Τί έκαναν ξανά τάση οι ηλικιωμένοι στην Κίνα;

Τα κέντρα καραόκε που άλλοτε αποτελούσαν ψυχαγωγία για τη νεολαία γίνονται σήμερα τα αγαπημένα στέκια των ηλικιωμένων στην Κίνα.

Η 70χρονη Χουάνγκ Γουιτζέν μπαίνει γρήγορα στο λεωφορείο ένα κρύο πρωινό του Δεκεμβρίου και κατευθύνεται προς το Milo KTV στο Τσονγκγουενμέν, κοντά στην πλατεία Τιενανμέν. Είναι ένα από τα 2.000 και πλέον κέντρα καραόκε στο Πεκίνο που αντικαθιστούν σιγά – σιγά τα πάρκα, το πιο δημοφιλές μέχρι πρότινος μέρος της τρίτης ηλικίας.

Καθώς οι χώροι αυτοί ανοίγουν στις 10 το πρωί, εκατοντάδες ηλικιωμένοι βιάζονται να πιάσουν τα καλύτερα δωμάτια. Πολλοί έχουν ήδη κάνει προκρατήσεις.

Κρατώντας θερμός και σακούλες με φρούτα και σνακ, οι ηλικιωμένοι θα παραμείνουν στα χωρίς παράθυρα δωμάτια τις επόμενες οκτώ ώρες τραγουδώντας, τσιμπολογώντας και κουτσομπολεύοντας.

Η Χουάνγκ είναι κουρασμένη μετά το τρίωρο ταξίδι, χαλαρώνει όμως μόλις βλέπει παλιές της φίλες- έξι πρώην συναδέλφους.

Μόλις προβάλλονται οι στίχοι στην οθόνη της τηλεόρασης, τη Χουάνγκ τραγουδά δυνατά μερικά από τα αγαπημένα της τραγούδια. Το κοινό της κάθεται σε έναν καναπέ, γελώντας, φωνάζοντας και τρώγοντας μεγάλες ποσότητες φυστικιών.

«Είναι πολύ διασκεδαστικό», δηλώνει.

Η Κίνα έχει έναν αυξανόμενα γηράσκοντα πληθυσμό. Στα τέλη του 2016 το ποσοστό των πολιτών άνω των 60 ετών ήταν το 16,7% του πληθυσμού και μέχρι το 2030 θα φτάσει το 25%.

Σε μία προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων, η Ένωση Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας της Κίνας σε συνεργασία με τη βιομηχανία του θεάματος ξεκίνησε το πρόγραμμα «Sunshine Entertainment, Sunset Glow» που προτρέπει την τρίτη ηλικία να οργανώνει εξόδους και βραδιές.

Περισσότερες από 200 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ψυχαγωγίας σε 23 επαρχιακές περιοχές εντάχθηκαν στο πρόγραμμα, το οποίο προσφέρει δωρεάν ή με μειωμένες τιμές ψυχαγωγικές δραστηριότητες, όπως το ημερήσιο καραόκε για άτομα άνω των 50 ετών, πρόγραμμα το οποίο ωφελεί εκατομμύρια πολίτες.

Χάρη σε αυτό το πρόγραμμα, το καραόκε έγινε προσιτό στους ηλικιωμένους. Ένα δωμάτιο για 10 άτομα, με δωρεάν καφέ και νερό, κοστίζει λιγότερο από 100 γιουάν (15 δολάρια ΗΠΑ) ημερησίως, στο υποκατάστημα του Milo KTV στο Τσονγκγουένμεν.

Η 71χρονη Σαν Γιτσίνγκ είναι μία από τις φίλες της Χουάνγκ με την οποία γνωρίστηκε τη δεκαετία του 1960 όταν δούλευαν σε ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων, σε ένα απομακρυσμένο βουνό στην επαρχία Σαανσί.

«Όταν οι άνθρωποι γερνούν, χαίρονται να περνούν πολύ χρόνο με παλιούς φίλους. Έχουμε επισκεφθεί σχεδόν όλα τα πάρκα στο Πεκίνο. Έχουμε ανάγκη για περισσότερες ψυχαγωγικές επιλογές», λέει η Σαν, που κατοικεί στο Πεκίνο.

Ο Λι Μινγκρούι, διευθυντής ενός κέντρου καραόκε, λέει ότι η επιλογή του καραόκε ως ψυχαγωγία για τους ηλικιωμένους είναι μία ιδιαίτερα επωφελής συγκυρία, καθώς αφενός διασκεδάζει τη γηράσκουσα κοινωνία και αφετέρου «βγάζει από την αφάνεια» τη φθίνουσα βιομηχανία του καραόκε.

Το καραόκε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές σχεδόν σε κάθε πόλη και χωριό σε ολόκληρη τη χώρα από τότε που έκανε την εμφάνισή του στην Ιαπωνία, τη δεκαετία του 1990.

«Τα χρόνια 2004 -2008 ήταν η χρυσή περίοδος για το καραόκε στην Κίνα. Ήταν η αγαπημένη απασχόληση των νέων», λέει ο Λι και προσθέτει ότι τα χρόνια εκείνα στο μαγαζί του έρχονταν ημερησίως 1.000 πελάτες.

Θυμάται ότι έκαναν ουρά για να μπουν, ενώ την Πρωτοχρονιά χρειαζόταν ακόμα και η βοήθεια της αστυνομίας για να τηρηθεί η ασφάλεια.

Σήμερα όμως με την εξάπλωση του Διαδικτύου και την τεχνολογική εξέλιξη, όπως το μίνι καραόκε και οι κινητές εφαρμογές για τραγούδι, οι χώροι για καραόκε έπεσαν στην αφάνεια.

Τώρα είναι η σειρά της παλαιάς γενιάς να τραγουδήσει. Για να ανταποκριθεί στη ζήτηση, ο Λι ανοίγει το κέντρο μισή ώρα νωρίτερα και επιτρέπει στους ηλικιωμένους να φέρουν το δικό τους φαγητό, κάτι που απαγορευόταν στο παρελθόν.

«Πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μας», λέει μια 67χρονη θαμώνας που εξηγεί ότι δεν πρόκειται να βοηθήσει την κόρη της που μόλις γέννησε το δεύτερο παιδί.

«Έχω τη δική μου ζωή» δηλώνει.

«Όταν ήμασταν νέοι, δεν είχαμε χρόνο να διασκεδάσουμε λόγω εργασίας και οικογένειας. Είχαμε εγγόνια να φροντίσουμε, ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή μας. Όταν μεγάλωσαν, τελικά είχαμε χρόνο, αλλά είχαμε γεράσει», λέει η Χουάνγκ.

Το πρόγραμμα τελειώνει στις 6 το απόγευμα. Η Χουάνγκ φοράει το κόκκινο σακάκι, χαιρετά τις φίλες της και πάει βιαστικά στο σπίτι να ετοιμάσει το βραδινό για τον σύζυγό της. Ήδη όμως σκέφτεται το επόμενο πάρτι.

«Δεν τραγουδώ καλά, αλλά δεν έχει σημασία. Το να τραγουδώ με κάνει να νιώθω ότι είμαι ακόμα νέα» λέει.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ