στην Ελλάδα!
Ο στίβος είναι ένα από τα αδικημένα αθλήματα, παρόλο που έχει φέρει πολλές συγκινήσεις και μετάλλια στη χώρα μας, δεν έχει την προβολή που του αρμόζει. Αυτό σημαίνει πως οι αθλητές δεν έχουν έσοδα καθώς δεν προβάλλονται. Οι χορηγοί στηρίζουν τους ελίτ αθλητές, όμως για να φτάσει κανείς στην κορυφή ξεκινάει πάντα από χαμηλά. Συνεπώς πληρώνω μόνη μου τον εξοπλισμό που πρέπει να έχω, στους αγώνες εντός και εκτός χώρας μετακινούμαι με δικά μου έξοδα από την τσέπη μου ή από την οικογένεια μου ή ακόμα και του προπονητή μου, οι βενζίνες που χρειάζομαι για να μετακινηθώ από το σπίτι μου στο γήπεδο για την προπόνηση μου. Πολλά ταλέντα χάθηκαν γιατί το κόστος ήταν και είναι δυσβάστακτο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω λοιπόν: την ομοσπονδία που μου παρείχε προετοιμασία για να ανταποκριθώ στην δύσκολη και απαιτητική χρονιά που έρχεται, την οικογένεια μου που στερήθηκε πράγματα κατά καιρούς για να μην λείψει τίποτα στην προπόνηση μου, τον επί 14 χρόνια προπονητή μου Κώστα Κοτσίδη, για την πίστη, την αφοσίωση και το πείσμα του στις δύσκολες μέρες που είχα και έχω να αντιμετωπίσω και φυσικά το καφέ «Σπιρτόκουτο» για την πολύτιμη βοήθεια του ώστε να μπορέσω εγώ και ο προπονητής μου να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα.
facebook.com/profile.php?id=
https://www.instagram.com/
